Γράφει ο Βασίλης Θεοδωρόπουλος,
Γιατρός του ΕΣΥ
Προχθές η Αθήνα, το Σύνταγμα κι ο σταθμός του ΜΕΤΡΟ γνώρισαν ιστορικές στιγμές «μνήμης», με διάσταση, που κάπως έμοιαζε μ' εκείνη της εποχής του Πολυτεχνείου... Οι ειρηνικές συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, που πέρασαν πια απ' τη φάση της "διαμαρτυρίας κι αμφισβήτησης" στη φάση της «αγανάκτησης», έπρεπε πάση θυσία να σταματήσουν...
Ενοχλούσαν, βρε παιδί μου, τι να κάνουμε;
Πρώτα την κυβέρνηση της «μειωμένης εθνικής κυριαρχίας», τους «ηρωϊκά πεσόντας υπερ πατρίδος» βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, που θυσίασαν «τα προσωπικά τους συμφέροντα» για να σωθεί η χώρα μας!!! Οι δύσμοιροι...
Δεύτερον, τους εταίρους και φίλους μας στην ΕΕ, που κι αυτοί «κόπτονται για να σωθεί η χώρα μας» -αυτό όλοι το γνωρίζουμε, ακόμη και τα μωρά... Άμα έχεις φίλους, είσαι τυχερός και μάλιστα τέτοιους φίλους... τι να τους κάνεις τους εχθρούς;
Τρίτον, τα άλλα κόμματα, αφού βρε 'συ, αυτοί δεν έχουν πολιτική συνείδηση, είναι ακομμάτιστοι, μουντζώνουν όλους αδιακρίτως τους «βολευτές», δεν γίνεται να «πειστούν πια» από υποσχέσεις και... ρουσφετάκια, δείχνουν συγκεκριμένη ανυπακοή... Άσε που οι περισσότεροι πάνε για «βόλτα» ή από «περιέργεια»...
Μπρος στον κίνδυνο να πολλαπλασιαστούν οι «πλατειαζόμενοι πολίτες» που πούλησαν τους καναπέδες και τις «υπηρεσιακές τηλεοράσεις των εχεφρόνων πολιτών» και διαμαρτύρονται με ένταση που δεν «κουκουλώνεται» πια από τα ημέτερα ΜΜΕ, αποφασίστηκε από τους «εγκεφάλους της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας», να επιτεθούν κατά μέτωπο και κατά κόρον εναντίον των διαδηλωτών, με τη βαναυσότητα, αλλά και την απόγνωση αυτών που βλέπουν τις καρέκλες τους να τρίζουν και το έδαφος προοδευτικά να χάνεται κάτω απ' τα πόδια τους...
Εξαιρετικά σημαντική παράμετρος: η πλήρης απαξίωση τους πολιτικού συστήματος της Μεταπολίτευσης, που μέτρησε στιγμές ενός «ατελείωτου βερμπαλισμού», μιας επαίσχυντης δολιότητας «καταστροφή του κοινωνικού και οικονομικού ιστού» της πολύπαθης χώρας μας, μετά τον υπέροχο αγώνα κατά της χούντας, αλλά και της εθνικής ντροπής του Κυπριακού φιάσκο!!!!
Τέτοια ντροπή, δεν έχει ξαναπεράσει ο κάθε Έλληνας πατριώτης και πολίτης, που ζει αυτές τις μέρες απίθανα γεγονότα! Το «πλήθος πολιτών» στις πλατείες, κύριοι της Βουλής, εκφράζει την αγανάκτηση για το αμαρτωλό παρελθόν της, που οδήγησε στο σημερινό ζοφερό παρόν και απειλεί να στερήσει την ελπίδα από το μέλλον αυτής της χώρας ή να οδηγήσει τους πιο άριστους της νεολαίας μας βορά στα νύχια των αρπακτικών της ευρωπαϊκής κι αμερικανικής «αγοράς εργασίας»...
Αλλά τώρα, τέλος τα ψέματα! Δεν θέλουμε πια να μας σώσουν αυτοί που μας οδήγησαν ως εδώ.
Κι όπως γράφει η Μυρσίνη Λοΐζου: «...Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα» , για να καταλήξει: «Ο Ήλιος, άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».
Βέβαια, υπήρξαν κι αυτοί που έσπευσαν να κάνουν δηλώσεις ή να εκμεταλλευθούν πολιτικά τις «σκηνές αγριότητας» στο Σύνταγμα, που φωτογραφήθηκαν ή έδωσαν συνεντεύξεις ντροπής κι έμοιαζε να βολεύονται απ' τον πόνο των ανθρώπων, που αγανάκτησαν και ξυλοκοπήθηκαν γιατί αγανάκτησαν... Συμβαίνουν κι αυτά, ακόμη «και στις καλύτερες οικογένειες»!
"Δεν έχει σημασία ότι μπορούσε να πεθάνει ένας άνθρωπος; Αλλά έχει σημασία αν αυτός που θα πεθάνει είναι απλός πολίτης και όχι αν είναι άνθρωπος που χάνει τη ζωή του και εργάζεται για το κράτος;", αναρωτήθηκε σε έντονο ύφος ο υπουργός Υγείας κ. Λοβέρδος στη Βουλή, για να καταλήξει, προκειμένου για τη ρήψη χημικών μέσα στο ΜΕΤΡΟ: "Τηλεφωνήματα για δήθεν εγκλωβισμένους το απόγευμα στο Μετρό, την ώρα που είχαν καταφύγει εκεί κουκουλοφόροι για να ξεκουραστούν"... Οποία χυδαιότητα! "Λυπάμαι διότι ο υπουργός Υγείας εξελίχθηκε από το βήμα της Βουλής σε κοινό συκοφάντη", αντέδρασε ο κ. Λαφαζάνης, στον οποίο οι επιθέσεις κατασυκοφάντησης έδωσαν και πήραν (σ.σ.:δεν ανήκω πολιτικά στο χώρο του βουλευτή, αλλά η αλήθεια να λέγεται...).
Όπως να λέγεται και η άλλη θαρραλέα στάση του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ κ. Κουρουμπλή, που δήλωσε πως δεν ανεχόταν να εξετευλίζεται η χώρα του και να αφανίζονται οι Έλληνες και είχε το θάρρος να τεθεί αντιμέτωπος και να κοιτά με αξιοπρέπεια και ήθος που περισσεύει, κάθε Έλληνα «στα μάτια». ΜΠΡΑΒΟ του! Του ΠΑΤΡΙΩΤΗ (σ.σ.: ούτε στο χώρο αυτό ανήκω...).
Αχ, φίλοι μου, τι μπορεί κανείς να πει τούτες τις μαύρες ώρες της σύγχρονης Ιστορίας;
Ένα είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα: Οι αγανακτισμένοι πολίτες δεν έφυγαν απ' τις πλατείες. Παρέμειναν και θα βρίσκονται εκεί! Κάθε αλλοπρόσαλλη ενέργειά τους, θα φέρνει όλο και περισσότερο αποφασισμένο κόσμο. Οι πλατείες της Ευρώπης σε λίγο θα γεμίσουν!
Παρόλο που η οργάνωσή τους πάσχει, που δεν υπάρχουν καθοδηγητές ή ηγέτες (ακόμη...), που δεν αντιπροσωπεύονται πουθενά, που δεν συμπαρατάσσονται με σωματεία και «ταμπέλες», καταφέρνουν να διαμηνύουν ευθαρσώς στα κέντρα των αποφάσεων, εντός και εκτός της χώρας, πως η κοινωνία δεν θα παραδοθεί αμαχητί σε ό,τι της επιφυλάσσουν οι εγκέφαλοι της «μειωμένης εθνικής κυριαρχίας»! Όσοι εκ των βουλευτών συνταχθούν με τον κόσμο αυτό, όσοι υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις τους (προφανώς και υπάρχουν τέτοιοι...), θα συμβάλουν αποφασιστικά στη σωτηρία της πατρίδας.
Οι άλλοι εξ αυτών «στο πυρ το εξώτερον».
«Μη λησμονάτε τη χώρα μου...»
Υ.Γ.: «Πατριώτης» είναι αυτός που αναγνωρίζει το δικαίωμα σε κάθε άλλον πολίτη μιας χώρας, να αυτοαποκαλείται «Πατριώτης»...