Επιμέλεια: Ο «Πεφωτισμένος»                         

«Είναι απίστευτο – θα έλεγα αδιανόητο – μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι έλληνες πολιτικοί, για να διατηρήσουν το κόμμα τους στην εξουσία, έστω και μια εβδομάδα παραπάνω: Μπορούν να θυσιάσουν την πατρίδα τους…»

Τζώρτζ Χόρτον, Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη το 1922

Του Αναστάσιου Φαραντάτου, Σχη ε.α

Αίσθηση προκάλεσε η πρόσφατη δήλωση του Μιλτιάδη Παπαϊωάννου προς οπαδούς του κόμματός του: «Το ΠΑΣΟΚ είσαστε εσείς, ο λαός που λάδωσε το αντεράκι του με το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου».( http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1486368 )

Του Αντιστράτηγου (ε.α) Στέλιου Καστραντά *

Απομένουν λίγα μόλις εικοσιτετράωρα από την 6^η Μαΐου ,ημέρα των εθνικών εκλογών, όπου με ανάμεικτα συναισθήματα οργής, θυμού ,αγανάκτησης,απογοήτευσης, απελπισίας , απαισιοδοξίας και έντονης αβεβαιότητας και προβληματισμού,

Γράφει ο Περσεύς Δίγαμμα

  Σε λίγες ημέρες ο ελληνικός λαός καλείται με την ψήφο του να εκλέξει μια κυβέρνηση, που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο.

Γράφει ο Μάκης Δεληπέτρος

 Οι εκλογές δεν μπορεί να είναι πιο ευχάριστες π.χ. από το σεξ ή μπορούν να είναι λίγο πιο ευχάριστες από μια μακαρονάδα aglοlio, olio peperoncino με καλή παρέα.

Του Θύμιου Παπανικολάου

                Η ιστορία έχει αποφανθεί τελεσίδικα: Πάντα όταν το κυβερνητικό οικοδόμημα του καπιταλισμού βρισκόταν στο χείλος της κατάρρευσης έσπευδε η «αριστερά» (σοσιαλδημοκρατική ή σταλινική) και το διέσωζε δια μέσου των «Λαϊκών Μετώπων».