Γράφει η Νάνσυ Καλαφάτη
Αναζήτησα μια σπουδαία γυναίκα , ώστε για να προβάλω το έργο της, για την 8η Μαρτίου Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας...
Μου αρέσουν οι ...μονοήμερες εκδρομές, όχι όμως οι μονοήμερες παγκόσμιες γιορτές"πυροτεχνήματα, όπως αυτές της γυναίκας, της μητέρας, του παιδιού, του εθελοντισμού, του νεφρού, της καρδιάς κλπ...
Είπα στην αρχή να μην ασχοληθώ με το θέμα. Αλλά στη συνέχεια της ημέρας, άλλαξα γνώμη.
Λόγια και πρόσωπα γέμιζαν από το πρωί την τηλεόραση, πετώντας γενικώς και αορίστως λόγια ή κουβεντούλες, περί γυναίκας της γιορτής κλπ.
Χωρίς- ούτε για πέντε πέντε λεπτά της ώρας- να αγγιχθεί πραγματικά ένα από τα φλέγοντα θέματα της καθημερινότητας, που αφορούν στις σύγχρονες Ελληνίδες. Τις γυναίκες της χώρας μας που επαναπροσδιορίζουν τη ζωή τους στην οπισθοδρόμηση, όταν οι άλλες κοινωνίες τρέχουν στον 21ο αιώνα! Ούτε καν έδωσαν σημασία στις στατιστικές που δημοσιεύονται σήμερα και δείχνουν ότι το 50% των ανέργων είναι νέοι και γυναίκες! Θέμα που προσπεράστηκε με απλές αναφορές!
Ούτε μία κουβέντα στα επιδόματα τοκετού ή πολυτεχνίας που ψαλιδίστηκαν από τα πρώτα, προκειμένου για να υπάρξει η ...ισορροπία, ανάμεσα στα χρέη που δημιούργησαν στη χώρα
οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις μας και των απαιτήσεων των δανειστών μας!
Ούτε λέξη για τη μείωση των γεννήσεων, για την πορνεία που αυξάνει στην Ελλάδα ή τις κακοποιήσεις που είναιδραμματικό φαινόμενο... Τα πάντα "αφιερωμένα " στα νούμερα τον Σόίμπλε, τον Βςενιζέλο, τους εταίρους, το PSI και στους ηγέτες της Ευρώπης ! Οι τελευταίοι δε, έπαψαν να κρατάνε προσχήματα!Πέταξαν εντελώς τη μάσκα του “εταίρου που προσφέρει βοήθεια” και απροκάλυπτα τα τελευταία εικοσιτεράωρα, επιδίδονται σε αγώνα εντυπώσεων και επικράτησης, εκείνου που θα εκμεταλλευτεί καλύτερα, μια αδύναμη, παραδομένη στην τρόικα Ελλάδα, προδομένη από την μερικώς ανίκανη Πολιτική ηγεσία της ! Κανείς από τους συναδέλφους μας δε σκέφτηκε να υποστηρίξει- ειδικώς σήμερα- ηθικά και ψυχολογικά, την άνεργη Ελληνίδα. Να "προετοιμάσει" ένα σοβαρό θέμα ουσιαστικής σημασίας, για τις γυναίκες και να το προβάλλει...Μια συζήτηση με πρόταση!
Ακόμη και οι γυναίκες που “έπαιξαν” τις καλεσμένες εκπροσώπους του γυναικείου φύλλου, έμοιαζαν σαν να έχουνε εξαντλήσει τα “αποθέματα” του λόγου παρουσίας τους στα studio.
Αναρωτήθηκα, μήπως είναι παντελής η έλλειψη φαντασίας των συναδέλφων μας ;
Μήπως έχουν κουραστεί να υπηρετούν ένα συγκεκριμένο μοντέλο προγράμματος;
Τότε ας προσπαθήσουν να το αλλάξουν, γιατί κουραστήκαμε και μεις..
Είναι “βολεμένοι” και αδιάφοροι; Ας ξεβολευτούν δε μας ενδιαφέρει...
Σήμερα, οι μεν άνδρες συνάδελφοι έβγαιναν στο γυαλί και έδειχναν σαν να μην έχουν γυναίκες, μανάδες, αδελφές ή κόρες, οι δε γυναίκες, σαν να ανήκαν σε ένα άλλο, ουδέτερο φύλλο.
Αναρωτήθηκα αν είναι προϊόντα ενός αποστειρωμένου θαλάμου, η μήπως κατοικούν σε κοινωνίες άλλου πλανήτη και όλα είναι μέλι γάλα στη ζωή τους! Ατσαλάκωτες “φάτσες” που είχαν ελάχιστα να πουν και από όσα είπαν, τα έχουμε ξανακούσει...
Γιατί κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Υπάρχουν σπουδαίες γυναίκες ανάμεσά μας, ακόμη! Δημοσιογράφοι, συγγραφείς, επιστήμονες , καλλιτέχνες ... Ακόμα και μια μάνα με τέσσερα παιδιά ,με σύζυγο δημόσιο υπάλληλο και δάνειο από το Ταμείο παρακαταθηκών για σπίτι με απλήρωτες δόσεις, είναι Γυναίκα σπουδαία!
Είναι αγωνίστρια γιατί φέρνει βόλτα την οικογένειά της ! Θα μπορούσατε να την υιοθετήσετε και να στεφθεί “Γυναίκα” της χρονιάς” κι ας μην έχει κάνει μπότοξ, και ας μη φορά by Gavalas...
Άκουσα και σε ένα “καναλάκι”εκείνη τη χιλιο-εκφρασμένη βλακεία περί “καταπίεσης των γυναικών στην αρχαία Ελλάδα”... Έτσι, παρά τις αρχικές ενστάσεις μου, για τη γιορτή που αφορά στο φύλλο μου, αποφάσισα να φέρω στην επικαιρότητα μια σπουδαία ακαταπίεστη γυναίκα της Αρχαιότητας!
Μια σπουδαία ποιήτρια!
Έμαθα για το έργο της, πριν από αρκετά χρόνια,σε μια πολύ ενδιαφέρουσα επαγγελματική αποστολή
στην Αρκαδία. Τότε, ένας υπέροχος άνθρωπος, συνταξιούχος καθητής Ιστορικός ο Κ.Π. Πανόπουλος, με “μύησε” το έργο της Ανύτης της Τεγεάτισσας.
Έζησε τον 3ο π.Χ αιώνα στην Τεγέα της Αρκαδίας, που εκείνη την περίοδο γνώριζε σημαντική πνευματική άνθηση. Η πόλη ανέδειξε μεγάλους μουσικούς, ιστορικούς και σπουδαίους δραματικούς και λυρικές ποιητές. Ανάμεσά τους η Ανύτη...
Έγραψε λυρικά και επικά επιγράμματα. Κατά τον Αντίπατρο το Θεσσαλονικέα, ήταν ένας «θηλυκός Όμηρος» . Μαζί με την επίσης ποιήτρια Σαπφώ, μετείχαν στη συλλογή «Στέφανο» του Μελεάγρου, ο οποίος, παραλληλίζοντας στην εισαγωγή κάθε συγγραφέα της ανθολογίας του, με ένα άνθος, παρομοίασε την Ανύτη με κόκκινο κρίνο...
(Σκεφτήτε από τότε, ποιητικές... Ανθολογίες )
H Ανύτη, διακρίνεται για την ευαισθησία της, το άρτιο μέτρο, τη λιτή και μεστή γραφή της, τον υπέροχο λυρισμό της, την λεπτότητα πνεύματος, το υπερήφανο φρόνημά της...
Εκπροσωπεί επάξια τη λεγόμενη «Πελοποννησιακή Σχολή» επιγραμματοποιών.
Τη ν αναφέρει εγκωμιαστικά ο Παυσανίας στα Αρκαδικά του και μάλιστα περιγράφει
για το άγαλμα που της έστησαν οι Τεγεάτες , μέσα στο Αρχαίο Θέατρο, που σώζεται μέχρι σήμερα.
Από τα επιγράμματά της θα μεταφέρω τρία:
Το ένα δείχνει την ευαισθησία της ποιήτριας για τους δούλους !Απόψεις περί κοινωνικής ανισότητας, πολύ πρωτοποριακές για την εποχή:
“Μάνης ούτος ανήρ ήν ζών ποτέ· νύν δέ τεθνηκώς
ίσον Δαρείω τώ μεγάλω δύναται”
(Αυτός ο Μάνης, ένας άνδρας ήταν κάποτε στη ζωή του...
Τώρα πια πεθαμένος, την ίδια του μεγάλου Δαρείου τη δύναμη έχει...)
Το δεύτερο επίγραμμα το αφιερώνω στους ανά τον κόσμο φιλόζωους!
Γιατί βλέπετε, στην δική μας πατρίδα, η φιλοζωία και οι ράτσες των αγαπημένων κατοικίδιων, γίνονταν επιγράμματα το 300πΧ:
Ώλεο δήποτε, Μαίρα πολύρριζον παρά θάμνον,
Λόκρι, φιλοφθόγγων ωκυτάτη σκυλάκων·
τοίον ελαφρίζοντι τεώ εγκάτθετο κώλω
ιόν αμείλικτον ποικιλόδειρις έχις.
(Χάθηκες πια, Μαίρα μου, δίπλα σε θάμνο πολύριζο,,,,
Συ, γέννα από τη Λοκρίδα... το πιο γοργοπόδαρο από τα σκυλιά που χαίρονται το γαύγισμά τους....
Τέτοιο φαρμάκι φοβερό στ’ ανάλαφρό σου πόδι έριξε οχιά με δέρμα ποικιλόχρωμο.)
Το τρίτο επίγραμμα, αφορά στην χωρίς αντάλλαγμα θυσία για την πατρίδα!
Μια προσφορά, που δεν επιτρέπει ούτε τη θλίψη στο γονιό, όταν υπέρ Eστιών, προσφέρει στην πατρίδα ακόμη και τα παιδιά του. Αυτό το επίγραμμα το χαρίζουμε όλοι εμείς οι ...αναχρονιστικοί, σε εκείνους, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της κατάργησης των Εθνικών παρελάσεων.
Σε εκείνους, που δυστυχώς ταυτίζουν με τους εκάστοτε επισήμους - τον περιττό διάκοσμο της ημέρας- με την απόδοση τιμής στους “αγνώστους και γνωστούς ήρωες” που πρόσφεραν το αίμα τους, υπέρ της Ελλάδας!
Ήρα μένος Πρόαρχ’, όλεσε’ εν δαί, δώμα τε πατρός Φειδία
εν δνοφερώ πένθει έθου φθίμενος αλλά καλόν τοι ύπερθεν
έπος τόδε πέτρος αείδει, ως έθανες προ φίλας μαρνάμενος πατρίδος...
(Στη μάχη σ΄εθανάτωσε, Πρόαρχε, η αντρεία σου...Στο μαύρο πένθος βύθισες το σπίτι του Φειδία, τ΄ανθρώπου που σε γέννησε...
Αλλά αυτή η πλάκα πάνω από τον τάφο σου,κάτι καλό αναγγέλλει...
Aπέθανες μαχόμενος για τη γλυκιά πατρίδα…)