του Κώστα Παππά
Πολλά μπορεί να πει κάποιος για τις τελευταίες μέρες ματά την ψήφιση του νέου μνημονίου από τη Βουλή , έστω και με τον τρόπο που αυτή έγινε. Μια λύση για να μπορέσει κάποιος να αντιληφθεί το αποτέλεσμα μιας κατάστασης είνια να δει τι έιχε πριν από ένα γεγονός και τι του απομένει μετά από αυτό;
Πριν λοιπόν από το μνημόνιο 2 είχαμε καλύτερες συντάξεις , καλύτερους μισθούς και κάποια εργασιακά δικαιώματα , όσα είχαν απομείνει από τη λαίλαπα του μνημονίου 1. Τώρα έχουμε όλα αυτά κουτσουρεμένα σε σημείο που μια κοινωνία δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει έστω και σε ένα μίνιμουμ επίπεδο.
Όλα αυτά περιγράφουν μια κατάσταση , μιας χώρας που βρίσκεται στα πρόθυρα όχι κοινωνικής αλλά ανθρωπιστικής πλέον κρίσης, μιας χώρας που ακόμΑ και αν δεν μείνει στην ευρωζώνη, παραμένει πλήρης μέλος της Ε.Ε, αν ακόμα αυτό λέει κάτι στους δανειστές μας.
Πριν από τα μνημόνια είμασταν εταίροι στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα , σήμερα είμαστε για κάποιους ενοχλητικοί ζητιάνοι. Εκέινο όμως που αντιλαμβάνεται ένας άνθρωπος μιας μέσης λογικής είναι ότι σε αυτή την θέση μπήκαμε παρακολουθώντας ένα περίεργο χορό , ανάμεσα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και στην καινούργια Ε.Ε που πλέον λογοδοτεί και δρα ανοιχτά κάτω από τις εντολές μιας χώρας της Γερμανίας. Όταν ιδρύθηκε η Ενωμένη Ευρώπη η Γερμανία ήταν μία από τις χώρες που μετείχαν σε αυτή , τα τελευτάια 3-4 χρόνια έχει εξελιχθεί στο απόλυτο αφεντικό και αυτό συνέβη γιατί οι πολιτικές εξουσίες ισχυρών και ανίσχυρων χωρών της Ευρώπης δέχτηκαν να χορέψουν αυτό το χορό.
Είμαστε μπροστα όχι μόνο στην απώλεια κάθε ανθρώπινου δικαιώματος αν αυτό δεν συμφωνεί με τις αγορές και την νοοτροπία των Γερμανών αλλά και στην μετάλαξη΄ολόκληρης της Ευρώπης σε μια αποικιοκρατική περιοχή γερμανικών συμφερόντων. Αυτό θα έχει σύντομα , πολύ σύντομα αντίκτυπο στο σύνολο του ιστορικού ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Πολύ φοβάμαι με τρόπο πολύ βίαιο και όχι μόνο στην Έλλάδα , σε εμάς έλαχε ο ιστορικός ρόλος να ανοίξουμε τον άλλο χορό, αυτό της λογικής ο οποίος θα σώσει από τα παράλογα σχέδια πολιτικών και οικονομικών κύκλων απολυταρχικής νοοτροπίας , όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς και να δείξουμε το δρόμο , ότι το παράλογο όσο και αν προσποιείται το λογικό παραμένει παράλογο.
