Η ασφάλεια του εφοδιασμού είναι ζωτικής σημασίας για μια χώρα όπως η Κίνα.
Το 2030, η χώρα εξακολουθεί να εξαρτάται από τις θαλάσσιες μεταφορές από τον Περσικό Κόλπο, και ως εκ τούτου θα είναι ευάλωτη στα Στενά του Ορμούζ, στον Κόλπο του Ομάν, η οποία ελέγχεται από το Ιράν, το Ομάν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, καθώς επίσης και στην Ινδικό Ωκεανό και τα στενά της Malacca, που ελέγχονται ελέγχεται από τη Μαλαισία, την Ινδονησία και τη Σιγκαπούρη.
Για να μειωθεί η εξάρτηση από τη θάλασσα, η Κίνα επενδύει με σύμμαχό της το Πακιστάν, στην κατασκευή ενός λιμανιού στο Γκουαντάρ.
Επιπλέον, το Πεκίνο έχει αρχίσει ήδη την κατασκευή ενός ενεργειακού διαδρόμου από τη δυτική ακτή της Μιανμάρ (χώρα που επισκέφθηκε μόλις πριν από λίγους μήνες η “ξετσίπωτη” * και σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα αγωγό που θα διέρχεται μέσα από τα Ιμαλάια για να αποφύγει το πέρασμα όλων αυτών των στενών.