Na kanei kaneis I (or) na min kanei ekloges-Το υπαρξιακό ερώτημα (του συστήματος) και η ωμή αλήθεια (για εμάς)
Γράφει ο Απολιτικός (με αφορμή το γράμμα του Μανώλη)
Ιδού το μεγάλο ερώτημα το οποίο επιτρέψτε μου να το διατυπώσω και σε γραμματοσειρά με λατινικούς χαρακτήρες γιατί αυτό προσπαθούν να επιβάλουν στη χώρα μας, τα τελευταία δύο χρόνια (πιο βίαια) και γιατί μαζί με μας απασχολεί και τους «συμμάχους» μας.
Πρέπει λοιπόν να βρούμε μια κοινή γλώσσα και ακόμη πιο σωστά μια κοινή λύση.
Ωστόσο είτε με λατινικούς, είτε με ελληνικούς χαρακτήρες, είτε στη «πολιτική», είτε στη «κοινή καθομιλουμένη» διάλεκτο το δισκελές ερώτημα, είναι απλά μονοσκελές ή τουλάχιστον «δρομολογημένο» προς μια κατεύθυνση..
Χωρίς να κάνω τον πονηρό, ή ότι άλλο, έχω από μήνες που λέω, ότι το παιγνίδι ενώ «φαίνεται» ότι πάει για το πρώτο, μάλλον πάει για το δεύτερο, δηλαδή κάνουν ότι μπορούν για να μην γίνουν εκλογές.
Από την άλλη, η «εκλογολογία» αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μέσο συσκότισης και αντιπερισπασμού από την πραγματικότητα, που δεν είναι άλλη από τη συνεχή και μεθοδική εφαρμογή «μέτρων και άλλων μέτρων» λιτότητας και αντιλαϊκών νόμων που θωρακίζουν το «μεταλλαγμένο» αστικό κράτος.
Αρκεί να δει κανείς το "νομοθετικό έργο" της Βουλής, που συνεχίζεται με «υποδειγματικό ζήλο» και «πρεμούρα».
Τα νομοσχέδια των «325 άρθρων και βάλε» διαδέχονται το ένα το άλλο, σε σημείο που να μη χρειάζονται πλέον τις τροπολογίες, που αποτελούσαν παλιότερα την καταλληλότερη νομιμοφανή μέθοδο επιβολής των όσων ήθελαν να περάσουν με νόμους και δεν μπορούσαν.
Την ίδια ώρα αυτό που ζητάνε απεγνωσμένα είναι μια καλή δικαιολογία, ώστε να μη γίνουν εκλογές....
Ότι τους κάτσει :
-το PSI των ομολόγων που διέπονται από το ξένο δίκαιο και των οποίων οι κάτοχοι δεν είχαν εμφανισθεί μέχρι την τελευταία διορία (χθες 4 Απριλίου), που τους είχαν δώσει
-έναν η περισσότερους νεκρούς – μιας και δεν φθάνουν οι τραυματίες – από κάποιες συγκρούσεις, στις οποίες «εύκολα», με τους μηχανισμούς που διαθέτουν, είναι σε θέση να μετατρέψουν τις ειρηνικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας
-το πρόγραμμα της τρόϊκα (γιατί δικό της είναι), που δεν «βγαίνει»και γι'αυτό δεν θα μπορούμε να πάρουμε την επόμενη δόση
-κάποιον από όλους τους «εθνικούς κινδύνους», που τους είχαμε με το τσουβάλι και τώρα τους αυξήσαμε
-ακόμη και τη πιθανότητα πολιτικής αστάθειας και τη προοπτική κοινωνικών αναταραχών, οι οποίες εκτός των άλλων, «θα εμποδίσουν» τη προβλεπόμενη - για ποιον αιώνα μιλάμε ; - ανάκαμψη της οικονομίας μας
Όλα πρέπει να τα περιμένει κανείς.
Ένα άθλιο και ξετσίπωτο σύστημα δεν έχει κανέναν ενδοιασμό εκεί που «τηλεξημερώνονταν και τηλεβράδιαζε» με τις σφυγμομετρήσεις για την εκλογική δύναμη των κομμάτων, να το «γυρίσει» ξαφνικά και να μας πείσει ότι η κοινή γνώμη «θεωρεί ότι δεν είναι αναγκαίες οι εκλογές», επειδή υπάρχει «κίνδυνος» - αλήθεια για ποιόν – το εκλογικό αποτέλεσμα να προκαλέσει πολιτική και κατ' επέκταση κοινωνική αστάθεια.
Ποιος όμως κινδυνεύει και από ποιόν ;
Μας λένε λοιπόν ότι κινδυνεύουμε από μια αστάθεια του πολιτικού συστήματος, που μπορεί να προκύψει μετά τις εκλογές.
Δηλαδή κινδυνεύουμε εμείς, επειδή κινδυνεύει το πολιτικό σύστημα.
Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι θα πρέπει να το σώσουμε, για να σωθούμε και εμείς.
Τα πράγματα όμως είναι εντελώς αντίθετα. Χρόνια τώρα το σύστημα μας δουλεύει κανονικά και δουλεύοντας μας κάνει τη δουλίτσα του.
Τα δύο τελευταία χρόνια, απλά έφθασε σε οριακό σημείο και μη μπορώντας να το ξεπεράσει ανέδειξε τη προϋπάρχουσα και εγγενή ανικανότητά του σε όλα τα επίπεδα (πολιτικό, ηθικό, διαχειριστικό κλπ).
Εμείς, λοιπόν, είμαστε αυτοί που κινδυνεύουμε και κινδυνεύουμε από το σύστημα. Εκείνο βέβαια κινδυνεύει – εκτός από την ίδια την ανικανότητά του - από εμάς, μόλις το πάρουμε χαμπάρι.
Απ' ότι όμως φαίνεται, σιγά – σιγά το παίρνουμε !!!!
Η υπομονή εξαντλήθηκε, η ανοχή εξέλειπε, η περίοδος χάριτος και δοκιμασίας έληξε.
Αυτοί το ξέρουν καλλίτερα από εμάς, για αυτό και ανησυχούν.
Ανησυχούν γιατί όχι μόνο δεν ξέρουν τι θα βγάλει η κάλπη, αλλά επειδή ξέρουν τι μπορεί να βγάλει η κάλπη.
Ανησυχούν γιατί δεν μπορούν όπως παλαιότερα να κάνουν τη κάλπη να βγάζει «λαγούς και περιστέρια”», όπως εξακολουθούν να καταφέρνουν ακόμη με επιτυχία οι ομόλογοι τους στο τσίρκο, οι ταχυδακτυλουργοί !!!!
Ωστόσο, ακόμη κι αν το τελευταίο σενάριο της «ομολογίας από τους ίδιους της ανικανότητάς τους» ακούγεται υπερβολικό και σαν σενάριο αυτοκαταστροφής, μην ανησυχείτε.
Ή μάλλον να ανησυχείτε γιατί αυτοί ποτέ δεν “αυτοκτονούν” , ούτε μέσα, ούτε μπροστά, ούτε πίσω από το σπίτι τους όπως άλλοι «μπροστά από το κοινοβούλιο» !!!