Γράφει η Νάνσυ Καλαφάτη
Ο αέρας, το κρύο και οι τοπικές βροχές, στάθηκαν αφορμή να μείνουν στη γη «οι χαρταετοί» των παιδιών!
Αρκετούς «αετούς» είχαν προσφέρει για το χαρούμενο παραδοσιακό παιχνίδι της Καθαράς Δευτέρας , στα παιδιά ιδρυμάτων όπως του Χατζηκυριάκειου ιδρύματος Πειραιά η ομάδα «Πολίτες σε δράση για τον Πειραιά και τα νησιά»!
Μια συμβολική κίνηση -σύμφωνα με τους υπεύθυνους της δράσης- ένα μήνυμα πίστης και αισιοδοξίας, ότι Ελλάδα μπορεί να σηκωθεί ξανά και να πάει ψηλά!
Ναι! Μια όμορφη και σχεδόν ανέξοδη κίνηση η προσφορά χαρταετών, σε παιδιά που δυστυχώς θα έχουν μεγαλώσει και δε θα μάθουν να φτιάχνουν από μόνα τους χαρταετούς τους, όπως πιθανόν να μην μάθουν να ονειρεύονται!
Χαρταετοί.... Με χαρτί γλασέ,ψαρόκολλα, καλάμια ή “πηχάκια”, σπάγκο κερωμένο και εφημερίδες ψαλιδισμένες για την ουρά... αυτός ήταν ο δικός μας χειροποίητος αετός, όταν είμασταν παιδιά! Προϋπόθεση για να πετάξει η ακρίβεια στα “ζύγια”!
Μια παιδική χειροτεχνία, μετ η βοήθεια των μεγάλων, που προσπεράστηκε με τα χρόνια...
Οι πλαστικές κατασκευές βιοτεχνιών που ήρθαν, ανταγωνίζονται στο ύψος λόγω του σπάγκου και όχι στις πρωτοτυπίες των σχεδίων, τα χρώματα και την ομορφιά του χαρτιού.
Κάπως έτσι πλαστική, κάναμε και τη ζωή των παιδιών μας.
Έγιναν αποδέκτες του έτοιμου και όχι του χειροποίητου... και καλούνται σήμερα “βιαίως “ να μάθουν να επιβιώνουν σε άλλα “στερητικά” δεδομένα,χωρίς να ξέρουν να φτιάξουν τον χαρταετό τους!
Το πλαστικό χρήμα, έκανε πλαστικές τις ζωές μας... Το “νάιλον” σκέπασε και τις καθαρές ματιές μας στην πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα για τα παιδιά του Χατζηκυριάκειου και των άλλων ιδρυμάτων είναι οι περικοπές στα κονδύλια του κράτους, που χορηγούνταν για τις ανάγκες στέγασης, τροφής και σπουδών των οικότροφων παιδιών.
Η ιδιωτική προσφορά -μέχρι πρόσφατα- ήταν επικουρική. Τα χρήματα από ιδιωτικές χορηγίες και πρωτοβουλίες , έρχονταν να συμπληρώσουν και να βελτιώσουν τυχόν πρόσφατες ανάγκες.
Σήμερα οι όροι αντιστράφηκαν: Οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες είναι προϋπόθεση, για να συνεχίσει η απρόσκοπτη λειτουργία αυτών των ιδρυμάτων.
Σε μια εποχή που έπρεπε να δίνεται έμφαση, μόνον στην ψυχική υποστήριξη των παιδιών αυτών , στην εκπαίδευση και την καλλιέργειά τους, δυστυχώς επιστρέφουμε, από εκεί που ξεκίνησε η προσπάθεια συντονισμένης μέριμνας και η αρωγής:
Πρώτα η επιβίωση των παιδιών αυτών, δηλαδή το ωφέλιμο και ύστερα το τερπνόν. Όμως για τα παιδιά δεν μπορείς να καταλήξεις τι είναι σημαντικότερο! Απλώς να επιβιώνουν ή να οπλίζονται ψυχικά με δύναμη και αισιοδοξία ότι ναι μεν η ζωή είναι δύσκολη, αλλά θα τα καταφέρουν;
Τι εισπράττουν άραγε από τους “κομιστές”δώρων χρησίμων ή συμβολικών αυτά τα παιδιά!
Ποιος ελέγχει αν υπάρχει πραγματική διάθεση “μεταφοράς” αισιοδοξίας, μιας ζεστής πραγματικής αγκαλιάς ή οι κινήσεις προσφοράς, είναι γιατί ακολουθούμε “μιμητικά” τις ενέργειες κάποιων άλλων;
Θα είναι πολύ επικίνδυνο ο εθελοντισμός να γίνει κάτι σαν μόδα! Πρέπει να καταλήξουμε αν είμαστε προαποφασισμένοι να “δώσουμε” ακόμη και από το υστέρημά μας, ώστε να αισθανθούμε την ευεργετική “απόλαυση” της προσφοράς;
Όποιος ακολουθεί το δρόμο της κοινωφέλειας στις μέρες μας , θα πρέπει -κατά τη γνώμη μου- πρωτίστως να απο-παγιδεύεται από τον κομπασμό του “Εγώ πρόσφερα”!
Έπεσε στην αντίληψή μου και κάτι ακόμη: Ιδιαίτερη τηλεοπτική προβολή του μοιράσματος επιταγών, σε ιδρύματα από φιλάνθρωπο κυρία, σύζυγο επιχειρηματία! Ένα ευρώ συν ΦΠΑ η προσφορά του καθενός από εμάς , αναφέρεται σε σχετικό τηλεοπτικό spot.
Κάποιοι πήραν την πρωτοβουλία να ζητήσουν το ένα ευρώ μας...Σε κάποιες εταιρείες τηλεφωνίας συγκεντρώνονται αυτά τα Ευρώ. Κάποιοι επιλέγουν και τα ιδρύματα που θα βοηθηθούν...
Προφανώς επιλογή κατά το “δοκούν” της κυρίας και των συνεργατών της. Το Κράτος απόν, αλλά και... παρόν, καθώς εισπράττει το ΦΠΑ επί του ενός Ευρώ!
Μεταφορά της όλης δράσης συγκέντρωσης χρημάτων, για καλό σκοπό, σε concept τηλεοπτικής εκπομπής! Αναζητώ την πραγματική προσφορά της κυρίας...
Προσφέρονται μέρος από τις χορηγίες της εκπομπής ή μέρος από τις διαφημίσεις; Αν ναι, τότε εύγε με τόνο! Ή μήπως η χάρη που κάνει στο κοινωνικό σύνολο, είναι απλώς ότι “εποπτεύει” τα χρήματα που μαζεύονται μέσω SMS; Αλήθεια από που μαθαίνουμε τι ποσά συγκεντρώνονται και πόσα χρήματα καταλήγουν στα ιδρύματα που τα χρειάζονται;
Καμία διάθεση να προσβάλω τις καλές προθέσεις! Καμία διάθεση να απογοητεύσω αυτούς που αφιερώνονται πραγματικά, σε κοινωνικούς σκοπούς!
Αλλά πολλά έχουμε δει και έχουμε αισθανθεί στο παρελθόν. Είναι πολύ δύσκολη εποχή για να καλύπτουμε το πάθος μας για περαιτέρω κοινωνική ανάδειξη και προβολή, αγγίζοντας και την τόσο ευαίσθητη κοινωνία των μικρών παιδιών!Η εποχή απαιτεί πραγματικό εθελοντισμό!
Το 2011 ήταν “Ευρωπαϊκό έτος εθελοντισμού”, αλλά ενώ βλέπαμε τηλεοπτικά μηνύματα για πολλές εθελοντικές δράσεις, δεν ακούσαμε από πουθενά τα περί “έτους αφιερωμένου στις προσφορές προς το συνάνθρωπο”!
Ένας πρόσθετος λόγος για να επιστήσουμε την προσοχή και των αρμοδίων στο θέμα.
Δεν είναι άλλωστε πολύ μακριά ο καιρός με τις ιστορίες των ΜΚΟ και τις κρατικές επιχορηγήσεις τους!
Πάντως, το μοίρασμα χαρταετών στα παιδιά, ήταν αληθινά μια όμορφη πρωτοβουλία....
Το χαρτί είναι από τα ωφελιμότερα ανθρώπινα δημιούργηματα! Οι Κινέζοι λένε ότι έχει τρεις θείες ιδιότητες:
Να μεταφέρει το φως(κλεφτοφάναρο)! Να δροσίζει τον αέρα( βεντάλια)! Και να ακουμπάει τα ακροδάχτυλα του θεού (χαρταετός)!
Θα πρότεινα, όπως κάναμε και παλιά ,περνώντας ένα χαρτονάκι στον σπάγκο, για να κάνει ήχο και να ανεβαίνει μέχρι τα ζύγια, το ίδιο να κάνουμε και σήμερα!