NEWSTRAP.GR

Γράφει ο Σωτήρης Σ. Στανωτάς

 Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία πώς ανεξάρτητα από προσωπικές  τοποθετήσεις και ιδεολογίες   η … μετεξέλιξη ενός Κινήματος  όπως το ΠΑΣΟΚ στην σημερινή κατάσταση, αφορά την όλη λειτουργία της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

 Από την διακήρυξη της 3^ης  του Σεπτέμβρη μέχρι την παράδοση της χώρας σε ξένα συμφέροντα ο δρόμος είναι πράγματι μακρύς και κυρίως γεμάτος από οβιδιακές μεταμορφώσεις.

Αυτή ακριβώς η… μετεξέλιξη (δεν μπορώ να το πώ πιο ευγενικά!) -πέρα από απολύτως ενδεικτική για το πολιτικό σύστημα -σε συνδυασμό με τα πραγματικά προβλήματα, καθιστά δύσκολο   να αντιληφθεί κάποιος γιατί πρέπει να επικεντρώνουμε την προσοχή και το ενδιαφέρον μας στις εσωκομματικές διαδικασίες ενός κόμματος του οποίου  η πολιτική και οι «συμπεριφορές» έχουν καταδικάσει  τον τόπο.

Το καλύτερο για τον τόπο είναι να πάψουμε να ασχολούμαστε  με το ΠΑΣΟΚ και τις εξελίξεις μέσα σ' αυτό.

Υπάρχει ,άραγε,λόγος να συμβάλουμε στη δημιουργία μιας αντίληψης ότι είναι δυνατόν  «να πνεύσει άνεμος αναδημιουργίας μέσα στο ΠΑΣΟΚ», όταν το ίδιο αρνείται συστηματικά την οποιαδήποτε ευθύνη του για ότι συνέβη σ' αυτό τον τόπο ;

Και, τελικά, όλη αυτή η περίφημη «ειδησεογραφία» περί των εξελίξεων εντός ΠΑΣΟΚ μήπως αυτό, ακριβώς ,προσπαθεί να καλλιεργήσει;

 Λογικό είναι οι όποιες εξελίξεις (διασπάσεις, αποχωρήσεις κ.λ.π.)  δρομολογηθούν, να επηρεάσουν το πολιτικό σκηνικό.

Δεν  πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι συγκεκριμένοι κύκλοι συμφερόντων, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να  επιβάλουν έναν νέο πολιτικό χάρτη με εναλλαγές προσώπων και «παικτών», όπως αυτές που βλέπουμε στις ποδοσφαιρικές ομάδες.

 Δεν είμαι βέβαιος ,ακόμη, ότι μπορούμε να μιλάμε με σιγουριά για «το  τέλος της μεταπολίτευσης».  Η ρευστότητα των πολιτικών εξελίξεων  δεν δείχνει ότι εξαντλήθηκε η  ζωή ενός πολιτικού και κοινωνικού ιστορικού κύκλου.

Αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς με μεγαλύτερη βεβαιότητα είναι ότι διαφαίνεται πως  δεν υπάρχουν περιθώρια για τη συνέχιση του «δικομματισμού» και γενικότερα αυτού του φθαρμένου πολιτικού συστήματος.

Ο κόσμος επειδή το βιώνει το καταλαβαίνει  περισσότερο από τους πολιτικούς.Και φυσικό είναι να  υπάρχει μια τάση αύξησης  των ποσοστών  των κομμάτων της αριστεράς.

Το ζήτημα όμως δεν είναι η ποσοτική αύξηση, αλλά πως η αριστερά είναι σε θέση να διαχειριστεί αυτή την αύξηση, γιατί λείπουν δύο βασικά πράγματα :

η ενότητα σε ένα χώρο που εξακολουθεί να παραμένει κατακερματισμένος, αλλά  και ένα σαφές πρόγραμμα  για το τι θα κάνει σε περίπτωση που κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ,μέσα σ' αυτό το πολύπλοκο ελληνικό και διεθνές πολιτικό  τοπίο.

Μέχρις στιγμής οι επαναλήψεις γνωστών αρχών και διακηρύξεων δεν επαρκούν για να καλύψουν  τις  πραγματικές  ανάγκες….

Την ίδια ώρα,  είναι απολύτως σίγουρο, ότι η αγανάκτηση του κόσμου μεγαλώνει καθημερινά, γιατί από τη μια μεγαλώνει η εξαθλίωση, ενώ από την άλλη δεν βλέπει καμιά προοπτική από την πολιτική που υφίσταται, παρά τις όποιες υποσχέσεις.

Είναι πολύ φυσικό όταν μια οικογένεια έχει φτάσει σε σημείο να συντηρείται από το πετσοκομμένο εισόδημα ενός μόνο εργαζόμενου – εάν και εφ' όσον υπάρχει – να αναγκαστεί να κατέβει στους δρόμους για να βρεί το δίκιο της.

Η ουσία όμως είναι ότι υπάρχουν κύκλοι που ωθούν με την πολιτική τους στη σύγκρουση, καλλιεργώντας ένα πνεύμα κοινωνικού εμφυλίου και τρομοκρατίας, με τελικό σκοπό να αδρανοποιήσουν τον κόσμο  δια του φόβου και να τον αποτρέψουν από κινητοποιήσεις. Και μια από αυτές τις τακτικές εκτός από την επιστράτευση του παρακράτους είναι και η συνεχής αναβολή των εκλογών.

Το πιο πιθανό όμως είναι πώς το κλίμα αυτό είναι θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες…