Γράφει ο Μάκης Δεληπέτρος
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο φιλμ «Αβάνα» δηλώνει πως δεν τον ενδιαφέρει η πολιτική παρά μόνον ο τζόγος. Και καταλήγει έχοντας κάνει ένα σωρό βαθύτατα πολιτικά πράγματα, με μεγάλο ρίσκο, πως ασχολείται μόνον με τον Έρωτα και διαβάζει από τις εφημερίδες μόνον ότι αφορά τις ανθρώπινες περιπέτειες και τις συμπτώσεις.
Τις παράξενες συμπτώσεις.
Και εγώ.
Και εγώ πιστεύω βαθύτατα στις συμπτώσεις.
Στο ότι ήξεραν όπως αποκαλύφθηκε σήμερα από το 2009 το που υπάρχει πετρέλαιο αλλά προχώρησαν στην υπογραφή του μνημονίου.Που παραχωρεί την κυριαρχία επί των φυσικών πόρων.
Στο ότι προχωρούν τώρα στην αδειοδότηση για γεωτρήσεις σε Κατάκολο, Πατραϊκό, Γιάννενα.
Φυσικά ήξεραν πολύ πριν. Ρωτήστε κάποιον καλό φοιτητή Γεωλογικού. Απλώς τότε δεν υπήρχε η τεχνολογία για να σκάψουν τόσο βαθειά.
Νεαρός φοιτητής ήταν μετά τον πόλεμο ο πρόεδρος της «Οσεάνικ» στην Καβάλα. Και ήξερε. Όταν πήρε την άδεια ήταν… συνταξιούχος. Αλλά ίδρυσε την «Οσεάνικ» γιατί ήξερε πόσο είχε αλλάξει η τεχνολογία από τις γεωτρήσεις στην Βόρεια Θάλασσα και έφερε το γεωτρύπανο «Βοτέγκο».
Και πήρε την «άδεια» για γεωτρήσεις στον Πρίνο εκ του ασφαλούς. Το άχρηστο «οικόπεδο» άξιζε μια περιουσία και το ήξερε.
Αλλά δεν είναι μόνον το πετρέλαιο.
Είναι απλώς η αλλαγή του Γεωπολιτικού τοπίου. Μέσα στην Διεθνή Οικονομική Κρίση που καθόλου μα καθόλου δεν έχει ξεπεραστεί.
Βλέπετε οι «δηλώσεις Μόντι» πέρασαν στα ψιλά γράμματα ιστολογίων. Δεν μιλάμε για κανάλια.
Τα κανάλια είναι πλέον υπόθεση της πλάκας. Σαν την ΥΕΝΕΔ, τότε.
Με ενδιαφέρουν τα ψιλά γράμματα, σαν τον Ρέντφορντ στο «Αβάνα».
Με ενδιαφέρει γιατί πλάι στον Ξυνίδη και τον ΣΚΑΪ προστέθηκε στις βολές εναντίον του κινήματος «της φτηνής πατάτας» και το ΚΚΕ.
Είναι το δεύτερο πλήρως αναιτιολόγητο που κάνει μετά την οργανωμένη, αναφανδόν υποστήριξη σε συγκεκριμένες Κοινότητες παραβατικών, Ισλαμοναζιστικής ιδεολογίας και βαθύτατα αντικομουνιστές Έποικους.
Καμία σχέση με Αλβανούς Οικοδόμους και Ουκρανές νταντάδες. Και όμως…
Δεν με ενδιαφέρει όμως το ΚΚΕ στην παρούσα φάση και μάλλον δεν θα με ενδιαφέρει ποτέ πια.
Μάλλον με ενδιαφέρει ακριβώς το ίδιο όσο με ενδιαφέρει ο μακαρίτης Λέον Τρότσκι και αυτοί που τον φύλαγαν στην «εξορία» του.
Μου αρέσει όπως στον Ρένφορντ στο «Αβάνα» και τον Μπόγκαρτ στην περίφημη «Καζαμπλάνκα» να παριστάνω τον «απολίτικο».
Γιατί η «πολιτική» στις μέρες μας, όπως είπε ο ψυχίατρος Στέλιος Στυλιανίδης σε σχετικό συνέδριο είναι ή εξουσιοφρένεια ή σκέτη κονόμα.
Δεν το είπε ακριβώς έτσι αλλά αυτό εννοούσε.
Άλλωστε δεν το αφήσω έτσι το θέμα μέρες που είναι.
Έως τότε θα διαβάζω μόνον τα ψιλά γράμματα και όποτε έχω καφέ έτοιμο, χρόνο και τσιγάρο αναμμένο, θα σας τα μεταφέρω.
Γιατί κ. Ξυνίδη είναι ανθυγιεινή η πατάτα Νευροκοπίου και δεν λέτε το ίδιο για το αγαπημένο μου προϊόν που έχει 20% ζάχαρη.
Αυτό δεν πειράζει;
Εκτός αν η πατάτες των 0,66-1.20 και βάλε το κιλό είναι η έκδοση Light.
Ως διαβητικός σαν ενημερώνω πως ουδέποτε υπήρξε μεταβολή στους δείκτες μου από πατάτες Νευροκοπίου.
Για άλευρα και «γύρους» που έρχονται μέσα στη φορμόλη από την Κίνα θα πείτε τίποτε; Ή δεν… υπέπεσε στην αντίληψη των αρμοδίων κάτι τέτοιο;
Για ψωμιά τίγκα στην αφισόκολλα (γλουτένη την λένε) θα πείτε κάτι;
Προς το παρόν χαίρεται.
Δηλαδή να μην χαίρεστε καθόλου.
Ζούμε πολλοί που και ξέρουμε και θυμόμαστε κύριοι αυτού του μακάβριου πολιτικού σκηνικού.
Της φορμόλης και της γλουτένης.
ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ
