Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 
«Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκούμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς δεν πρόκειται μόνον γι' αυτό τον κίνδυνο.
Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα, όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. `Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό. Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή».
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Γιώργος Σεφέρης, 112 χρόνια πριν. Μην κάνετε το λάθος να τον αναζητήσετε ανάμεσα σε αυτούς τους μικρούς ανθρωπάκους του συρμού. Αυτούς που υπογράφουν μνημόνια και στέκονται δουλικά κάνοντας θρησκεία τις δοξασίες των κατακτητών. Ο Σεφέρης ανήκει στην Ελλάδα που θέλουν να σκοτώσουν. Στην Ελλάδα που φοβούνται.
Τρέμουν τη φωνή της Ελλάδας του Σεφέρη, του δίσεκτου για αυτούς τους άθλιους Παπαδήμους και ΣΙΑ, γιατί αυτή η Ελλάδα σκέφτεται, στέκεται, ορθή, αντιστέκεται πεθαίνει κι ανασταίνεται πάλι από τις ίδιες της, τις στάχτες… Φοβούνται σαν φάντασμα από παμπάλαιο νεφελώδη μύθο τη λαϊκή βούληση, μην τύχει και κερδίσουν οι «ακραίοι».
Εκείνοι που δεν θα τους κάνουν τη δουλειά. Τρέμουν, μας λένε, μην μπει στη βουλή η «Χρυσή Αυγή» που’ ναι φασιστικό σχήμα ή ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ που λένε ότι είναι μια μάζωξη αναρχικών. Τρέμουν να ομολογήσουν πως και την «Νύχτα των κρυστάλλων», από τις στάχτες της οποίας ξεπήδησε έτσι, αποτρόπαιος ο Χίτλερ, οι κοινωνικές συνθήκες την γέννησαν. Με άλλα λόγια αν η «Χρυσή Αυγή» κι ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι δυο ξορκισμένα κακά είναι αυτοί οι ίδιοι οι άθλιοι μύστες του μνημονίου, οι γεννήτορες τους. Αν πρόκειται για τερατογένεση, αυτή η άθλια φάρα των προδοτών, είναι οι πατέρες του «κτήνους». Δεν είναι όμως κτήνος κάτι που γεννιέται από την λαϊκή βούληση – έστω κι από την λαϊκή οργή.
Γράφει κάπου Ο Σεφέρης:
Τον άγγελο
τον περιμέναμε προσηλωμένοι τρία χρόνια
κοιτάζοντας πολύ κοντά
τα πεύκα το γιαλό και τ' άστρα.
Σμίγοντας την κόψη τ' αλετριού
ή του καραβιού την καρένα
ψάχναμε να βρούμε πάλι το πρώτο σπέρμα
για να ξαναρχίσει το πανάρχαιο δράμα.
Γυρίσαμε στα σπίτια μας τσακισμένοι
μ' ανήμπορα μέλη, με το στόμα ρημαγμένο
από τη γέψη της σκουριάς και της αρμύρας.
Όταν ξυπνήσαμε ταξιδέψαμε κατά το βοριά, ξένοι
βυθισμένοι μέσα σε καταχνιές από τ' άσπιλα φτερά των κύκνων που μας πληγώναν.
Τις χειμωνιάτικες νύχτες μας τρέλαινε ο δυνατός αγέρας της ανατολής
τα καλοκαίρια χανόμασταν μέσα στην αγωνία της μέρας που δεν μπορούσε να ξεψυχήσει.
Φέραμε πίσω
αυτά τ' ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής.
Ο δικός μας Άγγελος δεν ήρθε ακόμη. Να τον φέρουμε εμείς. Με την ψήφο μας. Με τη φωνή μας. Ας ψηφίσουμε, κάτι που δεν θέλουν. Κάτι που φοβούνται. Για να το φοβούνται οι εχθροί μας, θα ‘ ναι καλό για την πατρίδα και για μας. Μην ξεχάσουμε μόνο: Όπως οι κοινωνίες της οργής γεννούν Χίτλερ που καταστρέφουν με όπλο την παράνοια , έτσι γεννούν και Σεφέρηδες που σώζουν με όπλο τη διάνοια. Κι αυτοί οι άθλιοι που μας κυβερνούν, για λίγο ακόμη, δεν φοβούνται στ’ αλήθεια, τους Χίτλερ. Τους Σεφέρηδες φοβούνται…