στην Κωστούλα Τωμαδάκη
Κάτω από τον Κόκκινο Ουρανό με θέα το Λιβυκό πέλαγος και την καυτή ανάσα του λίβα, η σκηνοθέτης Λάγια Γιούργου στήνει μια σύγχρονη ιστορία για τον έρωτα, την φιλία, τις ενοχές, τους φόβους, τις προσδοκίες, τη ζωή.
Στο απομακρυσμένο θερμοκήπιο μπανάνας στην Κρήτη, δυο νεαροί στήνουν τη ζωή τους και τη φιλία τους. Δυο χαρακτήρες διαμετρικά αντίθετοι που τους ερμηνεύουν με ένταση και πάθος ο Ορφέας Αυγουστίδης και ο Απόστολος Τότσικας. Καταλύτης, η όμορφη γερμανίδα με το ισπανικό όνομα. Με ρεαλισμό και υπόγειο λυρισμό η Γιούργου υπογράφει μια ταινία με ανοιχτά μάτια και καθαρή καρδιά. Ένα αληθινό δώρο στους χαρμάνηδες του σινεμά της δημιουργίας αλλά και της απόλαυσης.
Πόσο καθορίζει τους ήρωες ο κόκκινος ουρανός, κυρία Γιούργου; Πώς προέκυψε ο τίτλος;
Μεγάλωσα με την «απειλή» του ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ στην Κρήτη, Ειδικά την άνοιξη, που ο λίβας φέρνει την άμμο από την Αφρική, αυτό το φυσικό φαινόμενο σου δημιουργεί και ψυχική αναστάτωση, όταν δε σε τρομάζει. Όλοι θυμούνται τι έγινε την άνοιξη, όταν οι Αθηναίοι ξυπνώντας αντίκρισαν ένα κατακόκκινο ουρανό. Μερικοί αναρωτηθήκαν μήπως ηρθε το τέλος του κόσμου. Προσωπικά βρήκα ότι είναι μια ταινία για την αναζήτηση ταυτότητας.
Με την έννοια ότι αυτό που αναζητούν οι ήρωες είναι.. ο εαυτός τους. Θα συμφωνούσες;
Όπως ακριβώς τα λες. Η αναζήτηση ταυτότητας είναι το δεύτερο επίπεδο της ταινίας.
Τι σε έκανε αυτή τη φορά να εγκαταλείψεις το αστικό τοπίο και να μας ταξιδέψεις με ιδιαίτερο τρόπο σε ένα χώρο ανοιχτό που έχει ψυχολογικές προεκτάσεις;
Ήθελα να δω τους ηρωες μου μακριά από τον «πολιτισμό» μακριά από την πόλη .Ήθελα να τους δω να δουλεύουνε τη γη, να ζούνε από αυτή. ( προφητικά θα έλεγα ότι η νεολαία, πτυχιούχοι και μη, θα πάρουνε τα βουνά και τα λαγκάδια προς αναζήτηση μεροκάματου) Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό από την ΛΙΟΥΜΠΗ που ήτανε ένα δράμα δωματίου.
Μίλησε μας λίγο για τον ρόλο της γυναίκας στο ερωτικό τρίγωνο.. Έχω την αίσθηση ότι την προστατεύεις. Την αφήνεις και φεύγει σχεδόν αλώβητη. Ή μήπως όχι;
Ε πως αλώβητη; Αφού τα 'χει κάνει μπάχαλο! Βέβαια το δράμα της είναι Ότι στους δυο άνδρες βρίσκει εκείνα τα στοιχεία που θα ήθελα να τα βρει σε ένα...Πες μου πια γυναίκα ( και άνδρας) δεν νοσταλγεί αυτή την σύμπτωση...
Είδαμε μια αρκετά εσωστρεφή ερμηνεία του Αυγουστίδη σε αντίθεση με το ρεαλισμό του Τότσικα. Τους δυο ηθοποιούς τους είχες από την αρχή στο μυαλό σου;
Ε ναι. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Ο δυνατός, ο δουλευταράς ,και ο ευφυής . ο Στέλιος (τοτσικας) ένας είναι ο απροσχημάτιστος πιο στρεητ σαν χαρακτήρας, κι ο άλλος είναι πιο αινιγματικός, δεν είναι ποτέ καθαρές οι προθέσεις του. Εννοείτε ότι το είχα από την αρχή στο μυαλό μου, αλλιώς τι ενδιαφέρον θα είχε.
Είναι αισιόδοξα τα πράγματα στον ελληνικό κινηματογράφο;
Η ταινία σου είναι μια άρτια παραγωγή ευρωπα'ι'κού επιπέδου με δυο χαρισματικούς νέους ηθοποιούς.
Δεν είναι διαβατήριο όλα αυτά για μια ευρωπαική διανομή;
Αισιόδοξα είναι γιατί υπάρχουνε πολλοί και καλοί νέοι κινηματογραφιστές. Μην του σκοπούνε τα φτερά φοβάσαι. Μη δεν βρούνε στηρίγματα ΦΟΒΑΜΑΙ.
Πώς θέλεις να βγουν οι θεατές από την ταινία σου, αγαπητή Λάγια;
Να ευχαριστηθούνε ,και να μη βαρεθούνε. Όσο για τους νέους που έχουν «βρεθεί» στην μια από της τρεις γωνίες του «ερωτικού τριγώνου» και το έχουν βιώσει οδυνηρά ,έχω να πω ότι μονό έτσι ωριμάζουν τα αγόρια και γίνονται άνδρες...