Η αγωνία των δυο εξουσιαστικών κομμάτων είναι εαν θα εκφραστεί την Κυριακή στις κάλπες η λαϊκή αγανάκτηση που κυριαρχεί στους πολίτες για τα σκληρά μέτρα που πήραν στην αρχή του 2010 - το ΠΑΣΟΚ μόνο του και μετά το Νοέμβρη του 2011 με την συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Νέας Δημοκρατίας.
Πέρα από τα όσα έχουν δείξει οι δημοσκοπήσεις δεν μένουν πλέον λίγες ώρες για να καταγραφεί η οριστική απάντηση των πολιτών απέναντι στις πολιτικές που ασκήθηκε κάτω από τις γνωστές συνθήκες και τη δημιουργία νέων κόμματων με απλό σύνθημα «Ναι ή Όχι στο μνημόνιο».
Όλοι πιστεύουν ότι τα δυο εξουσιαστικά κόμματα θα δεχτούν ένα ηχηρό αρνητικό μήνυμα της πολιτικής τους. Δεύτερον το σύνθημα τους περί «αυτοδυναμίας» ή «ισχυρής μονοκομματικής κυβέρνησης» δεν έχει την παλαιά διεισδυτικότητα στην κοινωνία. Στο λίγο χρόνο που τους απομένει κάνουν τα πάντα για να πολώσουν την κοινωνία, με κάθε είδους μηνύματα όπως «Ισχυρή κυβέρνηση ή χάος» ή «Ευρώ ή Δραχμή» « Ευρωζώνη ή Χρεοκοπία». Η αδιαφορία των πολιτών σε αυτά τα διλήμματα, αναγκάζουν τα δυο κόμματα να ακολουθήσουν την εσχάτη στρατηγική της χαμένης ψήφου προς τα μικρά κόμματα ή με την πρωτοφανή ενθάρρυνση των ψηφοφόρων ότι με τη αποχή θα δώσουν το ισχυρό μήνυμα της δυσαρέσκειας τους προς το κατεστημένο πολιτικό σύστημα. Τα επιχειρήματα αυτά είναι τα πιο καλοδουλεμένα και η μεγάλη παγίδα για τον πολίτη που θέλει να αντιδράσει και έντονα να δείξει την οργή του απέναντι στα δυο εξουσιαστικά κόμματα.
Πολλά μέσα ενημέρωσης άρπαξαν τα δημοσκοπικά στοιχεία των αναποφάσιστων και χωρίς κανένα δισταγμό τα παρουσιάζουν διεστραμμένα, την αποχή ως μια έκφραση κατά του δικομματισμού.
Η άποψη αυτή δεν είναι μόνο αυθαίρετη και ανυπόστατη, αλλά και ψευδής. Από την εποχή της αρχαιότητας όποιος πολίτης δεν συμμετείχε ενεργά στα κοινά δεν είχε το δικαίωμα του πολίτη. Στη σημερινή εποχή και με τον σημερινό εκλογικό σύστημα θεωρείται ανύπαρκτος και η πολιτική ελίτ μπορεί να προχωρήσει στο σχηματισμό κυβέρνησης και με την ελάχιστη συμμετοχή των πολιτών.
Με την αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες δεν επηρεάζεται καθόλου ο δικομματισμός, και μπορεί άνετα να εφαρμόσει τα σχέδια του χωρίς κανένα εμπόδιο. Οι κερδισμένοι λοιπόν από μια τέτοια στάση ωφελεί μόνο το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, και αδυνατίζει τα άλλα κόμματα.
Αυτοί που υποστηρίζουν την άποψη της αποχής αποκρύπτουν την αλήθεια που λέει ότι ο σχηματισμός της κυβέρνησης μετράει βάση των ψήφων που μπήκαν στην κάλπη, και όχι με την αποχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαχρονική μεγάλη αποχή των Αμερικανών ψηφοφόρων. Στις εκλογές για τον υιό Μπούς το ποσοστό της αποχής έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα, αυτό δεν εμπόδισε να σχηματιστεί κυβέρνηση και έστω μειοψηφικά να κυβερνά τις ΗΠΑ, το ίδιο αλλά με μικρότερα ποσοστά συνέβη και με τον Ομπάμα, ο οποίος δεν έλαβε καθόλου υπόψη τού την αποχή των αμερικανών πολιτών για να προχωρήσει στην εφαρμογή του προγράμματός του.
Απ’ ότι μας δείχνει η ιστορική έρευνα η αποχή δεν ενοχλείτε καθόλου το σύστημα από τους αρνητές του ή τους οργισμένους και θυμωμένους πολίτες. Απεναντίας με την αποχή τους, αφήνουν ανενόχλητους να υλοποιήσουν στο όνομα μας και χωρίς προσχώματα τα σχέδια τους.
Στις εκλογές της 6ης Μάη η παρουσία πληθώρας νέων κομμάτων δίνει την δυνατότητα στον καθένα μας να εκφράσει την δυσαρέσκεια του και να στείλει το μήνυμα που θέλει και να καταγραφεί ο θυμό τους και η τιμωρία που θέλει να επιβάλει. στο πολιτικό κατεστημένο.
Χρήστος Η Χαλαζίας
ireporter
