Γράφει ο Μάκης Δεληπέτρος
«Θα είναι γρήγορο…»
Όχι επειδή το είπε ο Πατρο-Κοσμάς.
Επειδή καρφώνονται πια, να χρησιμοποιήσουμε ένα ξεχασμένο, θρησκειογενή όρο, οι «καταχθόνιοι».
Οι δημοσιογράφοι έχουν εκπαιδευτεί να είναι «ευαίσθητοι» στα μηνύματα των καιρών. Και ιδίως οι «δημοσιογράφοι». Τα… τρολ που νταβατζήδες και άλλοι «φύτευαν» χρόνια στα Μέσα Ενημέρωσης ή παραλάμβαναν άσημους με συχνά μόνο προσόν την διάθεση εκχώρησης ακόμα και της μάνας τους, και τους μετέτρεπαν εν μία νυκτί, ακόπως, τεχνηέντως και συστηματικώς, σε «φίρμες».
Τα «σκεύη εκλογής» του προαιώνιου κακού που ονομάζεται «εξουσιοφρένεια», οσμίζονται πότε μπορεί να χάσουν προνόμια, μισθούς και… «ειδικά επιδόματα».
Και χαρακτηριολογικώς δεν μπορούν να κάνουν άλλη δουλειά, ως εκπεσόντες νάρκισσοι της συμφοράς.
Η «ΚΑΛΥΤΕΡΗ» ΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ» ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ…
· Σημαίνει ότι τα «μαγαζιά» που τους …εξαπέλυαν ως μισθοφορικά σπαθιά, έχουν χάσει τον έλεγχο
· Σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να ελέγξει πια τις ειδήσεις και τις πληροφορίες.
· Σημαίνει ότι οι «νταβατζήδες» πίστεψαν ότι η δημοσιογραφία είναι σαν «τα μπετά»: μπορεί να τα ρίξεις, να μην τα ρίξεις, να τα ξαναρίξεις, να περιμένεις, την…πάτησαν.
· Σημαίνει ότι το μεθοδικό κλείσιμο εφημερίδων, περιοδικών και σταθμών που δεν ελέγχονταν για λόγους σχετιζόμενους με την παραδοσιακή δομή τους, δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα: οι «κρυμμένες» ειδήσεις φεύγουν πια από αλλού, με μηδαμινό κόστος.
· Σημαίνει ότι κάθε μαγαζί -ακόμη και τα πιο μεγάλα- κατάντησαν πάγκοι και πανέρια και βγάζει πια ανοικτά ο ένας το μάτι του άλλου, για να φανούνε ως οι πιο …αδυσώπητοι ανάμεσα στους «μπιστικούς» του κάθε εκδότη-μέχρις χθες κεχαγιά του τόπου.
· Σημαίνει ότι ξέρουν πως τελείωσαν.
· Σημαίνει πως το εκδοτικό σχέδιο «κλείνουμε τα Μέσα και τα …ξανανοίγουμε σε δυο χρόνια», αψόγου μπετατζίδικης λογικής και αναλυτικής(sic) σκέψης παρακοιμώμενων της εξουσίας, επιεικώς… ατύχησε! Κλείνουν κολοσσοί και βγαίνουν blogs με 10πλάσια τουλάχιστον απήχηση και απίστευτα μικρά έξοδα. Όταν θελήσουν να επιστρέψουν οι «νταβατζήδες» θα είναι οι λίγοι ανάμεσα στους πολλούς…
· Σημαίνει ότι οι «δημοσιογράφοι» έχουν πιάσει, έστω και υποσυνείδητα ότι «δεν είναι ο περσινός καιρός/κι ο φετινός χειμώνας».
Το απροσδόκητο έρχεται και έχουν την ανησυχία κοπαδιού από αγριόσκυλα, όταν κλεισμένα σε χώρο αδιέξοδο, ακούν κάτι υπόκωφο που τους ξυπνά αρχέγονους, αταβιστικούς φόβους της αγελαίας συμπεριφοράς…
ΓΙΑΤΙ ΟΙ «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ» ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑ «ΜΑΓΑΖΑΚΙ» ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΠΙΑ…
Αυτά παθαίνεις άμα στήνεις μηχανισμούς χειραγώγησης με «εμπνευστές» απαίδευτους και εφαρμοστές τυχάρπαστους. «Κατά το …μαστροδημήτρη και τα κοπέλια του» λέει μια παροιμία.
Η μίζα δεν παράγει ιδέες. Και χωρίς ιδέες τα ψέματα στις επιχειρήσεις, στην εξουσία, στα συνδικάτα, στα κόμματα κάποτε τελειώνουν. Τώρα είναι αυτό το «κάποτε»!
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ: ΟΤΑΝ ΟΙ «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ» ΒΡΙΖΟΥΝ-χωρίς προφάσεις, όπως έκαναν μέχρι τώρα-Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΔΡΟΜΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ «ΣΕΙΣΜΙΚΗΣ ΔΙΑΡΡΗΞΗΣ»
-Δεν τηρούν τα δήθεν «ιδεολογικά» προσχήματα: ο ένας καταγγέλλει τον άλλον, από λόγους εξηγητέους μόνο από την αναδίφηση σε πρώιμα «ζωϊκά» ένστικτα
-Δεν επικαλούνται δήθεν «ανώτερες αξίες» και δεν επιφυλάσσονται σε βάθος χρόνου: αισθάνονται ότι αν τα «αφεντικά» την τρέμουν στο μιζο-μαντρί, οι ίδιοι είναι οι πιο αναλώσιμοι-και αναγνωρίσιμοι!
-Τα ανωνυμογραφήματα, τα κόλπα της «λάσπης» και του να κρύβεσαι πίσω από «βαρύγδουπους τίτλους και μεγάλα λόγια», δεν πιάνουν πια: έτσι έλυναν παλιά τις διαφορές τους. Η «εκπαίδευση» σε αυτό δεν επαρκεί πλέον. Εν μία νυκτί θα βρεθούν –οριστικά- στα αζήτητα και οι «μέντορες» τους σε μακρινά νησιά και ψηλές ραχούλες… Το Γκστάαντ θα γίνει σύντομα απρόσιτο και για τους «λογαριασμό δεν δίνουμε σε κανέναν» (ετοιμαστείτε άλλωστε για κρατικά ξεφωνητά και όχι μόνον μεγαλοεπιχειρηματιών και πολιτικών… χωρίς αύριο: Το σύστημα δεν θα πεθάνει για κανένα από τα «αναλώσιμα» μέλη του…
-Όταν πλέον ακούτε «καταγγελτικό λόγο» κάποιο τσανάκι στο μαντρί, νοιώθει το χαμό του τσέλιγκα…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Για να έχουν κόψει τα «ιδεολογήματα», έχουν ενταχθεί πλέον στο παραλήρημα. Κυριαρχούνται από το «αίσθημα επικείμενης καταστροφής». Δεν προ-σχεδιάζουν, δεν ελέγχουν τα κόλπα, αγωνιούν για κάποιο λόγο βαθειά οι ίδιοι. Είναι φαίνεται κοντά «και θα είναι γρήγορο».
«Hannibal ad portas»*
(*έτσι –ακριβώς- το έλεγε ο Κικέρων…)
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ: Την πάτησαν τα… δημοσιογραφικά κονιάματα. Ο κόσμος δεν τους μάχεται, αδιαφορεί, το χειρότερο για αυτούς, τους προσπερνά…
Υ.Γ.: Τελικά, σκοτιστήκαμε. "C'est la vie". Έδωσαν ως ακριβά αμειβόμενοι μισθοφόροι την μάχη τους. Ας πρόσεχαν. Άλλωστε «Υπήρξαν μόλις 268 χρόνια τα τελευταία 3421 χωρίς πόλεμο.» (Will Durant, (Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος)
Υ.Γ2: ΑΣΧΕΤΟ; γιατί αυτοί που δόξαζαν… τους λαθρομετανάστες-Εποίκους, τώρα προσπαθούν να τους μαντρώσουν σε παλιά στρατόπεδα; Ευτυχής όστις τας αιτίας των πραγμάτων γιγνώσκει…
ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ
Comments
RSS feed for comments to this post