Γράφει ο Μάκης Δεληπέτρος
Στις 16 Νοέμβρη 1973 οι γριές στην πλατεία του Αγίου Δημητρίου Όπλων στις Τρεις Γέφυρες έβριζαν τον γιο του περιπτερά, που είχε βάλει φόρα-παρτίδα το ραδιοσταθμό του Πολυτεχνείου. «Θα μας κάψουν τα κωλόπαιδα» φώναζαν εν χορώ…
Την επόμενη χρονιά, είδα τρεις από αυτές, εν σώματι, να ανάβουν κεριά «για τα παλικάρια μας που χάθηκαν…»
Αηδία βέβαια αλλά όπως έλεγε και ο Παναγούλης, ένα από τα «άλλοθι» αυτού του λαού (γνωστός τότε και ως …κωλόπαιδο, κλέφτης παγωτών και τέντυ μπόης) είναι «το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι δικτατορίες»!
Τα χρόνια πέρασαν και οι… επίγονοι των λαδικών γραΐδιων –για να μνημονεύσουμε και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη- ψήφιζαν όπως νόμιζαν ότι τους συνέφερε, όποτε έκαναν και πριν οι μανάδες τους-πότε με τον Βασιλιά, πότε με τον Μεταξά, πότε με το ΕΑΜ και πότε με τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Ο Λένιν πρέπει να είχε και ένα καλό: «Μου έκανε εντύπωση-έγραφε στην «Αλληλογραφία» της η Ρόζα Λούξεμπουργκ- η περιφρόνηση με την οποία ο Λένιν αντιμετώπιζε τον λαό…»
Πείτε όπως θέλετε, έτσι και αλλιώς τα κόμματα -από όταν ενηλικιώθηκα- μονίμως με απωθούσαν αλλά όταν δεν μου έσπαγαν τα νεύρα, το διασκέδαζα.
Είναι γνωστόν ότι ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής. Κανείς τέλειος αλλά τότε άμα ήθελες να είσαι κάτι, πλήρωνες τουλάχιστον το τίμημα. Αν π.χ. ήθελες να είσαι κομμουνιστής ή συνδικαλιστής, πάταγες μαύρο χιόνι. Σε αντίθεση με την… περίσταση (δεν ήταν εποχή ήταν «περίσταση») 1974-2012 που άμα δήλωνες κομμουνιστής, συνδικαλιστής, κ.λ.π. 99% και λίγα λέω, το έκανες γιατί ήθελες να βγάλεις γκόμενα, να κλέψεις το Ταμείο του συνδικάτου σου, να ζήσεις παρασιτικά ή απλώς να διαπραγματευτείς το άλυτο σου Οιδιπόδειο.
Εγώ Οιδιπόδειο δεν είχα-αρκεί να δεις το ύφος της κυρά- Βούλας για να καταλάβεις ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον- και για αυτό προτίμησα τον αλλόκοτο δρόμο του να κάνω ό,τι μου κάπνιζε κάθε φορά-εξηγώντας σε εποχές που όλοι απαιτούσαν «πολιτικές θέσεις» ότι το κάνω επειδή… ακριβώς μου κάπνισε!
Βέβαια το πρόβλημα δεν είμαι εγώ, είναι οι… γριές και οι γέροι.
Αλλά λέγαμε για τον γέρο μου. Το 1981 όλοι οι φίτσουλες, ενώ δεν είχε ενοχλήσει άνθρωπο να του πει τι να ψηφίσει, του τηλεφωνούσαν για να του πουν να «ψηφίσει για να έρθει ο… σοσιαλισμός».
Δεν ήταν δεξιοί που έγιναν εν μία νυκτί ΠΑΣΟΚ, ήταν βολεμένοι που μυρίζονταν την μυρωδιά του χρήματος όπου κάθε φορά βρισκόταν αυτό. Και βέβαια πρώην οπαδοί του «Καραμανλής ή τανκς» που κάποτε θα πούμε, πως, που, από ποιους ειπώθηκε και χρεώθηκε στον «τρελό του χωριού» για να μην φανεί ποιοι πραγματικά, το ζητούσαν…
Στην συνέχεια το τι έγινε, το ξέρουμε.
Τι θα γίνει δεν ξέρουμε-αν και κάποιοι το υποψιαζόμαστε.
Με κάνει αισιόδοξο η στάση των νέων παιδιών, ευτυχώς συναναστρέφομαι μπόλικα από αυτά.
Αν θέλουν σεξ, ζητάνε σεξ. Αν θέλουν χρήμα, σου λένε θέλω χρήμα. Διασκεδάζουν, απορρίπτουν χωρίς «επειδή» κ.λ.π., δικαιολογίες, διαβάζουν, δουλεύουν (όταν έχουν δουλειά), μορφώνονται, χορεύουν, αγχώνονται, καταθλίβονται, ονειρεύονται χωρίς να λένε παχιά λόγια για «διώξεις», «πολιτικές συμπεριφορές», «ιδεολογίες» κ.λ.π. κλισέ των παλαιότερων.
Είναι μια καλή Γενιά.
Ελπίζω ότι τα πράγματα όταν βελτιωθούν, θα πάμε πολύ καλύτερα από τα χρόνια που είχαν πέσει όλοι με τα μούτρα στην αριστερο-σοσιαλιστική-δεξιά μαρμίτα και πασαλείβονταν με το «τυρί» της όποιας εξουσίας του έταζαν-όποιοι…
Σε λίγες μέρες θα έχουμε εκλογές. Θα κατέβουν και ακροδεξιοί φασίστες και ακροαριστεροί φασίστες. Δεν με νοιάζει αυτό και ας σκιάζονται πολλοί.
Θα κατέβουν και δεξιά και Κεντρώα και Φιλελεύθερα και Αριστερά λαμόγια. Ούτε αυτό με νοιάζει. Είναι ήδη παρελθόν όλοι τους.
Και μετά το καλύτερο που μπορεί να προσδοκούμε είναι να ξαναγίνουν σε ένα μήνα ή σε τρεις, πάλι εκλογές. Ο νοών νοείτω.
Θα ψηφίσω και εγώ που σας τα λέω αυτά, κάποιους που ήδη, θεωρώ προβληματικούς σε πολλά- τουλάχιστον.
Αλλά επειδή εύχομαι να μην γίνουν σύντομα πράξη αυτά που φοβάμαι ότι θα γίνουν, εδώ και… έξω από δω, σκέφτομαι «πολιτικά» που λέγανε και οι παντοειδείς φίτσουλες το 1974, το 1978, το 1981, το 1985, το 1990, το 1995, το 2000 και πάει λέγοντας μόνον το χωριό μου!
Με περιμένουν ο Δημήτρης και ο Μαστρο- Βαγγέλης-τουλάχιστον.
Κάτω από την βαλανιδιά με ελιές, πατάτες βραστές και κρεμμύδια καμπάδικα που έλεγε ο Ρένος Αποστολίδης.
Μπορεί και εκεί να ακούσω τα νέα, πριν τον σκληρό, σκληρότατο χειμώνα που έρχεται.
Τώρα δεν έχουμε και «άλλοθι». Κανείς μας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ψυχολογία λέει ότι «μπορεί να κάνει κανείς ό,τι θέλει αρκεί να είναι έτοιμος να πληρώσει τις συνέπειες». Και ότι «κανείς δεν είναι πέραν του καλού και του κακού».
Υ.Γ. Βοήθεια μας, που λένε και οι μετέχοντες των Μυστηρίων ή των «μυστηρίων».
ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ