Πανθρησκεία: Μέρος Δεύτερο

Επιμέλεια: Ο «Πεφωτισμένος»            

Η λεγόμενη «Νέα Εποχή του Υδροχόου» (Ν.Ε.) απετέλεσε, ως γνωστόν, το «ποιμαντικό πρόβλημα» της δεκαετίας τού `90.

 

 

 

Αυτό επισημάνθηκε, ήδη προ πολλών ετών, απ` τον μακαριστό π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο και διαπιστώθηκε στη Β’ Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ιερών Μητροπόλεων επί θεμάτων Αιρέσεων, που έλαβε χώρα στο Κιβέρι της Αργολίδος το 1990, με θέμα:

 

Το Σύνδρομο της «Νέας Εποχής» κι η αλήθεια της Ορθοδοξίας

Η «Νέα Εποχή» είναι το «Αρχαίο Εωσφορικό Ψέμα», με τη νέα, σύγχρονη μορφή του, κατά την Ορθοδοξία. Επαναλαμβάνει αυτό που υποτίθεται πως είπε ο διάβολος στον Αδάμ και στην Εύα, ότι δηλαδή «ο άνθρωπος είναι από την ίδια του τη φύση Θεός».

Παράλληλα, οι βασικοί στόχοι της «Νέας Εποχής», όπως περιγράφονται στα βιβλία των σημαντικότερων εκπροσώπων της, Alice Bailey, Benjamin Creme, Pavid Spangler, Vera Alder, Marilyn Ferguson, John Randolph Price, Mueller Robert, κ.α. είναι δύο:

1. Η επιβολή μιας «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, δηλαδή μιας «Παγκόσμιας Κυβέρνησης», με επικεφαλής τον αναμενόμενο από τούς νεοεποχίτες «Μεσσία» ή «Αβατάρ» της «Νέας Εποχής» και,

2. Η επιβολή μιας «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» σε θρησκευτικό επίπεδο, δηλαδή μιας «Παγκόσμιας Συγκρητιστικής θρησκείας» ή Πανθρησκείας.

Αυτοί οι δύο βασικοί στόχοι, αποτελούν το λεγόμενο από τούς νεοεποχίτες «Σχέδιο», το οποίο προωθεί «Το Τάγμα».

Μέσο, για να επιτευχθούν οι στόχοι του Τάγματος (των Ελευθεροτεκτόνων), είναι οι «εξυψωμένοι διδάσκαλοι», μερικοί εκ των οποίων θεωρούνται ότι δεν έχουν υλικό σώμα (πρόκειται δηλαδή για δαιμονικές οντότητες), ενώ άλλοι είναι άνθρωποι του χρήματος μυημένοι στην υπόθεση.

Οι δύο βασικοί σκοποί (πολιτικοοικονομικός και θρησκευτικός), όχι απλώς συνδέονται, αλλά σε τελική ανάλυση, σχεδόν ταυτίζονται. Ο Ψευδομεσσίας της «Νέας Εποχής», φιλοδοξεί να είναι Επικεφαλής και της Παγκόσμιας Κυβέρνησης και της Πανθρησκείας.

Όλα αυτά βέβαια, θα μου πείτε, πως δίνουν ίσως την εντύπωση σεναρίου επιστημονικής φαντασίας. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι. Το Σχέδιο όχι απλώς υπάρχει δημοσιοποιημένο στα βιβλία των σημαντικότερων νεοεποχιτών, αλλά και το βλέπουμε καθημερινά να προωθείται στην πράξη.

Εμείς εδώ θ` αναφερθούμε κυρίως, όπως άλλωστε το δηλώνουμε στον τίτλο στον δεύτερο στόχο, δηλαδή στη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», σε θρησκευτικό επίπεδο. Άλλωστε το παρόν άρθρο, είναι συνέχεια του προηγουμένου, δίνοντας ένα στίγμα της θρυλούμενης «Πανθρησκείας», με μερικές προφανώς διευκρινίσεις, όπου εκτιμάται πως είναι αναγκαίες.

Το προτεινόμενο, ήδη και σε επίπεδο Ο.Η.Ε. έμβλημα της επιδιωκόμενης Πανθρησκείας, είναι μια κυκλική παράσταση, όπου στην περιφέρεια του κύκλου υπάρχουν, πάλι μέσα σε μικρότερους κύκλους, τα σύμβολα των έξι μεγάλων θρησκειών του κόσμου (Χριστιανισμού, Ioυδαϊσμού, Ισλάμ, Ινδουϊσμού, Βουδισμού, Tαοϊσμού) και στο κέντρο του μεγάλου κύκλου η φράση: Ειρήνη και αγάπη στη Γη.

 

 

Η Lola Davis, προφήτης της Νέας Εποχής, υπόσχεται ότι ο «Χριστός της Νέας Εποχής», θα φέρει νέες αποκαλύψεις και θα καθοδηγήσει στην εγκαθίδρυση της Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας.

Κατά τη Lola Davis, μέχρι να επιστρέψει αυτός, ο μέγας Αβατάρ, υπάρχει μία ευθύνη που βαραίνει κάθε άνθρωπο, να δημιουργήσει μια νέα παγκόσμια κοινωνία, που θα υποδεχθεί τη Νέα Παγκόσμια Θρησκεία, για τη Νέα Εποχή. Ο αναμενόμενος αυτός Μεσσίας της Νέας Εποχής (στην πραγματικότητα Ψευδοχριστός ή Αντίχριστος), θα είναι ένας Μεγάλος Παγκόσμιος Διδάσκαλος, για τούς ανθρώπους κάθε θρησκείας, καθώς και για τούς άθρησκους.

Για να επιτευχθεί η Πανθρησκεία θα πρέπει να συγκλίνουν οι θρησκείες. Πώς θα γίνει αυτό;

 

Ας ακούσουμε τον Robert Mueller, πρώην βοηθό Γενικό Γραμματέα του Ο. Η. Ε. και σημαντικό εκπρόσωπο της Ν.Ε.

 

Γράφει στο βιβλίο του «Η Νέα Γένεση»:

«Πρέπει να ενωθούμε με τους ινδουιστές αδελφούς μας και να ονομάσουμε από δω και πέρα τον πλανήτη μας Βράχμα ή Πλανήτη του θεού.»

 

Παρακάτω λέει:
«Οι θρησκείες πρέπει:

• Να επιταχύνουν τον Οικουμενισμό και να δημιουργήσουν κοινά παγκόσμια θρησκευτικά ιδρύματα, τα όποια θα βρουν τα μέσα και τους θρησκευτικούς εμπνευστές, πού θα υποστηρίξουν λύσεις των παγκοσμίων προβλημάτων.
• Να υψώσουν τη σημαία των Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) σ' όλους τους χώρους λατρείας.
• Να προσευχηθούν και να οργανώσουν παγκόσμιες συμπροσευχές...»

 

Ο ίδιος αλλού, μας δίνει μια ακραία άποψη για το πλάτος και βάθος της έννοιας του θρησκευτικού Συγκρητισμού:

«Οι θρησκείες πρέπει να συνεργάζονται φανερά για να προσφέρουν μια καλύτερη κατανόηση των μυστηρίων της ζωής και της θέσης μας μέσα στο σύμπαν. Η όποια θρησκεία μου, σωστή ή λαθεμένη, αλλά και το έθνος μου, σωστό ή λάθος, πρέπει να εγκαταλειφθούν μια για πάντα στη μελλοντική Πλανητική Εποχή»

Το 1975 στον Ο.Η.Ε. σε μια συνάντηση εκπροσώπων διαφόρων θρησκειών εξεδόθη αυτή η διακήρυξη:

«Η κρίση της εποχής μας προκαλεί τις παγκόσμιες θρησκείες να απελευθερώσουν μία νέα πνευματική δύναμη υπερβαίνοντας τα θρησκευτικά, πολιτιστικά και εθνικά σύνορα.. Υποστηρίζουμε μία νέα πνευματικότητα πού θα απορρίψει την απομονωτικότητα και θα κατευθυνθεί προς μία πλανητική συνείδηση...»

«Προοδευτική απλοποίηση και ενοποίηση... θα λάβει χώρα στον θρησκευτικό τομέα», λέγει η Vera Alder στο βιβλίο της «When humanity comes of age».

Και συνεχίζει:

«Η θρησκεία δεν θα είναι πλέον μία πλευρά της ανθρώπινης ζωής, αλλά η σχεδόν υποσυνείδητη βάση κάθε ενέργειας. Οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουν τον σκοπό και την παρουσία του Θεού σε κάθε μέρος της δημιουργίας καθώς και του εαυτού τους, ώστε δεν θα μπορούν να διαχωρίσουν την θρησκεία από την επιστήμη, την εκπαίδευση ή την κυβέρνηση. Η ολοκλήρωση θα έχει γίνει πλήρης.»

Ρωτά η Lola Davis: Τι θα συμβεί στις μεγάλες σημερινές θρησκευτικές ομάδες;
Κι απαντά η Vera Alder: Οι σημερινές θρησκείες πιθανόν να συνεχίσουν να λειτουργούν αρχικά όπως σήμερα.. Καθώς όμως οι αντιλήψεις της Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας θα επικυρώνονται επιστημονικά, θα γίνονται γνωστές και θα διαδίδονται, οι σημερινές θρησκείες θα κάνουν αλλαγές και θα εξελιχθούν σε κέντρα της Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας…»

Ας δούμε όμως ποια είναι τα βασικά δόγματα της επιδιωκόμενης πανθρησκείας.

Οι προδιαγραφές της πανθρησκείας ξεκινούν από την αντίληψη περί Θεού, ανθρώπου και κόσμου, πού έχουν οι ομάδες της Ν.Ε. και ταυτίζονται εν προκειμένω με τις αντιλήψεις των ανατολικών θρησκειών και του αποκρυφισμού. Είμαστε στην αρχή της Ν.Ε. (πρβλ. κι αρχή του 21ου αι.). Είναι το βασικό μήνυμα πού διοχετεύεται. Περιμένουμε νέες αλήθειες, νέο Μεσσία (κάθε κοσμική εποχή έχει τον δικό της). Θα είναι μια χρυσή εποχή φώτισης...

 

Ο Χριστιανισμός πού ευθύνεται για τα σημερινά προβλήματα (πόλεμοι, πείνα, μόλυνση περιβάλλοντος) θα ζαρώσει, θα χαθεί, …καθώς τραγούδησαν κι οι Μπητλς. Όσοι μένουν προσκολλημένοι στην παλιά εποχή, είναι άνθρωποι πού βρίσκονται σε κατώτερο εξελικτικό επίπεδο. Εάν εμμείνουν σ' αυτή την προσκόλληση, θα μετατεθούν σε άλλο επίπεδο ύπαρξης (δηλαδή θα θανατωθούν), ώστε να εξελιχθούν σε επόμενη τους μετενσάρκωση.

Αυτό ονομάζεται στη γλώσσα της Ν.Ε., πράξη καθάρσεως (Κάτι σαν την τελική λύση του Γ' Ράιχ του Χίτλερ για Εβραίους, Σέρβους, τσιγγάνους και άλλους ανεπιθύμητους). Μάλιστα η πράξη καθάρσεως θα είναι, όπως λένε, μια πράξη υψίστης αγάπης (!!!)

Υιοθετείται το Ολιστικό Θρησκευτικό Μοντέλο, ο απόλυτος πανθεϊστικός μονισμός (εν το πάν της Θεοσοφίας). Σε πολιτικό κι οικονομικό επίπεδο γίνεται λόγος, πληθωρικός μάλιστα τον τελευταίο καιρό, για Παγκοσμιοποίηση.

Ανοίγουμε εδώ μια παρένθεση, που πιστεύω ότι χρειάζεται, για να πούμε ότι η Θεοσοφία των Blavatsky, Besant, Bailey και διαδόχων, είναι η πραγματική πνευματική μητέρα της Νέας Εποχής. Με τον Θρησκευτικό Συγκρητισμό της, θέτει τις βάσεις της Πανθρησκείας. Καμία θρησκεία δεν είναι πάνω απ` την αλήθεια, είναι το βασικό «εωσφορικό δόγμα της Θεοσοφίας».

Όλες οι θρησκείες έχουν ψήγματα της αλήθειας. Καμία δεν έχει ολόκληρη την αλήθεια.

Εννοείται ότι ολόκληρη την αλήθεια έχει η Θεοσοφία, που ισχυρίζεται ότι κανείς δεν έχει ολόκληρη την αλήθεια. Όποτε όλες οι θρησκείες θα πρέπει να συνεισφέρουν το μερίδιό τους. Η κάθε μια να εμπλουτίσει τις άλλες και να εμπλουτισθεί απ` αυτές. Αυτή ακριβώς είναι η βασική ιδέα διεθνών διοργανώσεων, όπως το Κοινοβούλιο των θρησκειών του κόσμου (Σικάγο 1893 και 1993, Ασίζη 1986, κ.α.ό.).

Ας ακούσουμε τι έλεγε ο Ινδός Γκουρού Σουάμ Βιβεκανάντα (Swami Vivekananda) , κατά την ομιλία του στο Α' Κοινοβούλιο των θρησκειών του κόσμου (Σικάγο 1893), του οποίου υπήρξε ο βασικός εμπνευστής:

«Αν κάποιος από αυτό το ακροατήριο ελπίζει ότι αυτή η ενότης θα έρθει με το θρίαμβο μιας οποιασδήποτε θρησκείας και τον αφανισμό των άλλων, σ' αυτόν δεν έχω παρά να πω: Αδερφέ μου οι ελπίδες σου θα διαψευσθούν. Μήπως επιθυμώ οι Χριστιανοί να γίνουν Ινδουιστές; Προς Θεού! Μήπως επιθυμώ οι Ινδουιστές ή οι Βουδδιστές να γίνουν Χριστιανοί; Προς Θεού! ... Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να γίνουν Ινδουιστές, ούτε Βουδδιστές• ούτε και αυτοί να γίνουν Χριστιανοί. Αλλά κάθε θρησκεία θα πρέπει να αφομοιώσει το πνεύμα των άλλων θρησκειών, διατηρώντας ωστόσο τις ιδιαιτερότητες της, προκειμένου να αναπτυχθεί σύμφωνα με τους δικούς της νόμους…»

 

«Ο σεχταρισμός, η στενοκεφαλιά και ο τρομερός τους απόγονος, ο φανατισμός, έχουν εδώ και καιρό κυριαρχήσει στην όμορφη Γη μας. Έχουν γεμίσει τη γη με βία, την έχουν "ποτίσει" από καιρό σε καιρό με ανθρώπινο αίμα, κατέστρεψαν πολιτισμούς κι οδήγησαν ολόκληρα έθνη στην απελπισία. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι τρομεροί δαίμονες, η ανθρώπινη κοινωνία θα είχε προοδεύσει περισσότερο από ό,τι το έκανε μέχρι τώρα. Αλλά ο χρόνος τους έχει τελειώσει, κι επιθυμώ θερμά το καμπανάκι που ήχησε αυτό το πρωί προς τιμή αυτής της συνάντησης, να είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του φανατισμού, όλων των εκτελέσεων με το σπαθί ή με την πένα, και όλων των άσπλαχνων συναισθημάτων μεταξύ των ανθρώπων, που ταξιδεύουν στο δρόμο τους προς τον ίδιο στόχο».

Λόγια καταπληκτικά, θα μου πείτε… Και το 1893… Μόνο πού ο Ινδός Γκουρού δεν ήταν ειλικρινής. Χαρακτηριστικό, αλλά κι αποκαλυπτικό, είναι το ακόλουθο απόσπασμα από τον πύρινο λόγο του σε φοιτητές στο Mandras, κατά τη επιστροφή του στην Ινδία, όπου του έγινε αποθεωτική υποδοχή:

«Αυτό είναι το μεγάλο ιδανικό πού βρίσκεται μπροστά μας, και ό καθένας πρέπει γι' αυτό να οπλιστεί - η άλωση του κόσμου από την Ινδία - τίποτε το λιγότερο από αυτό, και όλοι εμείς πρέπει να οπλιστούμε και να τεντώσουμε γι' αυτό το σκοπό κάθε νεύρο... Σήκω, Ινδία, και κυρίευσε τον κόσμο με την πνευματικότητα σου... Αυτό πού πρέπει να κυριεύσει τη Δύση είναι η πνευματικότητα....»

Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε την απαρίθμηση των βασικών δογμάτων της Πανθρησκείας:

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Θεό (εκτός από εκείνους που ομολογούν πίστη μόνο στο Θεό). Πίστευε, λένε, ότι θέλεις, μόνο μην είσαι μονόδρομος. Αυτός είναι ο λεγόμενος Δογματικός Πλουραλισμός. Ο Πλουραλισμός, όπως τον εννοεί η Ν.Ε., ανάγεται σε δόγμα, σε κεφαλαιώδες άρθρο πίστεως. Όποιος δεν αποδέχεται αυτό το δόγμα, χαρακτηρίζεται από τους κήρυκες της Ν.Ε. φονταμενταλιστής, φανατικός και μισαλλόδοξος.

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να κάνουμε, λένε, αξιολογικές κρίσεις για τους διαφόρους δρόμους. Λέγει χαρακτηριστικά ο Mueller: «…υπάρχουν 500 θρησκείες• δεν θα σας έφθανε ο χρόνος της ζωής σας για να αποφασίσετε ποια είναι καλύτερη...».

 

Συνεπώς όλες οι θρησκείες είναι νόμιμοι δρόμοι, που οδηγούν στον ίδιο σκοπό - το ίδιο κι ο Χριστιανισμός. Η Ορθοδοξία, λ.χ., έτσι σχετικοποιείται, μια θρησκεία σαν τις άλλες, που έχουν γίνει από ανθρώπους…

Και συνεχίζουμε την απαρίθμηση των δογμάτων της πανθρησκείας:

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του Θεός (είναι «το ψέμα του αρχαίου όφεως»).

 

Μόνο, που αυτή τη θεϊκή του φύση, δεν την έχει συνειδητοποιήσει. Για να το επιτύχει αυτό, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τις διάφορες τεχνικές διεύρυνσης της συνείδησης, λ.χ., γιόγκα, διαλογισμό, κ.λ.π.

 

Στόχος του η αυτογνωσία, η αυτοεξέλιξη, η αυτοπραγμάτωση, η αυτοσωτηρία του ανθρώπου, με τις δικές του μόνο δυνάμεις, χωρίς τη βοήθεια του Θεού.

Η αγάπη για τον Εαυτό του είναι η μεγαλύτερη αγάπη.

 

«Κι αν αγαπάτε χίλιους, έστω, θεούς, αλλ' όχι τον εαυτό σας, δεν πετυχαίνετε τίποτε», αναφέρει ένας εκπρόσωπος της Ν.Ε.

Κι ένας άλλος συμπληρώνει: «Προσκυνήστε τον εαυτό σας, τιμήστε και λατρέψτε την ύπαρξη σας. Ο Θεός, που κατοικεί μέσα σας, είναι ο ίδιος ο εαυτός σας»…

 

Έτσι η υπερηφάνεια ανεβαίνει σε ύψη δυσθεώρητα, για να ρίξει στη συνέχεια τον ταλαίπωρο άνθρωπο στο βάθος της αβύσσου της πραγματικότητας...

Η Ν.Ε. προτρέπει τους ανθρώπους, κυρίως μέσω των μηνυμάτων, που διοχετεύονται από τα Μ.Μ.Ε., να ζουν μια ελεύθερη ζωή, με σεξ, με βία κι ίσως με διάφορες αποκρυφιστικές ή και μαγικές τελετές. Έτσι κολακεύει τα πάθη, δεν ζητά μετάνοια, ούτε αγώνα για πνευματική αλλαγή στην ζωή (βλ. και κάρμα).

Βασικότατο δόγμα εξάλλου της πανθρησκείας είναι η πίστη στο κάρμα και τη μετενσάρκωση• στον δήθεν νόμο δηλαδή, των επαναγεννήσεων.
Λένε επίσης ότι η φύση είναι ένθεη. Όποτε ως συνέπεια έρχεται η λατρεία της Μητέρας Θεάς Γης (Γαίας), των θηλυκών θεοτήτων και η επιστροφή στην αρχαία ειδωλολατρία.

Έχουμε μέσα μας, λένε, απόκρυφες δυνάμεις, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Η πίστη στην αστρολογία, μαντεία, κ.λ.π. , είναι επίσης βασικό άρθρο πίστεως της Ν.Ε.

Άλλες μυστηριακές - αποκρυφιστικές διδασκαλίες προβάλλονται επίσης από την Ν.Ε., όπως η ύπαρξη δήθεν ενεργειακών κέντρων (των λεγομένων τσάκρας) στον άνθρωπο.

 

Η θρησκευτικής τάξεως πίστη της Ν.Ε. συμβαδίζει τάχα με τις επιστήμες, μοντέρνα Φυσική, κ.λ.π. (Fritjof Capra, κ.ά.).

 

Πίστη στην εξέλιξη (Δαρβινισμός)

Ο άνθρωπος είναι Θεός εν εξελίξει, αλλά πρέπει να είναι υποταγμένος στους πιο εξελιγμένους ανθρωπο-θεούς.

Μέσα στο Σχέδιο και στην τακτική τους είναι και η κατασυκοφάντηση των θρησκευτικών πεποιθήσεων, μ` ένα τρόπο όμως έντεχνο και σταδιακό. Όχι εξ αρχής κι ούτε κατά μέτωπο. Έτσι, προβάλλουν τις ακόλουθες βασικές θέσεις, λ.χ.:

- Δεν υπάρχει προσωπικός Θεός.
- Ο Ιησούς δεν πέθανε για τις αμαρτίες μας.
- Δεν υπάρχει αμαρτία ούτε διάκριση καλού -κακού (όλοι είμαστε αθώοι). Η μόνη αμαρτία πού παραδέχεται η Νέα Εποχή είναι η αποτυχία να φθάσει κανείς στη συνείδηση ότι είναι Θεός!
- Δεν υπάρχει η Αγία Τριάδα.
- Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη λάθη. Αυτή η θέση παρουσιάζεται σταδιακώς.

- Δεν υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση.
- Κάθε άνθρωπος είναι από τη φύση του Θεός.

- Οι Χριστιανοί είναι ο Αντίχριστος.
- Ο Ιησούς και ο Χριστός είναι δύο διαφορετικές οντότητες

Παραλλήλως, διαστρεβλώνοντας το Αγάπα τον πλησίον σου, προβάλλουν το νεοεποχικό Αγάπα το Θεό του πλησίον σου!

Το (Προτεσταντικό) Εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών των Η.Π.Α., έχει προ καιρού απαιτήσει την αντικατάσταση των λέξεων «Κύριος και Βασιλεύς» με τη λέξη «Κυρίαρχος». Το Συμβούλιο αυτό, όπως και ομολογίες εκπροσωπούμενες στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ), απηχώντας τη λεγόμενη φεμινιστική θεολογία, ζητούν επίσης να αντικατασταθεί η λέξη Θεός με τη φράση: Ο Πατέρας και Μητέρα μας.

Για να διαδώσουν τις απόψεις τους αυτές, οι κήρυκες της ψευδεπίγραφης Ν.Ε. - πού είναι πολύ παλιά, αφού στην πραγματικότητα πρόκειται για την αναβίωση, με νέα μορφή, του Αρχαίου Εωσφορικού Ψέματος της Αυτοθεώσεως - προτείνουν και την έκδοση Νέας Βίβλου. Ο Robert Mueller μάλιστα εισηγείται τη σχετική πρωτοβουλία να έχει ο Ο.Η.Ε., για να αποδείξει ότι είναι ένας μοντέρνος βιβλικός οργανισμός.

Μην ξεχνούμε ότι ήδη αυτό το έκανε, για να προβάλει τον εαυτό του ως μεσσία της Ν.Ε., ο Κορεάτης ψευδομεσσίας Σαν Μυούνκ Μούν. Μάλιστα το πρώτο αντίτυπο αυτής της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής επεδόθη στον Μούν, από Έλληνα Ομότιμο Καθηγητή Θεολογικής Σχολής, στο πλαίσιο πανηγυρικής τελετής πριν από μερικά χρόνια!!!

«...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Απ. Παύλος, Προς Κορινθίους).

Συμπεράσματα

    Από όσα μέχρι στιγμής εξετέθησαν - μικρό δείγμα σε σχέση με όσα θα μπορούσε κανείς να προσκομίσει - έγινε πιστεύουμε φανερός ο δαιμονικός χαρακτήρας (κατά τους Ορθοδόξους) της επιδιωκόμενης Νεοεποχικής Πανθρησκείας.

Έγιναν επίσης φανερές οι δόλιες μεθοδεύσεις της Ν.Ε., η οποία προς άγραν οπαδών δια της καλλιέργειας συγχύσεως, ισχυρίζεται δαιμονικά ότι όλες οι θρησκείες είναι νόμιμοι δρόμοι πού οδηγούν στον ίδιο σκοπό, δηλαδή στην αυτοθέωση, παράλληλα όμως αποκαλύπτει λιγότερο ηχηρά το πραγματικό της πιστεύω, ότι δηλαδή όποιος δεν αποδέχεται αυτά τα δόγματα της δεν έχει θέση στην Νέα Τάξη Πραγμάτων πού πονηρά μας ετοιμάζει.

Τη στάση των Χριστιανών έναντι των νεοεποχικών παρασυναγωγών τύπου Κοινοβουλίου των θρησκειών του κόσμου (Σικάγο 1893 και 1993), τύπου Ασσίζης 1986 και άλλων παρομοίων, πού στο πλαίσιο του νεοεποχικού δογματικού πλουραλισμού απαιτούν διάλογο των πάντων με τους πάντες και υιοθέτηση του μοντέλου τους, κατηγορώντας σε αντίθετη περίπτωση για φανατισμό και μισαλλοδοξία, τη σωστή λοιπόν αυτή στάση, περιγράφει στο βιβλίο του Αντιμετώπιση των Αιρέσεων ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος με τα εξής λόγια:

«Παραθρησκευτικές οργανώσεις αυτού του τύπου παρομοιάστηκαν από ξένο ερευνητή (Gerd Meyer, Βερολίνο) με οργανώσεις της μαφίας. Τι είδους διάλογο μπορεί να κάνει κανείς με τέτοιες ομάδες; Έργο της Εκκλησίας και των ποιμένων της Εκκλησίας σ` αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι ο θρησκευτικός διάλογος, αλλά η αποκάλυψη του αληθινού προσώπου των ομάδων αυτών, πίσω από το όποιο προσωπείο.»

 

………………………………………………………………………………………

 

ΣΧΟΛΙΑ

Συγκρητισμός

Η λέξη Συγκρητισμός αναφέρεται στον Πλούταρχο και λέγεται ότι αποδίδεται, κατά λέξη, στην «Ένωση των Κρητών», παρά τις διαφορές τους, μπροστά σ` ένα κίνδυνο.

Τον 19^ο αιώνα ο όρος Συγκρητισμός προσέλαβε και θρησκευτική σημασία και με τον όρο αυτό εννοείται η ανάμειξη μερικών θρησκευτικών και ιδεολογικών απόψεων, καθώς και του τρόπου ζωής των πιστών.

Σήμερα η λέξη Συγκρητισμός, αποδίδεται και με πολλούς άλλους όρους, όπως την Μετανεωτερικότητα ή Μεταμοντερνισμό, τον Οικουμενισμό, την Νέα Εποχή, την Ολιστική Θεωρία, την Πολιτισμική Παγκοσμιοποίηση, τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, κ.λ.π.

Αναλύοντας περισσότερο τον όρο Συγκρητισμό, με τα σύγχρονα δεδομένα, μπορούμε να πούμε ότι με τον όρο αυτό εννοείται η προσπάθεια να εντοπίζουμε τα κοινά σημεία μεταξύ των διαφόρων Χριστιανικών ομολογιών και των διαφόρων θρησκειών και να παραθεωρούμε τις διαφορές μεταξύ των ομολογιών και θρησκειών.

Οι Συγκρητιστές βλέπουν τα κοινά σημεία, τα οποία υπάρχουν, ούτως ή άλλως, σε όλες τις θρησκείες και δεν βλέπουν τις θεολογικές διαφορές.

……………………………………………………………….

Το Τάγμα των Illuminati στην Ελλάδα

(Σύγγραμμα, από τον Chev. Dr Νικόλαο Λάο)

Γενικές πληροφορίες

Το κεντρικό ζητούμενο των Illuminati, από την ίδρυσή τους στη Βαυαρία το 1776, ήταν "το κλειδί της ιστορίας, της θρησκείας και κάθε κρατικής κυβέρνησης στον κόσμο".

Στο παρόν βιβλίο, ο οργανισμός Laboratum Literatorum Illuminatorum (LLI), ο οποίος έχει στη διοικητική δικαιοδοσία του το διεθνές Τάγμα των Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων, αυτοαποκαλύπτεται.

Συγκεκριμένα, ο Διευθυντής του LLI και Μέγας Διδάσκαλος της Βασιλικής Τέχνης του Τάγματος των Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων, Chev. Dr Νικόλαος Λάος:

• Δημοσιεύει επακριβώς τους κανόνες και τα τυπικά μύησης στους βαθμούς του Τάγματος των Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων,
• Ερευνά μεθοδικά και με επιστημονική ευαισθησία την ιστορία του Ελευθεροτεκτονισμού και του Ιλλουμινατισμού,
• Αναλύει τα διαφορετικά ρεύματα, δόγματα και μυητικά συστήματα του Ελευθεροτεκτονισμού,
• και Επεξηγεί σαφώς τις διδασκαλίες του Τάγματος των Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων, στα πεδία της ηθικής, της φιλοσοφίας, της θρησκείας και της πολιτικής.

……………………………………………………………………………………………………………………..

Το κίνημα της «Νέας Εποχής» (Ν.Ε. ή «New Age»)

Το κίνημα της «Νέας Εποχής» («New Age») είναι μια σύνθεση ανατολικών Θρησκειών και αρχαίων μυστηριακών διδασκαλιών, συνδυασμένες με γνωστικισμό και πνευματισμό.

Ως «Νέα Εποχή» χαρακτηρίζεται η καινούρια δισχιλιετία (από το 2001) διότι, όπως υποστηρίζουν οι αστρολόγοι (βασικά στελέχη της Νέα Εποχής), κατ' αυτήν ο ήλιος μπαίνει στο ζωδιακό κύκλο του Υδροχόου κι έτσι θα δοθεί τέλος στην «εποχή του Ιχθύος, όπου - κατ' αυτούς - κυριαρχούσε η σύγχυση, οι πόλεμοι, οι εντολές και ο έλεγχος των ιερέων (Ιχθύς = Χριστός, εννοούν πως θα τελειώσει οτιδήποτε το Χριστιανικό).

Επίσης, βασική πίστη της «Νέας Εποχής» είναι η «εσωτερική κυβέρνηση» του κόσμου από «ιεραρχία πνευμάτων» ή «διδασκάλων της σοφίας» (πάντα υπάρχει ποικιλία στο σερβίρισμα των ιδεών τους), που ο καθένας καταλαβαίνει ότι είναι «ειδικά μυημένα πνεύματα».

Βασικός στόχος της είναι η παγκόσμια αποδοχή των δογμάτων της και γι' αυτό ο αγώνας για προσηλυτισμό είναι διαρκής, με μεθόδους πονηρές κι απατηλές, εκμεταλλευόμενη κάθε ανθρώπινη ανάγκη κι αδυναμία. Η προσπάθεια αυτή, ως βάση έχει τη θεοσοφία, ενώ στις παρακλαδικές αυτής οργανώσεις, δεν είναι δυνατόν να βρει κάποιος άκρη, αφού δεν συνδέονται οπωσδήποτε με αυστηρή ιεραρχική δομή ή ιδεολογική ταυτότητα. Πολλές απ' αυτές χαρακτηρίζονται ως ψυχολατρείες, πανχριστιανικές («Υπερδογματικές») ομάδες, καταστροφικές λατρείες, κλπ.

Γενικώς οι οργανώσεις αυτές έχουν ως βάση τον Αποκρυφισμό.

Ας είναι η προσοχή μας τεταμένη, διότι οπωσδήποτε κάπου κοντά μας υπάρχει κάποιος ή κάποια οργάνωση ή κάποιο Τάγμα, που προσπαθεί να μας μολύνει και να μας συμπαρασύρει στο αποκρυφιστικό πνεύμα της «Νέας Εποχής».

………………………………………………………………………..

Παγκοσμιοποίηση

Παγκοσμιοποίηση είναι η αυτονόμηση όλων εκείνων των παραμέτρων (οικονομία, επικοινωνία, θρησκεία, κλπ), οι οποίες μέχρι πρόσφατα (μερικές δεκαετίες) επεδίωκαν να έχουν σύνορα μέσα σ` ένα κράτος - προστάτη. Παράμετροι που τείνουν να ελευθερώνονται και να διαχέονται, ακολουθώντας την παγκοσμιοποίηση, είναι το εμπόριο, η κοινωνική δομή, η τεχνολογία, η κουλτούρα, το πολιτικό σύστημα, η γνώση, η θρησκεία, η γλώσσα, κλπ.

Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται στην επιχειρηματολόγηση για την ανάγκη μιας νέας καθολικού τύπου ηγεμονίας στον κόσμο. Ο όρος χρησιμοποιείται τουλάχιστον από το 1944 κι ο πρώτος που τον χρησιμοποίησε σ` οικονομικό πλαίσιο, ήταν ο Θήοντορ Λέβιτ.

Ένας τυπικός, αν και περιοριστικός, ορισμός είναι αυτός που δίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (I.M.F.), ο οποίος δίνει έμφαση στην αυξανόμενη οικονομική αλληλεξάρτηση των χωρών παγκόσμια, μέσω του αυξανόμενου όγκου και της ποικιλίας των διεθνών συναλλαγών αγαθών κι υπηρεσιών, της ελεύθερης ροής κεφαλαίου διεθνώς, αλλά και της γρήγορης κι ευρείας διάχυσης της τεχνολογίας.

Παρόλο που, η Παγκοσμιοποίηση, είναι ένα ιδιαίτερα περίπλοκο σύμπλεγμα φαινομένων και σχέσεων, εντούτοις μπορεί κάποιος να διαχωρίσει διάφορες πτυχές της (πλην της θρησκευτικής, της Πανθρησκείας, που αναλύεται διεξοδικά):

• βιομηχανική παγκοσμιοποίηση - η ενίσχυση και επέκταση των πολυεθνικών εταιρειών
• χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση - η ανάδυση παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών και η πιο εύκολη πρόσβαση σε εξωτερικές χρηματοδοτήσεις για εταιρικούς και κρατικούς δανειζόμενους
• πολιτική παγκοσμιοποίηση - η επέκταση των πολιτικών συμφερόντων σε περιοχές και χώρες που δεν γειτνιάζουν με τα πολιτικά ισχυρά κράτη
• παγκοσμιοποίηση της πληροφόρησης - αύξηση της ροής πληροφόρησης μεταξύ γεωγραφικά μακρινών περιοχών
• πολιτισμική παγκοσμιοποίηση - ανάπτυξη διαπολιτισμικών επαφών και δημιουργία μιας παγκόσμιας κουλτούρας.

Σύμφωνα με τον Ισμαήλ Σαρίφ, «η παγκοσμιοποίηση είναι η παγκόσμια διαδικασία ομογενοποίησης τιμών, προϊόντων, απολαβών, τόκων, και κερδών».

Η ανάπτυξη της παγκοσμιοποίησης έγκειται σε τρεις παράγοντες:

• στον ρόλο της μετανάστευσης των ανθρώπων,
• στο διεθνές εμπόριο,
• στις γρήγορες μετακινήσεις κεφαλαίων και στην ολοκλήρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών.

………………………………………………………………………………………………………………………..

 

 

 

Φονταμενταλισμός (θεμελιωτισμός)

 

Ο όρος Φονταμενταλισμός (θεμελιωτισμός) αφορούσε αρχικά ένα θεολογικό ρεύμα Προτεσταντικής προέλευσης, το οποίο αντιτίθεται σε οποιαδήποτε ιστορική και επιστημονική εξήγηση, που αναιρεί την Αγία Γραφή.

Χαρακτηρίζεται κατά γενικό τρόπο μια συμπεριφορά που αφορά, ανεξαρτήτως θρησκείας, την υπεράσπιση με ζήλο κι ενίοτε με φανατισμό, του ίδιου του γράμματος της αγνής και ορθής πίστης. Μια τέτοιας μορφής Φονταμενταλισμός απαντάται για παράδειγμα στον ισλαμισμό, στα λεγόμενα υπερορθόδοξα εβραϊκά κινήματα, καθώς και στους Ευαγγελικούς Χριστιανούς.

Αυτή η έννοια επεκτάθηκε και στις άλλες θρησκείες, κυρίως στο Ισλάμ.

Ο Φονταµενταλισµός γεννήθηκε καταρχήν στο πλαίσιο του Προτεσταντισµού της Β. Αµερικής. Από το 1910 µέχρι το 1915 εκδόθηκε µια σειρά έργων, των Fundamentals, από κύκλους κυρίως Βαπτιστών και Πρεσβυτεριανών, οι οποίοι τελικά το 1919 ίδρυσαν µια Παγκόσµια Ένωση των Χριστιανών Θεµελιοκρατών (World's Christian Fundamentals Association).

Κύριος στόχος της Ένωσης αυτής ήταν η αντίδραση προς τη μοντέρνα επιστήμη κι η αποκατάσταση θεμελιωδών - κατά τη γνώμη τους - αντιλήψεων της Βίβλου, που είχαν αµφισβητηθεί. Από την Ένωση – κίνηση - αυτή ονομάστηκε το σχετικό φαινόμενο «Φονταµενταλισµός».

……………………………………………………………………………………………………………………………….

Κάρμα

Η λέξη κάρμα, φέρεται περισσότερο ως σανσκριτική και σημαίνει γενικά πράξη.

Κατά τον Ινδουϊσμό και τον Βουδδισμό, το κάρμα αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος, προσδιορίζοντας ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων, που θ΄ ακολουθήσουν στο μέλλον. Έτσι ο νόμος του κάρμα , ταυτίζεται με τον νόμο της αιτιότητας, της αναπόφευκτης δηλαδή σχέσεως αιτίου και αιτιατού, ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας, που ακολουθούν την εφαρμογή του σε κάθε εκδήλωση της ζωής, με συνέπεια να διαμορφώνεται ανάλογα απ΄ αυτό το ίδιο το κάρμα.

Σύμφωνα με τη δοξασία αυτή, το κάρμα ακολουθεί τον άνθρωπο κατά τις επίγειες ενσαρκώσεις του, τις συνθήκες των οποίων και προσδιορίζει. Έτσι, όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται, τόσο λιγότερο εξαρτάται από τα δεσμά του κάρμα, με συνέπεια να καταστεί ο ίδιος συνειδητός δημιουργός των συνθηκών της ζωής του.

Η σχέση αιτίου αποτελέσματος και εμμέσως η ηθική συνέπεια του νόμου του κάρμα, στα πλαίσια της χριστιανικής διδασκαλίας, έχει διατυπωθεί ότι αντιστοιχεί στη ρήση του Αποστόλου Παύλου, όπου επισημαίνεται:

«Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει» (Προς Γαλάτες 6:7)

…………………………………………………………………………………………………………………………………

Μετενσάρκωση

Με τον όρο μετενσάρκωση εννοείται η ιδέα, ότι η ψυχή μετά τον θάνατο δεν πεθαίνει, αλλά αναγεννάται σε νέο σώμα.

Η ιδέα της μετενσάρκωσης είναι κυρίαρχη σε αρκετές θρησκείες κυρίως της Ινδίας, ενώ ήταν μέρος και της φιλοσοφίας του Πυθαγόρα.

Όσοι πιστεύουν στην μετενσάρκωση, θεωρούν ότι ένας άνθρωπος έχει ζήσει άπειρες προηγούμενες ζωές και θα ζήσει άλλες τόσες. Άλλες εκδοχές είναι πως όταν ένας άνθρωπος πεθάνει, εκτός από την μετενσάρκωσή του σε άνθρωπο, υπάρχει περίπτωση να αναγεννηθεί σαν ζώο, έντομο ή ακόμα και φυτό, ανάλογα με τις πράξεις που διέπραξε στην ζωή του.

Η ιδέα της μετενσάρκωσης αναφέρεται στο αρχαίο ινδικό βιβλίο Μπαγκαβάτ Γκίτα.

Ο Άντριου Μάθιους μας διδάσκει την ανατολίτικη δοξασία των αέναων

Μετεμψυχώσεων/ Μετενσαρκώσεων, βασικότατο επίσης δόγμα τῆς «Νέας

Εποχής»: «Οἱ ζωές μας πάντα θα κινούνται σε κύκλους, επειδή αυτό είναι ο παγκόσμιος νόμος» (σελ. 162). Κι αλλού μας λέει: «είστε η αιτία των όσων συμβαίνουν στη ζωή σας. Είστε η αιτία με τις σκέψεις σας».

 

Το συμπέρασμα είναι πως όταν φτιάξουμε τις σκέψεις μας (Αυτο-πραγμάτωση), δημιουργούμε την πραγματικότητά μας, διότι «οι σκέψεις είναι πραγματικὲς δυνάμεις»...

………………………………………………………………………………………………………………………………………

Τα τσάκρας. Βασικές αρχές

 

Τα τσάκρας είναι κέντρα ενέργειας, που βρίσκονται κατά μήκος του σώματος.

 

Τα τσάκρας που βρίσκονται στο κάτω μέρος του σώματος είναι η πλευρά του ενστίκτου, έχουν σχέση με την πραγματικότητα και με τον τρόπο που υλοποιούμε τις αποφάσεις μας. Αυτά που βρίσκονται στην ανώτερη πλευρά του σώματος είναι η νοητική και πνευματική μας πλευρά.

 

Τα τσάκρας έχουν πολλά επίπεδα δραστηριότητας. Όταν είναι ανοικτά, βρίσκονται σε φυσιολογική λειτουργία. Τα ένστικτά μας λειτουργούν σε συνδυασμό με τα συναισθήματά μας και τη σκέψη μας. Ιδανικά, όλα τα τσάκρας συνεισφέρουν στην ύπαρξή μας. Συνήθως όμως τα τσάκρας υπολειτουργούν και για να υπάρχει αρμονία, κάποια άλλα υπερλειτουργούν.

 

Τα επτά κέντρα ή επτά τσάκρας είναι τα εξής:

1. Ο Ιερός Όφις, στην περιοχή του ιερού οστού.
2. Το σπληνικό πλέγμα, στην περιοχή της σπλήνας. Πολλοί, αναφέρουν στη θέση αυτή το γενετήσιο πλέγμα, που εδρεύει κάτω από τον ομφαλό.
3. Το ηλιακό πλέγμα, στην περιοχή του ομφαλού.
4. Το καρδιακό πλέγμα, στην περιοχή της καρδιάς.
5. Το λαρυγγικό πλέγμα, στον θυρεοειδή αδένα.
6. Το μετωπικό πλέγμα, λίγο ψηλότερα από τα μάτια, στην υπόφυση.
7. Το κεφαλικό πλέγμα, πάνω από το κεφάλι.

…………………………………………………………………………………………………………………

 

Ο Fritjof Capra

Ο Fritjof Capra (γεννήθηκε την 1^η Φλεβάρη 1939) είναι Αμερικανός Φυσικός, Αυστριακής καταγωγής. Ήταν ιδρυτικός Διευθυντής στο Center for Ecoliteracy στο Berkeley της California, αλλά και στην κοσμητεία του Schumacher College.

Συνέγραψε διάφορα βιβλία, ανάμεσα δε σ` αυτά: The Tao of Physics (1975), The Turning Point (1982), Uncommon Wisdom (1988), The Web of Life (1996), και The Hidden Connections (2002).

Στο έργο του The Tao of Physics, αναφέρεται στις ομοιότητες ή διαφορές ανάμεσα σε αρχαιοελληνικές κι ανατολίτικες θρησκευτικές ή φιλοσοφικές δοξασίες, σε σύγκριση με τα επιστημονικά ή τεχνολογικά επιτεύγματα του 20ού αιώνα… Το βιβλίο γρήγορα μεταφράστηκε σε 25 γλώσσες κι έτυχε 42 παγκόσμιες εκδόσεις.

…………………………………………………………………………………………………………………….

Η Θεά Γαία: Μυθολογική αναφορά

 

Η λατρεία της Θεάς Γαίας, προτείνεται μεταξύ των άλλων, σαν η νέα παγκόσμια λατρευτική θεότητα. Ας δούμε, όμως, τι λέει η μυθολογία μας γι` αυτή.

 

Η Γαία προϋπήρχε με το Χάος και τον Έρωτα-Φάνη στη δημιουργία του Κόσμου. Κατ` άλλους αυτές οι τρεις κοσμικές υπάρξεις γεννήθηκαν, κατά αντίστροφη σειρά, απ` το Κοσμικό Αυγό, το οποίο προήλθε απ` το μηδέν, το τίποτα ή απ` τη Νύχτα. Η Γαία, στο επίπεδο της Κοσμογονίας, συμβολίζει την υλική πλευρά του Κόσμου κι όχι τη Γη. Το Χάος συμβολίζει τον Χώρο του Σύμπαντος. Ο Έρωτας συμβολίζει την κινητήρια δύναμη, που ενώνει, μεταλλάσσει και μεταμορφώνει (μορφή, αυτό που φαίνεται, ο Φάνης), το Παν.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, η Γαία με το Χάος, με μεσολάβηση του Έρωτα, γεννούν τον Ουρανό. Μια άλλη εκδοχή, ταυτίζει το Χάος με τον Ουρανό κι οριοθετεί έτσι τη Γαία και τον Ουρανό, ως το πρώτο Κοσμικό Ζευγάρι της Δημιουργίας.

Η Γαία ενώθηκε με τον Ουρανό και δημιούργησε τους Γίγαντες, τους Τιτάνες, τον Ωκεανό ή Πόντο κι όλη την πλάση, που περιβάλλει τον κόσμο. Ο Ουρανός, θέλοντας ν` ανακόψει τη συνεχή δημιουργία της Γαίας, αποφασίζει να στείλει τα παιδιά του στα σπλάγχνα του. Εξαιτίας αυτής της σκληρότητας, η Γαία συμμαχεί μ` έναν απ` τους Τιτάνες γιους της, τον Κρόνο, και καθαιρεί απ` την εξουσία του κόσμου τον Ουρανό.

Όμως η αδικία κι η σκληρότητα του Κρόνου, θα την οδηγήσει να βοηθήσει τον Δία, δίνοντάς του το φάρμακο, που θ` αναγκάσει τον Κρόνο να βγάλει από μέσα του τα παιδιά - θεούς, που έφαγε από φόβο μη χάσει την εξουσία, κατά τα πρότυπα του Ουρανού.

Τέλος υπάρχει μια εκδοχή, κατά την οποία ή Γαία, μετά την πτώση του Ουρανού, ενώθηκε με τον Ωκεανό και γέννησε θεούς και θεές του υγρού στοιχείου.

…………………………………………………………………………………………………………………………………

        

ΥΓ. Στο κείμενο εκφράζονται απόψεις που σταχυολογήθηκαν από διάφορες πηγές, χωρίς να εκφράζουν προσωπικές απόψεις. Το θέμα είναι πολύ μεγάλο, γι` αυτό κι… Έπεται και συνέχεια…