Γράφει ο Μάκης Δεληπέτρος
Στην Αριστερά μου την έσπαγε ότι ήταν και είναι σαν έναν λολό ξάδελφο μου: πάντα του φταίνε οι άλλοι.
Θυμάστε ποτέ διαδήλωση του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, του Δικτύου τάδε έστω έξω από λ.χ. μια Εφορία για να σταματήσουν οι εκβιασμοί ή το περιβόητο «4 σε σένα-4 για…μένα-2 για το Κράτος»;
Δεν έγινε.
Όπως δεν έγινε και ποτέ διαδήλωση π.χ. εναντίον της εγκληματικότητας ή των παρακρατικών δραστηριοτήτων.
Τον Βελουχιώτη ήξεραν να τον αποκαθιστούν μόνο στα λόγια. Αλλά είχε πει ξεκάθαρα ότι «για να κτυπήσεις την κλεψιά, πρέπει να κτυπήσεις τον κλέφτη…»
Για την Δεξιά δεν μιλάς-θα πουν μερικοί. Άντε πάλι. Περσινά ξυνά σταφύλια..
Τι να πεις για τον Αντώνη; Αρκεί το ότι καλώς ή κακώς, δεν ήξερα ότι κακομεταχειρίζονται τα ζώα, παιδάκι είμουν, πήγαινα στο Circo Medrano.
Έ, έτσι που εκτελεί τόσο γρήγορα, τόσο επικίνδυνες κωλοτούμπες, θα τον είχαν πρώτη φίρμα εκεί. Κάποτε.
Το ΠΑΣΟΚ είναι βέβαια το «Πανηγύρι των Τρελλών»! Είναι πλέον θελκτικό, διασκεδαστικό, όμορφο. Ακούς τον Βενιζέλο να μιλά και σου δίνει την εντύπωση ότι έχει προοπτικές τουλάχιστον μίας πεντηκονταετίας!
Για τον Πάγκαλο τα πράγματα είναι πιο ακραία: διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών και σήμερα μας λέει ότι ήταν πάντα εναντίον της Εθνικής Κυριαρχίας-πως λέγεται αυτό Νομικά;
Μου αρέσουν όμως στο ΠΑΣΟΚ τα πολιτικά μεγέθη του, όπως η λ.χ. Γιαννακά ή ο Παπουτσής και ο Ξυνίδης.
Τους ακούς και ριγείς σαν να είναι μπροστά σου μετενσαρκώσεις του Γκράμσι, του Τολιάτι έστω.
Ή του νεροκράτη Μαζών- Αλαμανέϊκων Καρύστου Ευβοίας που πιστεύει ότι ξέρει εκτός από το να ανοιγοκλείνει τα περάσματα του ποτιστικού νερού και από νομικά, από Δημόσια διοίκηση, από αστυνόμευση, από Γεωδαισία ή Νοταριακούς Κώδικες!
Τι νεροκράτης-τι χρεοκράτης: και οι δυο ειδικότητες είναι σαν τη λοβοτομή. Η τελευταία λύση πριν την πλήρη παράνοια.
ΕΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ-ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ:
Ο Ι.Μεταξάς δεν ήταν κορόιδο. Γερμανοσπουδαγμένος, γερμανόφιλος, ο κορυφαίος Γεωστρατηγικός του καιρού του. Το μισό, ας πούμε το μισό, στράτευμα του φώναζε «να πάμε με τους Γερμανούς».
Και σχεδόν το σύνολο των πολιτικών.
Πήγε με τους «απέναντι». Τους Συμμάχους. Τους Γεωπολιτικά οριζόμενους ως «Θαλάσσιες Δυνάμεις».
Που ουδόλως τους πίστευε αλλά γνώριζε ότι θα νικήσουν.
Θυμάστε το υπουργικό συμβούλιο πριν την άνοδο του, χωρίς πραξικοπήματα κ.λ.π., αηδίες, υπενθυμίζω με μόνο επτά (7 ή ήταν μόνον 5) βουλευτές στην Εξουσία;
Άλλο τόσο θα θυμάστε τους σημερινούς υπουργούς σε πέντε χρόνια.
Μόνο ο Τζίμης Πανούσης θα τους θυμάται. Άμα θέλει να κράξει κανέναν…
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ: Δεν το καταλαβαίνετε αλλά η Γερμανία, η Ε.Ε, η Τρόικα, η Ε.Κ.Τ., η Μαρία Δαμανάκη, ο κ. Μπάμπης κ.α., μας… τελείωσαν! Το …1941(!) είχε πει ο Τσώρτσιλ το περίφημο «δεν χάνουμε με τίποτε, έχει τελειώσει αυτός (για τον Άντολφ)».
-Μας περιμένει απλώς ένας σκληρός χειμώνας. Όχι ο φετεινός: ο επόμενος!
Και μετά σαν το 1942, η Ανάταση. Γιατί; Είναι απλό. Επισυμβαίνει η λεγόμενη «ιστορική υποτροπή»:
«… Κλείσαν’ οι στράτες του Μοριά /κλείσαν' και τα Δερβένια/κλαίνε τα χάνια για άλογα/και τα τζαμιά για Τούρκους/κλαίει και μια χανούμισσα/κλαίει για τον υγιό της…»