Τι μέρα κι η σημερινή όλα τα ραδιόφωνα είχαν την ίδια φωνή. Επιτέλους σκέφτηκα. Κάλιο αργά παρά ποτέ. ΄Εβαλαν μυαλό. Η φωνή του Μητσάρα δίνει ρέστα…
Ανάσταση φώναξα στο δρόμο για τη δουλειά. Έδωσαν ρεπό στα σκουπίδια και χώρο πολύ χώρο σε έναν λαϊκό τραγουδιστή που μιλάει στις καρδιές όλων μας. Πρώτα η εθνική μας μοναξιά, ύστερα το κουταλάκι λίγο αργότερα το … «ένα ποτήρι θάνατο θα πιω».
΄Αρχισα να παραμιλάω από τη χαρά μου στη συνέχεια να αναρωτιέμαι για να καταλήξω να κλαίω γοερά για τον θάνατο ενός πραγματικού λεβέντη.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος που τα περισσότερα τραγούδια του έχουν σημαδέψει τη ζωή μου δεν είναι πια κοντά μας.
Το ερυθρόλευκο λεβεντόπαιδο που έλεγε πάντα την αλήθεια και μας προέτρεπε σαν γνήσιος αριστερός για την υπέρβαση αποφάσισε να μας αποχαιρετήσει γιατί ήρθε η ώρα σε άλλα στέκια να τραγουδήσει.
Πριν από μία εικοσιπενταετία είχα πάει στο «Καν Καν» με τα παιδιά της γειτονιάς μου και μόλις ξεκίνησε να ερμηνεύει το «Αλλοίμονο» θυμάμαι δεν έμεινε μάτι που να μη δακρύσει.
Εκείνο το βράδυ είχα χορέψει το πρώτο μου ζεϊμπέκικο και όταν πήγα στο καμαρίνι του να του εκφράσω το θαυμασμό μου έκλαιγα. Βλέπετε δεν πίστευα ποτέ ότι θα τον συναντούσα κι ότι εκείνος τόσο δεκτικός και απλός θα μου αφιέρωνε χρόνο εξηγώντας μου ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από τους υπόλοιπους που κάνουν μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά.
Αυτός ήταν ο Μητροπάνος. Ένας λεβέντης. Όταν κάποια χρόνια αργότερα έκανα την πρακτική μου στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ και τον συνάντησα σε ένα στούντιο με κάποια συνάδελφο που τον θαύμαζε επίσης διαπίστωσα ότι όχι μόνο δεν είχε αλλάξει αλλά δεν ένοιωθε και πολύ άνετα όταν του λέγανε για το πόσο σπουδαίος είναι.
Ήρεμος χαμογελαστός (όταν η κουβέντα πήγαινε στις δύο κόρες του), μα πάνω από όλα σεμνός όπως αρμόζει σε κάθε λαϊκό ήρωα. Ακριβώς σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο, η Ελλάδα αποχαιρέτησε άλλη μία μεγάλη φωνή τον Νίκο Παπάζογλου. Το σχήμα στη γειτονιά των αγγέλων ολοκληρώθηκε. Όλοι οι μεγάλοι μαζί. Χαράς ευαγγέλια. Πες τε μου τώρα ποιος φοβάται το θάνατο. Αν μας αγαπάς συνέχισε να τραγουδάς.
Εις το επανιδείν Ολυμπιακάρα…
Δημοσιογράφος 7