Γράφει η Έρρικα Ρούσσου
"dille che non mi perda mai
va per le strade e tra la gente
diglielo veramente"
(πες της ότι ποτέ δε θα με χάσει
πήγαινε στους δρόμους κι ανάμεσα στον κόσμο
πες το ειλικρινά)-αφιερώνοντάς του αυτόν το στίχο-
Ξαφνικά, η ένταση της μοναδικής φωνής του Lucio Dalla, σίγησε.
Τρεις μέρες πριν από τα 69α γεννέθλιά του ο Ιταλός δημιουργός έφυγε από τη ζωή, περιοδεύοντας στο Μοντρέ της Ελβετίας.
Γεννημένος στην Μπολώνια το 1943, ο εξαιρετικός Lucio έδειξε από νωρίς την κλίση του προς τη μουσική. Έπαιξε κλαρίνο με μια jazz μπάντα στη Ρώμη, ενώ δεν άργησε να ανακαλυφθεί από το Gino Paoli.
Το 1970 με το δίσκο του «Terra di Gaibola» θα "μπει" στο σπίτι κάθε Ιταλού, κι όχι μόνο. Θα αποκτήσει "κλασική αξία" και φανατικό κοινό.
Στο Φεστιβάλ του San Remo, με το τραγούδι «4 Marzo 1943» θα γνωρίσει την επιτυχία και την αναγνώριση.
Όντας πάντοτε ανυπόμονος για νέες εμπειρίες, θα εντάξει ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του. Η συνεργασία του με τον ποιητή Roberto Roversi δε θα κερδίσει το κοινό αλλά τους κριτικούς που θα τον εξυψώσουν.
Με το «Attenti al Lupo» θα εκτοξεύσει τη δημοφιλία του στην Ευρώπη τη δεκαετία του '90, μια χρονιά που ο τραγουδιστής θα δεχτεί τη σημαντική πρόσκληση να τραγουδίσει δίπλα στο Luciano Pavarotti.
Η φωνή που μας ταξίδευε στα ιταλικά σοκάκια με τα επιβλητικά αγάλματα και τις εκθαμβωτικές πλατείες έσβησε ξαφνικά. Η μνήμη της όμως θα αναβιώνει κάθε φορά που θα ακούμε:
"Lontano si ferma un treno
ma che bella mattina, il cielo e' sereno
Buonanotte, anima mia
adesso spengo la luce e cosi sia ", από το τραγούδι Cara.
Lucio Dalla, "χάθηκε" ένα από τα "μεταφορικά" μας μέσα για την Ιταλία
