(*όσοι έχουν αδύναμη καρδιά, δηλαδή κουράγιο, ισπανιστί corazon)
Γράφει ο Μάκης Δεληπέτρος
Η δημοσιογραφία είναι σαν τον ξένο που έρχεται στο χωριό. Αυτό κρατάει από τα Ομηρικά χρόνια. Τον ρωτάς τα πάντα. Και περιμένεις απαντήσεις. Για να μάθεις και να εξασφαλιστείς.
Και μετά τον καθίζεις πλάι στην φωτιά και λέτε ιστορίες… Εκεί λέγονται, κουβέντα στην κουβέντα, αυτά που ο Ευριπίδης έλεγε «μεγάλα».
Το αναφέρει ο Ζαλόκωστας. Που δεν ήταν ποδοσφαιριστής αλλά στα χρόνια της Αννούλας άντε βρες τι ήταν. Μπορεί και συγγραφέας και λαογράφος.
Ο δημοσιογράφος μπορεί να είναι, όπως κάθε ξένος, καλός, κακός, έξυπνος, τίμιος, άτιμος.
Συχνά όμως είναι αμόρφωτος. Ή Μανώλης τραμπαρίφας…
Δημοσιογραφία είναι η ενημέρωση για τα μικρά μυστικά.
Τα μεγάλα όπως έλεγε και ο σοφός, τα «προφυλάσσει η δημόσια δυσπιστία».
Για αυτό τόσα χρόνια ψηφίζαμε και εσείς και εγώ, συχνά βλάκες ή επικίνδυνους.
Ακόμη και οι ίδιοι, εμείς, όσοι εξ΄ ημών ξέραμε πράγματα από αυτά που ο Κ.Καραμανλής έλεγε ότι «δεν λέγονται», δεν τα παίρναμε μέσα μας σοβαρά. Δεν μας άφηνε η δυσπιστία με την οποία μας αντιμετώπιζαν οι «καθώς πρέπει» συνάδελφοι μας.
Που εκ των υστέρων ανακαλύψαμε ότι ήταν ντουμπλ φας.
Ή εξέφεραν συνειδητά και «επαγγελματικά» γνώμη άλλων ή ήταν απλώς ετερόφωτοι.
ΕΤΣΙ ΧΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΤΟ «ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ»
Το Ισλάμ, εκεί στα χρόνια των Σταυροφόρων «δέθηκε» με την Δυτική σκέψη.
Ειδικά το « γνώρισμα των σιιτών είναι η αρχή της τακίγια, δηλαδή της «σοφής περίσκεψης» ή «απόκρυψης». Άλλο να είσαι και άλλο να λες ότι είσαι.
Όπως κάνουν οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι φυσικά και οι αστυνομικοί, οι υπάλληλοι της Πολεοδομίας, της Εφορίας. Εδώ που τα λέμε έτσι κάνει-και αυτή πολύ συνειδητά και ύπουλα- και η θεια μου η Θοδωρού, από το Πόρτο Κάγιο.
Ήθελες να κάνεις τον κόσμο να στραφεί προς την Ακροδεξιά; Παρίστανες τον… Ακροαριστερό.
Ήθελες να κάνεις την Ελλάδα φιλοαμερικανική; Παρίστανες τον… αντιαμερικανό-ξέρετε εσείς!
Ήθελες να κάνεις τον κόσμο να σκέφτεται «δεξιά»; Παρίστανες τον αριστερό.
Ήθελες να τα οικονομήσεις; Παρίστανες όποιον σου έλεγαν οι «σπουδαίοι» κάθε χώρου.
Βασική αρχή της υποκριτικής αυτό.
Gladio system! Αλά Ιτάλια. Ή Ergenecon.Αλά Τούρκα. Το τελευταίο… σπορ συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου εις το βαλάντιον!
Ο Αριστερός φαινόταν δεξιός και ο Δεξιός αριστερός, μέχρι που ο κόσμος… ζαλιζόταν.
ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ…
Που από τον Ιταλό ποιητή του Μεσαίωνα Δάντη, ο οποίος περιγράφει αναλόγως την κόλαση στο έργο του «Θεία Κωμωδία» έως τους μουσουλμάνους, δεν είναι μόνο τόπος βασάνων αλλά και εξαγνισμού, που θα γίνει μέσω του πυρός της κολάσεως. Πρόκειται για μια πίστη που θυμίζει το Purgatorium της Δυτικής εκκλησίας. Τάλεγε ωραία αυτά ο Γρηγόριος Δ. Ζιάκας, Ομότιμος καθηγητής της Θρησκειολογίας, της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΓΚΛΗΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΚΙΝΗΤΡΟ, ΣΤΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ» ΤΡΙΑ-ΤΕΣΣΕΡΑ… ΚΑΙ ΒΑΛΕ!
Και εξουσία, και λεφτά, και διαπάλη όπως τον παλιό… κακό καιρό «Συμμάχων» και «Άξονα». Με την απαραίτητη σως δωσίλογων –η Ελλάδα παράγει άλλωστε σταθερά από την αρχαιότητα λάδι, πορτοκάλια και προδότες σε επαρκείς ποσότητες. Άλλα μας λείπουν…
Τελευταία προστέθηκε και το «πείραμα»: Να δουν πως θα αντιδράσει ο κόσμος εάν κάθε μέρα παίρνουν μέτρα εναντίον του, τον κοροϊδεύουν κατάμουτρα, τον εξευτελίζουν, τον γελοιοποιούν.
Δεν είναι πρωτόγνωρο: έγινε και στα χρόνια του Κολοκοτρώνη, έγινε πριν την Κατοχή, έγινε και μετά.
Εάν έλεγες πριν δέκα χρόνια ότι από τα Βριλήσσια έως το Κολωνάκι θα κάνουν βουτιές καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στα σκουπίδια για λίγο ψωμί, θα σε έλεγαν σίγουρα βλαμμένο.
Εμένα μου τάλεγε ένας γέρος αλλά επειδή κουτσόπινε δεν του έδωσα και ιδιαίτερη σημασία…
Λάθος.
Στους «γέρους» πρέπει να δίνεις μεγάλη σημασία.
Οι Ισμαηλίτες εκεί βασίστηκαν. Πίστεψαν στο «Γέρο» τους. Τον Σαμπάχ.
Τον «Γέρο του βουνού». Τον «Άρχοντα των Ορέων». Που ήταν «Νταής» (Ιεραπόστολος) και πρόκρινε «την πολιτική δολοφονία, ενίοτε μαζική, ως το μοναδικό μέσο κατατρομοκράτησης του αριθμητικά υπέρτερου εχθρού –ιδιαίτερα των αμάχων– και επίτευξης των πολιτικών της στόχων».
Μικρές ομάδες πιστών, κάπνιζαν τις τούφες τους και σκότωναν.
Υποκρινόμενοι πως είναι «άλλοι». Σου έκαναν τον φίλο σύμφωνα με την «αρχή της Τακίγια» μέχρι να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου.
Και τότε σε ξεπάστρευαν.
Τότε μόνο φυσικά.
Τώρα και φυσικά και οικονομικά και… αφύσικα. Και ο νοών νοείτω.
Έφτιαχναν και παντού «θύκακες» για επιθέσεις εναντίων όσων τους ενοχλούσαν. Αργότερα, κάτω από τη διοίκηση του Ρασίντ αντ Ντιν που ήταν γνωστός και ως Σινάν έφυγαν από εκεί που κρυβόντουσαν και σκορπίστηκαν. Αν σας θυμίζει κάτι αυτό.. Και εξαπέλυσαν κύματα επιθέσεων που στηρίζονταν στην επιβολή του φόβου…
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ ΑΦΥΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ:
· Για αυτό μας έφεραν Εποίκους πέραν των μεταναστών.
· Για αυτό είναι «ανεκτή» η οπλοφορία στους παρανόμους αλλά όχι στους νομίμους πολίτες και μη αυτής της χώρας.
· Για αυτό έκαναν «ευαγγέλιο» το «να μπορούμε να βγαίνουμε στις αγορές» (για δάνεια) όταν στην χούντα και στην πρώιμη μεταπολίτευση δεν χρειαζόταν να βγαίνουμε.
· Για αυτό φτιάχτηκαν «ομάδες» που σταματούσαν κάθε βιομηχανική δραστηριότητα, κάθε ελεύθερη φωνή στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κάθε παραγωγική διαδικασία που έτεινε προς την αυτάρκεια, από τον λιγνίτη της ΔΕΗ έως το φύτεμα σταριού και πατάτας.
· Για αυτό μας έλεγαν οι «λεφτά υπάρχουν» πως «δεν πρέπει να προσφύγουμε στο Δ.Ν.Τ.» και μετά πως αγωνίζονται για να μην γίνει «Χρεωκοπία». Αυτοί που ακριβώς με συνεχή «λάθη» την έκαναν.
· Για αυτό και οι «αντιμνημονιακοί» της «Δεξιάς» έγιναν ακόλουθοι της «Αριστεράς». Για να φανεί το αδιέξοδο σαν το οριστικό Τέλος. Για να μας φτάσουν στο «Τέλος». Όπως οι ληστές στις ταινίες που χρονομετρούν αντιδράσεις και φεύγουν την κατάλληλη στιγμή αφού τα κάνουν όλα ρημαδιό…
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ: Κανένας «-ισμός» δεν επικράτησε ποτέ στον κόσμο. Ούτε καν ο Χριστιανισμός! Πολύ λιγότερο θα ήταν ικανοί να επικρατήσουν ο «Κομουνισμός», ο «Ναζισμός» κ.λ.π., φρούτα.
Έτσι θα γίνει και με τον «Νέο-Φιλελευθερισμό» και τον «Νέο-Φεουδαρχισμό». Δεν είναι η απαρχή του: Είναι η αντίστροφη μέτρηση λίγο πριν το τέλος του. Με τόσα ρομπότ, τόσα ηλεκτρονικά, τόσα λεφτά, δεν μπορούν να θρέψουν τους πολίτες τους. Ούτε καν στην Ευρώπη.
Εδώ που τα λέμε ειδικά στην Ευρώπη.
Όπου είχε αναπτυχθεί ένα επίπεδο ζωής σε αντίθεση με τα «ορυχεία» της Αφρικής και της Ασίας που τα είχαν και τα έχουν ως «ζωτικό χώρο». Για να απομυζούν ανθρώπους και πρώτες ύλες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Δεν μπορούν να θρέψουν τους πολίτες τους. Ήδη απέτυχαν. Βρίσκονται στο νέο 1941.Από του χρόνου το χειμώνα θα μετράει αντίστροφα ο χρόνος. Πόσοι το πίστευαν τον Μάρτη του 1941; Ελάχιστοι. Απελπισμένοι ήταν σχεδόν όλοι. Εκτός από εκείνους που σκέφτονταν ανάποδα…
Αυτό μου είχε πει να σας πω ένας Γέρος…
(σ.σ. η φωτό των Γερμανών από το Βόλγογκραντ-λεγόταν βέβαια αλλιώς τότε…)
ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ