Του Θύμιου Παπανικολάου
Ο «συνωστισμός» των κομμάτων του εκλογικού φετιχισμού στο Προεδρικό Μέγαρο απεικόνισε, με εκτυφλωτική καθαρότητα, το θέατρο της λιπαρής και αυθάδους εκλογικής τους σχιζοφρένειας.
Μια προσχεδιασμένη προεκλογική παράσταση έδωσαν οι αρχηγοί των κομμάτων, παράσταση αχαλίνωτης διπροσωπίας, χυδαίας κακογουστιάς και φρενοβλαβούς ψηφοθηρίας… Πράγματι το Προεδρικό Μέγαρο έμοιαζε με «λέσχη» χαρτοπαιχτών. Κάθε χαρτοπαίχτης (αρχηγός) έριχνε και τις «μπλόφες» του: Τις προεκλογικές του «ατάκες» και πυροτεχνήματα…
Η τελευταία συνάντηση των αρχηγών με τον Πρόεδρο έγινε μόνο και μόνο για εκλογική χαρτοπαιξία, για να συνεχίσει ο εμπαιγμός του ελληνικού λαού με την αναθέρμανση του ψεύδους, της εκλογικής κοροϊδίας και της αφόρητης προεκλογικής δημαγωγίας… Αλλά και κάτι άλλο ακόμα: Να θεμελιωθεί για άλλη μια φορά ακόμα η μεγάλη ΑΠΑΤΗ του εκλογικού φετιχισμού, ή αλλιώς του εκλογικού κρετινισμού. Πάνω σ’ αυτό υπήρξε «συναίνεση», βροντερή ΟΜΟΦΩΝΙΑ… ΟΛΟΙ της «πράσινης τσόχας» διακήρυτταν κατηγορηματικά και φανατικά τούτη τη μεγάλη ΑΠΑΤΗ: Ότι με τις εκλογές μπορεί να δοθούν καταλυτικές λύσεις στα μεγάλα προβλήματα μιας κοινωνίας και μάλιστα μιας κοινωνίας που είναι ολοκληρωτικά εξαρτημένη και υποταγμένη στις ιμπεριαλιστικές δομές της Νέας Τάξης: ΕΕ, ΟΝΕ, ευρώ (αυτές τις δομές ΚΑΝΕΝΑ από αυτά τα κόμματα της εκλογικής αλλοτρίωσης ΟΧΙ μόνο δεν αμφισβητεί στο ελάχιστο, αλλά αντίθετα τις υπερασπίζεται με πάθος…). Το καινούργιο, λοιπόν, προεκλογικό και λίαν ψυχωτικό προεκλογικό θέατρο που άρχισε σε αυτή την τελευταία συνάντηση των κομματικών αρχηγών με τον Πρόεδρο είχε, σαν γρανιτένιο βάθρο, την πάση θυσία διατήρηση της Ελλάδας στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Αυτό το «γρανιτένιο βάθρο» παρείχε τη δυνατότητα στα δύο κόμματα της παπαδήμιας κυβέρνησης να προσαρμοστούν, σαν τους χαμαιλέοντες, στα δεδομένα των εκλογικών αποτελεσμάτων και να ελιχτούν με συντεταγμένη δολιότητα και ελεγχόμενη υποκρισία, πάνω στον κεντρικό άξονα: ΕΝΤΟΣ της ΕΕ και του ευρώ και να επαναδιαπραγματευθούμε τα μνημόνια και τις επαχθείς συμβάσεις!!! Οι έμπειροι χαρτοπαίχτες (Σαμαράς και Βενιζέλος) με ατού το τέχνασμα της «επαναδιαπραγμάτευσης», ακύρωσαν τα ατού των νέων, μικρομέγαλων χαρτοπαιχτών: Του Τσίπρα (μικρομέγαλος τσαρλατάνος) και του Καμμένου (μικρομέγαλος, αλλά και ηλίθιος πολιτικός τυχοδιώκτης). Ο μικρομέγαλος Τσίπρας επιχείρησε να καλύψει την αυτογελοιοποίηση τη δική του και του ΣΥΡΙΖΑ, με τα ίδια εκλογικά πυροτεχνήματα των ανεύθυνων και ανέξοδων καταναλωτικών λόγων. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ γενικά αυτογελοιοποιήθηκαν διότι από τη μια στήριζαν με πάθος το λάκκο των λεόντων και τους μηχανισμούς της ευρω-χούντας και από την άλλη, σαν κόμμα τσαρλατάνων και δημαγωγών υπόσχονταν προεκλογικά ακύρωση των Μνημονίων κ.λπ ΕΝΤΟΣ της ΕΕ, και μετεκλογικά άρχισαν τα αμήχανα και αντιφατικά ψελλίσματα: Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λέγανε τα πιο απίθανα και αντιφατικά πράγματα με πομπώδη αλαζονεία (τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά). Στη πράξη, λοιπόν, των διερευνητικών εντολών, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προσωπικά ΑΚΥΡΩΣΑΝ τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις.
Το χειρότερο, όμως, ήταν άλλο. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θεοποιήσει τις εκλογικές διαδικασίες και ζητούσε (εκλογικά) την κυβερνητική διαχείριση, και ενώ ο ελληνικός λαός τον κατέστησε δεύτερο κόμμα, δηλαδή κόμμα κυβερνητικής διαχείρισης, ΠΡΑΚΤΙΚΑ ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε κάθε δυνατότητα να δεσμεύσει κυβερνητικά τα άλλα κόμματα προς την κατεύθυνση ενός διεκδικητικού πλαισίου το οποίο θα μπορούσε να ήταν πιο ευνοϊκό για τον ελληνικό λαό. Βεβαίως οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια θα ήταν ΟΥΤΟΠΙΚΗ, αλλά εναρμονισμένη με τον εκλογικό φετιχισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος αυτός εκλογικός φετιχισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι θανάσιμη ουτοπία, όπως και τα καταναλωτικά του πυροτεχνήματα: Εντός της ΕΕ και του ευρώ και ταυτόχρονα ΑΚΥΡΩΣΗ ή επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων… Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς και ο μικρομέγαλος Τσίπρας συγκρούονται με τον εκλογικό τους φετιχισμό όταν αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να διεκδικήσουν μια μίνιμουμ κυβερνητική συμφωνία για κάποιες αλλαγές προς το καλύτερο… Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας συμπεριφέρθηκαν σαν μικρομέγαλοι τσαρλατάνοι. Συμμετείχαν στις διερευνητικές εντολές τις οποίες μετέφεραν σαν πολιτικό σώου κερδοσκοπικής εκλογικής εμπορίας, συμμετείχαν σε όλες τις προεδρικές συναντήσεις για την ανεύρεση κυβερνητικής λύσης, ήταν βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στις αδιέξοδες κυβερνητικές διαδικασίες, και παρόλα αυτά συνέχιζαν να το παίζουν ουδέτεροι και αδέσμευτοι «επαναστάτες»: Ο μικρομεγαλισμός του φρενοβλαβούς εκλογικού κρετινισμού… Αν ο Τσίπρας και το κομματικό νεφέλωμα του ΣΥΡΙΖΑ πίστευαν στο ελάχιστο αυτά που λέγανε και υπόσχονταν στον ελληνικό λαό, θα αρνιόντουσαν από την ΑΡΧΗ αυτό το θεατρικό παζάρι των διερευνητικών εντολών και θα κατέβαιναν στο πεζοδρόμιο καλώντας τον ελληνικό λαό να οργανώσει ένα αγωνιστικό Μέτωπο Αγώνα για την κατάργηση των Μνημονίων, συνακόλουθα και αποδέσμευσης της χώρας από τις δαγκάνες της ΕΕ και του ευρώ… Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε να διανοηθεί κάτι τέτοιο, διότι μια αγωνιστική πάλη εναντίον των Μνημονίων θέτει αυτόματα και την πάλη εναντίον της ΕΕ και του ευρώ… Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει απλώς να κερδοσκοπεί «αντιμνημονιακά» (σαν κόμμα του εκλογικού φετιχισμού), πατώντας πάνω σε δύο βάρκες: Μέσα στην ΕΕ και το ευρώ, αλλά και ακύρωση των Μνημονίων: Οι ουτοπίες των πολιτικών τσαρλατάνων και τυχοδιωκτών… Αυτές τις αντιφάσεις του τσαρλατάνικου μικρομεγαλισμού τις εκμεταλλεύτηκε άριστα ο Κουβέλης. Στο ουτοπικό επίπεδο της εκλογικής λογικής ήταν ο πιο συνεπής και ρεαλιστής. Μίλησε για μια προγραμματική κυβερνητική δέσμευση «αριστερής» κατεύθυνσης που θα επαναδιαπραγματευόταν τα Μνημόνια και θα εξασφάλιζε κάποια κέρδη για τους κατακρεουργημένους χαμηλόμισθους και τα αδύνατα κοινωνικά στρώματα. Για τον Καμμένο είναι περιττό κάθε σχόλιο. Όσο περνάει ο καιρός φωτίζεται το ακραίο τυχοδιωκτικό του πρόσωπο. Ο ίδιος «αγωνίζεται» να καταγραφεί στην πολιτική «αλητεία»… Βαδίζουμε, λοιπόν, σε νέες εκλογές, σε νέα κυβερνητικά αδιέξοδα, σε νέες ταχυδακτυλουργίες των πολιτικών τσαρλατάνων, σε νέες θεατρικές παραστάσεις των κομμάτων, σε νέα «κόλπα» των πολιτικών χαρτοπαιχτών… Βεβαίως τέτοιες καταστάσεις ακραίας εκλογικής ρευστότητας και κυβερνητικών αδιεξόδων δεν μπορεί να παραταθούν για πολύ. Οδηγούν αναπόφευκτα σε πραξικοπηματικές κυβερνητικές λύσεις. Ήδη τα σενάρια «ανωμαλίας» υπάρχουν στα συρτάρια των «νταβάδων»… Όσο υπνωτιζόμαστε από τον εκλογικό κρετινισμό και δεν αναζητούμε τις ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ στην ανάπτυξη και οργάνωση του λαϊκού κινήματος, ερχόμαστε όλο και πιο κοντά σε καταστάσεις πολιτικής «ανωμαλίας»… Την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ευθύνη για τέτοια ενδεχόμενα τη φέρουν στο ακέραιο τα κόμματα που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς και ιδιαίτερα το ΚΚΕ το οποίο, όπως έχουμε γράψει, απλώς φλυαρεί «επαναστατικά» και φωτογραφίζει τα οπίσθια των γεγονότων…
resaltomag.gr
