Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 
Το θέατρο σκιών δεν έχει τέλος με αυτήν την κυβέρνηση. Και ψάχνοντας να βρει κανείς την ισορροπία του, ενώ σκοινοβατεί στον κλαυσίγελο του ναυαγίου, ανακαλύπτει πως αυτή η κυβέρνηση, η βαλτή της νέας Βέρμαχτ, κι αυτή η βουλή, έχοντας εκμετρήσει πλέον το ζην εκθέτει τη χώρα σε πλήθος κινδύνων, αλλά και εκτίθεται με πλήθος παραδείγματα ως φασίζουσα.
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πως ουδέποτε είχα διάθεση στήριξης ή εναγκαλισμού με την κ. Ντόρα Μπακογιάννη ή με άλλο μέλος της οικογενείας της. Το αντίθετο. Επειδή, όμως, η ελευθερία της άποψης πρέπει να συνδυάζεται με την απόδοση των του Καίσαρος, τω Καίσαρι, οργίζομαι.
Οργίζομαι διότι η, επί μέρες, «περιφορά» του ονόματος του Ισίδωρου Κούβελου ως «πέτρας του σκανδάλου», αποτελεί ντροπή μαζί και αστειότητα. Ο κ. Κούβελος είναι επιχειρηματίας που νομιμοποιείται να έχει συναλλαγές πολύ μεγαλύτερες από το ποσό αυτό.
Θα έχει δίκιο στην όποια αντίδραση της η κ. Μπακογιάννη, η οποία είναι «ανοιχτή από πολλές πλευρές» ως δέκτης πολιτικής κριτικής. Τούτο εδώ όμως είναι ανθρωποφαγία. Η οποία είναι μεν φαινόμενο αναμενόμενο, τις ώρες που ζούμε, όσο όμως κι απαράδεκτο. Έλεος πια ! Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να υποθέσει ονόματα ανθρώπων που οι κινήσεις των χρημάτων τους ή οι αγοροπωλησίες τους στον ισχνό καιρό του μνημονίου παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Τους ξέρουν κι αυτοί που παριστάνουν τους αρμόδιους. Το να πετιέται, όμως, γυμνή σάρκα στην αρένα συνιστά εγκληματική υποκρισία !!!