Γράφει ο Γιάννης Βασιλακόπουλος
Όταν οδηγούν τους Έλληνες στην Αυτοκτονία… Όταν μια 80χρονη μάνα αυτοπυρπολείται προκειμένου «να μην είναι οικονομικό βάρος» στα παιδιά της. Όταν ένας – ακόμη – ταλαντούχος Έλληνας παίρνει φόρα με το Αυτοκίνητο του και πέφτει στα βρωμιάρικα νερά του λιμανιού του Πειραιά και η αντίδραση των αυτόπτων μαρτύρων – αντί να τον αποτρέψουν – είναι να τον καλούν να κλείσει τα… παράθυρα… Όταν τα καροτσάκια με τις μικροπραμάτειες έχουν πλέον συμπατριώτες μας, Έλληνες, αγωγείς… Όταν έχουμε γίνει η χλεύη των λαθρομεταναστών, τότε…
Ο Παπαδήμος δεν είναι «σωτήρας», είναι κατ’ εξακολούθηση Εθνικός Εγκληματίας… Ο Παπανδρέου δεν ήταν απλώς ένας χαμηλών διανοητικών δυνατοτήτων φορέας ενός ονόματος και ενός γονιδιακού συμπλέγματος κατωτερότητας. Είναι ο συνειδητός καταστροφέας της χώρας. Διότι εκτός του ότι αυτοί οι δυο εκχώρησαν την Εθνική μας κυριαρχία, βύθισαν την Ελληνική κοινωνία στην ηττοπάθεια και την απόγνωση. Σκότωσαν την αλληλεγγύη και το φιλότιμο, στο μοναδικό Έθνος στον πλανήτη που’ χει αυτήν την έννοια σε περιούσια θέση στο πλούσιο λεξιλόγιο του.
Ο δικομματισμός, εξάλλου, στην πιο σάπια κι ένοχη εκδοχή του αποτελεί εδώ και χρόνια – αλλά ειδικότερα τα τρία τελευταία χρόνια- το πιο «αξιόπιστο» όπλο για ένα προμελετημένο έγκλημα, αυτό της μετατροπής ενός υπερήφανο έθνους σε μάζα φοβικών επαιτών. Οι συνεταίροι της άθλιας συγκυβέρνησης δεν είναι κατηγορούμενοι, αλλά ένοχοι σε αυτό. Και οι πολίτες, το ίδιο συνειδητά, με αυτούς που εγκλημάτησαν, το ίδιο συνειδητά θα τους τιμωρήσουμε στην κάλπη που ενώ είναι καθαρτήριο, για αυτούς θα αποτελέσει κολαστήριο. Το χω γράψει ξανά, ότι απέναντι στη ξενοκίνητη λαίλαπα των Παπαδήμων, των Σαμαράδων, των ψευδεπίγραφων «Βενιζέλων» και των Παπανδρέου πρέπει να αντιπαραταχθεί ένα ισχυρό Πατριωτικό Μέτωπο, από την μια άκρη της πολιτικής γεωγραφίας ως την άλλη στο οποίο οι αλληλένδετες πολύτιμες έννοιες «Ανεξάρτητοι Έλληνες» , θα αποτελούν ένα φωτεινό φάρο, εθνικού σκοπού, για το μέλλον που αξίζει στην Ελλάδα μας.