NewsTrap

Της Έρρικας Ρούσσου

Βλέποντας την επιτυχία του άγγλου ασθενή, η "Παπαδήμος film" αποφάσισε να προσαρμόσει το έργο στα ελληνικά δεδομένα, υποσχόμενη αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με ανακούφιση(;) της κοινωνίας και του πολιτισμού.

Το έμπειρο κάστ σε συνδυασμό με τη σκηνοθετική ευαισθησία-αναισθησία της κυβέρνησης ως προς τις ευπαθείς και άπορες ομάδες, κι όχι μόνο, υπόσχεται μία ταινία που σίγουρα στο τέλος της, θα συνεχίζεται...

Φαρμακοποιοί, Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ), γιατροί του ΙΚΑ αλλά και νοσοκομειακοί γιατροί αποφάσισαν να κάνουν ποδαρικό στο 2012 με μια τετραήμερη απεργία που "σπάει κόκκαλα" χωρίς ωστόσο να τα περιθάλπτει.

Από χθες κι έως την Πέμπτη, οι απεργοί, αναβάλλουν τα προγραμματισμένα περιστατικά, ενώ από αύριο, υποχρεώνουν τους ασφαλισμένους να πληρώνουν τα φάρμακά τους. Πρωταγωνιστούν σε ένα ρόλο, δηλαδή, κάθε άλλο παρά ακριβοπληρωμένο, υπό το φόβο να βρεθούν στη θέση του κακού και αμείλικτου δολοφόνου, με την τελευταία λέξη δυστυχώς να κρατά την κυριολεκτική της σημασία.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί βγαίνουν στους δρόμους για να σταματήσουν την "κατρακύλα" του μισθολογίου τους που έχει ήδη περικοπεί κατά 35%.

Οι ιδιώτες ιατροί μάχονται για τα 350 εκατομμύρια ευρώ που οφείλει ο ΟΠΑΔ στους συμβεβλημένους του, καθώς και για την αναστολή της λειτουργίας του ενιαίου Ταμείου (ΕΟΠΥΥ).

Οι φαρμακοποιοί, ελπίζουν το λουκέτο να φέρει την καταβολή των δεδουλευμένων τους από τα ασφαλιστικά ταμεία και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα βιωσιμότητάς τους, καθώς ήδη πολλές φαρμακοβιομηχανίες δεν δέχονται πίστωση.

Οι ασθενείς-ασφαλισμένοι-"πολίτες";;

Αυτοί δε βγαίνουν στους δρόμους, μένουν στους δρόμους. Δε μάχονται, καθώς για να μπορέσουν να παραταχθούν στη μάχη πρέπει πάνω από όλα να είναι υγιείς, προνόμιο πλέον για την Ελλάδα.

Δεν ελπίζουν στην καταβολή κανενός ποσού, καθώς εκείνοι κατέβαλαν μόνιμα όχι μόνο τα χρήματα που θα τους εξασφάλιζαν(!) τα φάρμακά τους αλλά και τα "φακελωμένα" χρήματα που θα τους έδιναν μια θέση στο... δημόσιο ιατρείο-νοσοκομείο!

Η δημοκρατία προσδίδει στους πολίτες της υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα όπως δωρεάν παιδεία, υγεία. Ξαφνικά, όλοι υποχρεούνται να "ρολάρουν" ως κομπάρσοι στα ίδια τους τα δικαιώματα. Να δείχνουν αλληλεγγύη σε όσους τους αγνοούν και ψήφους σε όσους τους απομυζούν.

Η "κυβέρνηση" παραγωγής, όπως και κάθε παραγωγή που σέβεται το κεφάλαιό της, κατηγορεί τους πρωταγωνιστές για αλαζονεία και στημένα παιχνίδια πίσω από την πλάτη της. Ωστόσο, για μία ακόμη φορά το κοινό είναι εκείνο που, βρέξει-χιονίσει, θα πληρώσει το αντίτιμο για να παρακολουθήσει μία ακόμη παρωδία υπό την αιγίδα της δημοκρατίας που υποτίθεται ότι υφίσταται