Του Κώστα Παππά
Είπα δε γράφω ένα ποίημα ;για να μην ξοδέψω 2000 λέξεις, για όσα σκέφτομαι.
Στους καιρούς των χαμηλοθρώσκοντων
Των αγορών και των εμπόρων
Κράτα σφιχτά το βλέμμα σου σε αυτά που ακόμα δεν τιμώνται
Κι έτσι, ά-τιμα περιφέρονται εδώ κι εκεί και μέσα σου.
Σε αυτά που, ακόμα αστόχαστα δεν ξοδεύονται
για να αγοράσουν οι πολλοί πλερέζες και θλίψη
Μείνανε ακόμα πράματα ωραία, φωτεινά κι ακόμα ανώφελα και ανέφελα...ευτυχώς.
Να...μια ωραία , ζεστή κουβέντακι ένα άγγιγμα, πόσο ακόμα επιμένουν αντιστέκονται
Πόσο ακόμα μπορούν να μένουν αναμφίβολα. Για πόσο ακόμα;
Στις φωτεινές αυτές στιγμές, πάντα, θα υπάρχει το καταφύγιο των αφελών μας των ονείρων. Και εμάς των αφελών το ζωτικό το ψεύδος, το ανήμερο.