NewsTrap

Του Θανάση Παπαγεωργίου

 Ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας που επισκέφθηκε πρόσφατα την χώρα μας,τα πολλά ταλέντα του και το σύστημα που τον εξέθρεψε..

Οφείλω να ομολογήσω ότι ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτό που έφταιξε για τη κακή μου διάθεση χθες, ήταν το γενικότερο κλίμα που επικρατεί όλο αυτό το χρονικό διάστημα ζώντας κάτω από συνεχή και ανελέητο βομβαρδισμό καταθλιπτικών ειδήσεων και το κλίμα της οικονομοτρομοκρατίας ή η συννεφιασμένη Κυριακή που επιδείνωσε την κατάσταση.

Ένα όμως είναι σίγουρο, ότι δυσκολεύτηκα να αντιληφθώ από την εμφάνιση αυτού του χαμογελαστού ευρασιάτη στην τηλεόραση, ότι επρόκειτο κατ' αρχήν για γερμανό και στη συνέχεια, ότι δεν επρόκειτο απλά για ένα είδος "οποιασδήποτε καγκελαρίας", αλλά της ίδιας της γερμανικής καγκελαρίας !!!!

Το νέο αυτό είδος φυλετικοπολιτικοκοινωνικής μετάλλαξης, δεν είναι καινούργιο ξεκίνησε φυσικά και δοκιμάσθηκε - προς το παρόν - με επιτυχία στις ΗΠΑ.

Είναι όμως καινοτομία για μια χώρα που καλά καλά δεν έχει ξεπεράσει τις διακρίσεις ανάμεσα στα δυτικά και ανατολικά της "κρατίδια" και τους πολυπληθείς αλλοδαπούς που "φιλοξενεί", ανεξάρτητα αν το συλλογικό ενοχικό υποσυνείδητο τις περισσότερες φορές περιορίζεται αποκλειστικά σε έναν πρώην διωκόμενο (τους εβραίους) και επιβάλλει πολιτική, οικονομική και πολιτιστική υποταγή αποκλειστικά σε έναν και μοναδικό πρώην αντίπαλο (τις ΗΠΑ).

Για να καταλάβουμε όμως τι σημαίνει η επίσκεψή του στην Αθήνα πρέπει να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, κάτι που δεν φρόντισαν να κάνουν σύσσωμα τα ελληνικά ΜΜΕ, που ξεπέρασαν τις αδυναμίες του κατ' εξοχήν σκανδαλοθηρικού τους χαρακτήρα, επικεντρώνοντας υποκριτικά στο πλήρες "υποσχέσεων" έμψυχο και "εικονικό" πακέτο που τον συνόδευε και αποσιωπώντας επιμελώς την προκλητικά αυταρχική και απειλητική πλευρά της επίσκεψής του, εναρμονιζόμενα, αλλά και συναγωνιζόμενα σε υποτέλεια με το περιβάλλον των γραικύλων που με ανοικτό το στόμα περίμεναν να συγχρονισθούν με τις προκαθορισμένες εκρήξεις αστεϊσμών και οικειότητας του επίσημου επισκέπτη.

Ποιος είναι αλήθεια ο "ταλαντούχος" κος Philipp Rösler ;

Σύμφωνα με τον γερμανικό τύπο είναι :

"νέος, συμπαθητικός,. Έχει χιούμορ και μπορεί – σπάνια για πολιτικό – να αυτοσαρκάζεται"

Εσείς πόσους τέτοιους ξέρετε που είναι σήμερα άνεργοι ;

Πόσους επίσης ξέρετε με περισσότερα προσόντα από ένα πτυχίο ιατρικής (και όχι οικονομικών), μόλις το 2009 σε ηλικία 29 ετών, που διαθέτει ο κύριος αυτός, που ψάχνουν συνεχώς και αδιαλείπτως οπουδήποτε για μια οποιαδήποτε θέση εργασίας ;

Πότε πρόλαβε το "γελαστό παιδί" και τελείωσε στην ηλικία αυτή την ιατρική, την ειδικότητα της οφθαλμολογίας, (φαίνεται ότι τόση χρειάζεται για να βάζει τα γυαλιά στους γερμανούς πολιτικούς), και τη στρατιωτική του θητεία ;

Πόσα τερτίπια φαντάζεστε ότι έκανε για να πετύχει την απαλλαγή του από αυτή ; Κατατάχθηκε αρχικά με το θεσμό της ημιεπαγγελματικής απασχόλησης ως ιατρικό προσωπικό στο γερμανικό στρατό την ίδια χρονιά που τελείωσε το λύκειο. Αμέσως μετά πήρε εκπαιδευτική άδεια για να σπουδάσει ιατρική στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Αμβούργου, για να φύγει οριστικά από την υπηρεσία μόλις πήρε το πτυχίο του !!!!!!!!!

Και να σκεφθεί κανείς ότι την ίδια στιγμή από την ηλικία των 19 ετών δεν σταμάτησε ούτε μια στιγμή – παράλληλα με όλα τα άλλα - να αναρριχάται στην ιεραρχία του γερμανικού κόμματος των φιλελευθέρων.

Πως όμως νοιώθει ο ίδιος για την καταγωγή του και τις ρίζες του ;

(από συνέντευξη του στο Spiegel) :

Ερώτηση :Γιατί επισκεφθήκατε τον τόπο που γεννηθήκατε μετά από 33 χρόνια και μάλιστα την ημέρα των γενεθλίων σας ;

Απάντηση : Γιατί απλά δεν ήθελα. Δεν είχα κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να γνωρίσω το Βιετνάμ. Η σύζυγός μου επέμενε, λέγοντας μου ότι αν κάνουμε μια μέρα παιδιά, θα ήθελα να μπορώ να τους πω πως είναι ο τόπος που γεννήθηκες.

Ερώτηση : όταν βλέπετε σήμερα ταινίες με τον πόλεμο στο Βιετνάμ, με ποιανού το μέρος είστε ;

Απάντηση : με κανενός. Σε έργα όπως το Platoon, δύσκολα δεν υπάρχει σαφής ένδειξη για το καλό και το κακό, επομένως δεν ξέρεις με τίνος μέρος να πας !!!!!

Ερώτηση : γιατί οι νεοναζί στις περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, αποκαλούν περιφρονιτικά τους βιετναμέζους "Fidschis" ;

Απάντηση : αυτό δεν είναι και απόλυτα παράλογο από γεωγραφική απόψη, γιατί το Βιετνάμ βρίσκεται κοντά στα νησιά Φίτζι !!!!

Υιοθετημένος Ασιάτης

Κάπως έτσι βλέπει τα πράγματα ο υιοθετημένος ασιάτης, αφού αυτή την αγωγή του έδωσε ο γερμανός πιλότος των ελικοπτέρων, που εκπαιδεύθηκε στις ΗΠΑ και που δεν έχει διευκρινισθεί ό ρόλος και η παρουσία στον πόλεμο του Βιετνάμ !!

Ο Ρέσλερ μας διαβεβαιώνει όμως για τις καλές προθέσεις του πατέρα του :

Für ihn gab es damals zwei Möglichkeiten: entweder sich auf die Straße zu stellen und zu protestieren - oder ganz praktisch zu helfen. Er hat sich für Letzteres entschieden und ein Kind aus Vietnam adoptiert - mich.

Γι' αυτόν υπήρχαν τότε δύο πιθανότητες : είτε να κατέβει στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί, είτε να βοηθήσει πρακτικά. Εκείνος προτίμησε το δεύτερο και αποφάσισε να υιοθετήσει ένα παιδί από το Βιετνάμ, δηλαδή εμένα.

Έχετε καμιά αμφιβολία ότι βοήθησε ο πατέρας του ; Όχι βέβαια. Το ζήτημα είναι ποιόν.

Λεπτομέρειες με σημασία

Φυσικά και δεν τον γνωρίζω προσωπικά, ώστε να μπορώ να ξέρω αυτές τις λεπτομέρειες. Απλά είμαι σκεπτόμενος, ξέρω ανάγνωση και γραφή και δεν τρώω κουτόχορτο.

Το ίδιο φαντάζομαι ότι ισχύει και για σας. Να λοιπόν που οι λεπτομέρειες δεν είναι λεπτομέρειες αλλά ουσία και που η προσωπική ζωή ενός "πολιτικού" δεν μπορεί να είναι μονίμως και τεχνηέντως "υπεράνω πάσης υποψίας".

Αυτά άραγε δεν περνάνε από το μυαλό των ανυποψίαστων και κατά τα άλλα "απονήρευτων" ελλήνων πολιτικών ή πάλι θα απαντήσουν : Τι να κάνουμε. Θεσμικό πρόσωπο είναι. Ολόκληρος αντικαγκελάριος είναι. Εμείς θα τον κρίνουμε;

Ποιος ισχυρίζεται ότι το πολιτικό και διπλωματικό πρωτόκολλο αφήνει κάποια άλλα περιθώρια ;

Τίποτε όμως δεν εμποδίζει να υπάρχει λίγη κρίση, σκεπτικισμός, επιφύλαξη, αποστασιοποιήση, τυπικότητα .....

και όχι οσφυοκαμψία, δουλοπρέπεια, υποταγή και συναγωνισμός στην κολακία και στο "γλύψιμο" !!!!!!!

Πιο ειλικρινείς οι Γερμανοί

Από μόνος του ο γερμανικός τύπος ήταν πιο ειλικρινής και αποκαλυπτικός από τα ελληνικά "ΜΜΕ" ("μέσα μαζικής εκτροπής" όπως για παράδειγμα της κοινής γνώμης και όχι μόνον).

Χαρακτήρισε λοιπόν την επίσκεψή του σαν "επίσκεψη με : "Zuckerbrot und Peitsche" (ψωμί με ζάχαρη και μαστίγιο)

και για τους γερμανομαθείς που δεν έχουν υπ' όψη τους την παρομοίωση ιδού η επεξήγηση :

„Gehorche mir und ich werde dir Gutes tun; widersetzt du dich mir, dann wird dir Böses widerfahren."

(υπάκουσε με και θα σου κάνω καλό, αλλά αν μου αντισταθείς θα σου συμβεί κακό)

Ειλικρινής και αντικειμενικός Τύπος ; όχι βέβαια απλά παρουσιάζει το αυτονόητο, σε αντίθεση με τον ελληνικό τύπο που έχει επιλέξει προκλητικά και απροκάλυπτα τους εργοδότες του.

Ειδικές οικονομικές ζώνες

Ο Ρέσλερ συνόδευσε τις επιχειρηματικές του προτάσεις, που περιορίζονταν στον τομέα της ηλιακής ενέργειας, με τα φωτοβολταϊκά (σύνδεση μέσω Ιταλίας και "Σκοπίων !!!!!!) και τον αγωγό φυσικού αερίου (από Αζερμπαϊτζάν, Τουρκία, Ελλάδα Νότιο Ιταλία), με συγκεκριμένη πρόταση :

Der deutsche Wirtschaftsminister schlug außerdem vor, Sonderwirtschaftszonen in Griechenland mit niedrigeren Unternehmenssteuern einzurichten. Polen habe damit gute Erfahrungen bei seinem Transformationsprozess gemacht. "Aber das muss jeder Staat selber entscheiden", fügte Rösler hinzu.

Όπως η Πολωνία....

Με άλλα λόγια δημιουργία "ειδικών οικονομικών ζωνών με χαμηλή φορολογία", Μας υπέδειξε ότι έτσι έγινε στην Πολωνία !!! Πρόσθεσε όμως δημοκρατικότατα ότι η κάθε χώρα θα πρέπει να αποφασίσει μόνη της για το πως θα "αξιοποιήσει την πολωνική εμπειρία ...

Ποιες είναι αυτές οι ζώνες και που θα ανήκουν,

-μήπως είναι αυτές που περιγράφονται στον Καλλικράτη σαν "διαπεριοχικές συνεργασίες" που δεν κίνησαν μέχρι τώρα την περιέργεια κανενός ;

Πέρα όμως τις όποιες αμφισβητήσεις για τη σκοπιμότητα, την αποτελεσματικότητα των προτάσεών του, ο ίδιος ο Ρέσλερ και κατά συνέπεια η επίσκεψή του εκφράζει τις συλλογικές απόψεις της ΕΕ, πολύ δε περισσότερο την πρόθεσή της να στηρίξει και να βοηθήσει την Ελλάδα να αποφύγει την χρεωκοπία ή ακόμη και την απομάκρυνση της από την ευρωζώνη ;

Πολύ φοβάμαι ότι η επιλογή του σαν πρόσωπο ενδεικτικό των ευρωπαϊκών προθέσεων δεν είναι το καταλληλότερο.

Δόκτωρ Νο

Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι ο ρέσλερ υπήρξε φανατικός αντίπαλος των διαφόρων προτάσεων που διατυπώθηκαν κατά καιρούς για μια έγκαιρη και αποτελεσματική διέξοδο από την κρίση' το παρατσούκλι που του έχουν δώσει οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι "Δόκτωρ NO".

Αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι ο άνθρωπος που κάθε φορά που εκφράζεται οι αγορές βυθίζονται και όλα τα παράγωγα : "προϊόντα εγγύησης και εξασφάλισης κινδύνων", εκτινάσσονται στα ύψη.

Στις 30 του περασμένου Σεπτέμβρη κατάφερε μέσα σε 45 λεπτά να βυθίσει το Euro-Stoxx 50 κατά 2%..

Είναι ο άνθρωπος που τορπιλίζει συστηματικά όλες τις προσπάθειες διάσωσης της Ελλάδας, από την αρχή του καλοκαιριού.

Φανατικός αντίπαλος του ευρωμόλογου και της ενίσχυσης του μηχανισμού στήριξης FESF και πιο συγκεκριμένα αντιτίθεται στο να δοθεί η δυνατότητα στον τελευταίο να δανείζεται από την Κεντρική Τράπεζα.

Μέχρι σήμερα δεν είναι απόλυτα σαφές από την τακτική του, εκφράζει την πολιτική της κυβέρνησής της Μέρκελ με την οποία συνεργάζεται ή τις προσωπικές του απόψεις ή το χειρότερο τα συμφέροντα των τραπεζών.

Στις 12 του περασμένου Σεπτέμβρη δήλωνε απερίφραστα στη Welt:

προκειμένου να σώσουμε το ευρώ δεν πρέπει να αποκλείσουμε διάφορες πιθανότητες, 'οπως αυτή της "ελεγχόμενης πτώχευσης", που στη συνέχεια συνόδευσε με δύο εναλλακτικά σενάρια . Το ένα να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και το δεύτερο να επιστρέψει στη δραχμή.

Χαμένοι στην μετάφραση...

Στην πραγματικότητα παρά τις φραστικές ομοιότητες η άποψη αυτή δεν έχει καμία ομοιότητα με τη γνωστή κυβερνητική διατύπωση περί "ελεγχόμενης πτώχευσης" τουλάχιστον όπως την έχει διατυπώσει ο Βενιζέλος.

Η καλύτερη επεξήγηση δίδεται από τον Hans-Werner Sinn, πρόεδρο του Ινστιτούτου Ifo, ο οποίος δήλωσε : une faillite grecque serait «une libération pour le pays»

δηλ"η πτώχευση θα ήταν λύτρωση για την Ελλάδα"

"η μόνη διέξοδος για την Ελλάδα είναι να υποτιμήσει το νόμισμά της κατά 20% - 30%. Για να το πετύχει θα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη. Αυτό θα ήταν το "μη χείρον" σενάριο.

Έπρεπε να ακολουθήσει η δήλωση του Όλι Ρεν για να καθησυχάσει κάπως τις εντυπώσεις από τις προηγούμενες δηλώσεις.

Το γελαστό πρόσωπο με δεξιά κατεύθυνση

Αλλά τι θα περίμενε κανείς από έναν γνήσιο εκπρόσωπο του φιλελευθερισμού (τα ΜΜΕ τον χαρακτηρίζουν σαν το "γελαστό πρόσωπο" του φιλελευθερισμού) και μάλιστα από ένα κόμμα που ενώ διατείνονταν ότι παραδοσιακά κάλυπτε το χώρο του κέντρου, κατευθύνεται όλο και περισσότερο προς τα δεξιά – αντίθετα με το αντίστοιχο στην Αυστρία – παραχωρώντας το χώρο του κέντρου στο "αστικοποιημένο" πλέον κόμμα των "πρασίνων οικολόγων.

Η δεξιά αυτή στροφή σε συνδυασμό με την προοδευτική αποδυνάμωσή του, είναι δυνατόν να οδηγήσει στη συγχώνευση των δύο αυτών κομμάτων κατά το ελβετικό πρότυπο.

Η επόμενη μέρα

Η εξέλιξη αυτή λίγο πρέπει να μας ενδιαφέρει για το μέλλον των κομμάτων αυτών.

Αυτό που έχει σημασία είναι το πως προετοιμάζουν την επόμενη ημέρα εξασφαλίζοντας τις απαραίτητες πολιτικές μεταλλάξεις, προκειμένου να συνεχίσουν απρόσκοπτα την φιλελεύθερη πολιτική που μας οδήγησε έως εδώ.

Όπως φαίνεται οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι και οι επιμέρους διαφοροποιήσεις – αν δεν είναι εικονικές – ελάχιστα μπορούν να επηρρεάσουν τις τύχες του τόπου (όπως η φιλολογία περί φιλελληνισμού του Στρος Καν).

Προετοιμασμένη πορεία

Είναι δυνατόν να επιβλήθηκε δια της βίας η ανάδειξη του Ρέσλερ σε μια τόσο ηγετική θέση, αν δεν ήταν υπόδειξη των "κέντρων αποφάσεων" και τη σύμφωνη γνώμη της ηγετικής ομάδας που έχει επωμισθεί την υλοποίησή τους στην ΕΕ ;

Η Μέρκελ είχε προετοιμάσει το έδαφος για την πορεία του Ρέσλερ, όταν έκανε εν αιθρία εκείνη την περίεργη δήλωση, σχετικά με την προσπάθεια που έπρεπε να κάνει η γερμανία προκειμένου να ενσωματώσει τους μετανάστες και ιδιαίτερα εκείνους που προέρχονται από ισλαμικές χώρες.

Είχε τότε συνοδευθεί από αρνητικά σχόλια και πολλά ερωτηματικά για τη σκοπιμότητά της σε μια περίοδο που δεν υπήρχε κανένα στοιχείο, που να την καθιστά επίκαιρη, εκτός από την αυξημένη ανεργία στους κύκλους των μεταναστών.

Πειστικό παιγνίδι –εύπεπτες συνέπειες

Για άλλους όμως είχε και την ώρα της και τη σκοπιμότητά της.

Παρά τα όσα λέγονται περί αντιπαλότητας μεταξύ των δύο, δεν παύουν να εξυπηρετούν και οι δύο τις ίδιες σκοπιμότητες. Απλά έτσι το παιγνίδι γίνεται περισσότερο πειστικό και οι συνέπειές του πιο εύπεπτες.

Τι περιμένουμε λοιπόν για να αξιολογήσουμε το νόημα και τη σημασία της επίσκεψης του ευρασιάτη γερμανού την κρίσιμη αυτή ώρα στη χώρα μας ;

Μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο εκτός από την συνέχιση της τακτικής της αμφισβήτησης και της αβεβαιότητας για τις δυνατότητες, τη φερεγγότητα, την αξιοπιστία και κατά συνέπεια το μέλλον της χώρας μας μέσα ή έξω από την ευρωζώνη, με το ευρώ ή με τη δραχμή, κάτι που τροφοδοτεί ασταμάτητα τη ρουλέτα της κερδοσκοπίας σε βάρος μας ;

Οι περιβόητες αγορές

Η επίπλαστη "ανησυχία" των αγορών που εκτινάσσει όλο και περισσότερο την αξία των "ασφαλιστικών παραγώγων", χάρις τη μυρηκαστική τακτική των ΜΜΕ, μετατρέπεται καθημερινά σε αγωνία και μαρτύριο για τον έλληνα πολίτη.

Η αγωνία που διασπείρουν είναι ότι όσο δεν βρίσκεται λύση, χάνεται χρόνος με συνέπεια να "ανησυχούν" οι περιβόητες "αγορές".

Όντως χάνεται χρόνος, αλλά για ποιούς ;

Ή συνέχιση του κλίματος της αβεβαιότητας και της αδυναμίας στο να βρεθεί και να εφαρμοσθεί μια βιώσιμη και εφικτή λύση για την Ελλάδα, είναι αποτέλεσμα της

τακτικής των κέντρων αποφάσεων και της παρελκυστικής τακτική ςτης ηγετικής ομάδας της ευρώπης, χρησιμοποιώντας πάμπολλες δικαιολογίες και διαδικαστικά τερτίπια, υποβοηθούμενη από τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης, εξυπηρετεί στο ότι έτσι δεν χάνεται, αλλά κερδίζεται χρόνος για τις αγορές.

Έτσι βρίσκουν τη δικαιολογία να "ανησυχούν" για να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν !!!

Κολλημένοι στην τηλεόραση σαν ηλίθιοι

Κάθε βράδυ κολλημένοι σαν χάνοι στην τηλεόραση δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να παρακολουθούμε τους έλληνες κονδυλοφόρους να μηρυκάζουν προσθέτοντας με επιμέλεια όλο και περισσότερα στοιχεία για να δείξουν ότι κατάλαβαν και μέσα στον ξέφρενο ανταγωνισμό να αποκτήσουν την φήμη του "καλλίτερου" στο γλύψιμο της "εξουσιαστικής ομάδας" και στην αποπλάνηση.

Όσο επιχειρούν επιμελώς με άκρατη υποκρισία να μας κάνουν κοινωνούς των καθημερινών εξελίξεων στις διεθνείς αγορές, άλλο τόσο επιδιώκουν να μας αποκοιμήσουν και να μας απομακρύνουν από την αλήθεια, βομβαρδίζοντας μας με καταιγισμό οικονομικών όρων και μεγεθών. Και εμείς νοιώθουμε σαν ηλίθιοι που δεν καταλαβαίνουμε. Δεν ρωτάμε, δεν συζητάμε, δεν διαβάζουμε, δεν καταλαβαίνουμε, αλλά και δεν το μαρτυράμε γιατί ντρεπόμαστε.

Αλλά και αν ακόμη είναι έτσι γιατί να κατατάσσουμε τον εαυτό μας στη στρατιά των παγκόσμιων ηλιθίων, πολύ περισσότερο που μέχρι στιγμής μόνο εμείς πληρώνουμε;

Η Οικονομία είναι Πολιτική

Η οικονομία -ας μην ξεχνάμε- είναι επιστήμη μόνο όταν είναι πολιτική αλλιώς είναι λογιστική., η επιστημονικοφάνεια της οποίας είναι επίπλαστο και τεχνικό κατασκεύασμα της ανθρώπινης διαστροφής στην προσπάθεια της να καλύψει με επιστημονικό τρόπο την ληστρική μανία της κερδοσκοπίας και την κλεψιά των μονοπωλιακών επιχειρήσεων και του διεθνών οργανωμένων συμφερόντων που λειτουργούν μέσα από τους τοκογλυφικούς μηχανισμούς των αγορών.

Κανένας σοβαρός και τίμιος επιχειρηματίας που λειτουργεί με πνεύμα υγιούς ανταγωνισμού δεν μπορεί να ανταπεξέλθει μέσα σ' αυτό τον κυκεώνα και λαβύρινθο των μηχανισμών της σύγχρονης αντιπαραγωγικής οικονομίας που στηρίζει το κυνήγι του υπερκέρδους στους μηχανισμούς θωράκισης του τοκογλυφικής οικονομίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Όλη η προσπάθεια του τελευταίου δεν είναι άλλη παρά να ξεγελάσει κάνοντας πιο δύσκολη, πιο δυσνόητη και πιο "επιστημονική" και τεχνοκρατική την "παραλλαγή" ενός συστήματος που έχει ήδη αναλυθεί ακόμη και στις λεπτομέρειές του με απόλυτη σαφήνεια από τον Marx και από άλλους αν και αντίθετους ιδεολογικά οικονομολόγους, από τον περασμένο αιώνα.

Η αδυναμία της σύγχρονης κοινωνίας από τον απλό μέσο μέχρι και και τον μέσο επιστημονικά καταρτισμένο πολίτη να αντιληφθεί, τη σημερινή οικονομική κρίση δεν στηρίζεται στην πολυπλοκότητα και στο βαθυστόχαστο χαρακτήρα της οικονομικής "επιστήμης" - οι υποψήφιοι σπουδαστές της οποίας παγκοσμίως, ως γνωστόν δεν φημίζονται για τις επιδόσεις τους, ή τουλάχιστον για την προτίμησή τους σε επιστήμες όπως την φιλοσοφία ή τη φυσική και τη χημεία, που αποτελούσαν και αποτελούν τις κορυφαίες δημιουργίες του ανθρώπινου νου και απαιτούν τεράστιο κόπο για την εκμάθηση και εφαρμογή τους.

Κι όμως η νοημοσύνη αρκεί..

Ούτε πάλι η διαφορά μεταξύ μικρο και μακροοικονομίας είναι αρκετή για να μας πείσει γιατί ο μέσος πολίτης πρέπει να παραμένει αποσβολωμένος και αδύναμος μπροστά στην κατ' ευφημισμόν και μόνον ρητορική δεινότητα και την τεχνοκρατική και στατιστικολογική επιχειρηματολογία των κυβερνώντων και των σφογγοκολάριων τους, τη στιγμή μάλιστα που για να ικανοποιηθούν οι φοροεισπαρακτικές απαιτήσεις και οι νουθεσίες περί "πνεύματος ρεαλιστικής και συγκρατημένης οικονομικής διαχείρισης", αρκεί η νοημοσύνη που διαθέτει.

Άλλωστε χαρακτηριστικό παράδειγμα προς επιβεβαίωση όλων αυτών αποτελεί η λαμπρή πορεία του Ρέσλερ, ο οποίος χωρίς τη στοιχειώδη εκπαίδευση σε απλά μαθήματα οικονομίας, ανέβαλε σαν υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, το βαρύ φορτίο να βγάλει την ΕΕ από την κρίση.

Εμπειρία αποτυχίας

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς από που αντλεί ο Ρέσλερ αυτή την εμπειρία ; Μήπως από την παταγώδη αποτυχία του να πραγματοποιήσει τις αλλαγές στο γερμανικό σύστημα υγείας, όσο καιρό διετέλεσε υπουργός υγείας. Αν και γνώστης του αντικείμενου του αποδείχθηκε άκρως ανεπαρκής, και απροκάλυπτα με χονδροειδή τρόπο, υποστηρικτής των συμφερόντων των φαρμακευτικών εταιριών.

Απλά η αποτυχία αυτή επισκιάσθηκε από την "συμπτωματική" αναρρίχησή του στην προεδρία του κόμματος των φιλελευθέρων.

Απ' ότι φαίνεται οι γερμανοί ξανάρχονται...

Αυτή τη φορά όχι σαν γνήσιοι, αλλά σαν μεταλλαγμένοι. Όπως όμως κι αν έρχονται τον ίδιο σκοπό και πάλι έχουν, την εκμετάλλευση. Και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εφυϊα για να καταλάβει κανείς τι θέλουν.

Εάν βρεθείτε σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο 3Χ3 (οι διαστάσεις είναι ενδεικτικές) και αντικαταστήσετε τον ευρασιάτη με έναν αφρικανό, θα περιμένετε άραγε να ανάψετε το φως για να καταλάβετε τι θέλει ;

Δεν ξέρω αν ο ίδιος έχει πάρει σοβαρά το ρόλο του, ή αν έχει το ταλέντο να τον παίζει όπως θέλουν εκείνοι που τον επέλεξαν. Προς το παρόν έχει αφομοιωθεί τόσο πού σ' αυτόν, ώστε να μη δείχνει ότι αντιλαμβάνεται πόσο αναλώσιμος είναι.

Διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις δεδομένου ότι όπως δήλωσε στο Spiegel :

"Mit 45 wird Schluss sein mit der Politik, das steht für mich fest. Denn Politik verändert die Menschen. Deshalb hat alles seine Zeit."

δηλαδή "Θεωρεί δεδομένο 'οτι πολιτική του καριέρα θα τελειώσει σε ηλικία 45 ετών".

Ο λόγος : "Η πολιτική αλλοιώνει τον άνθρωπο" τι μεγαλοψυχία !!!!

Προσγειωθείτε όμως γρήγορα, γιατί συμπληρώνει : "κάθε τι έχει το χρόνο του"

(ίσως λοιπόν και να το ξέρει).

Σημαντική παράλειψη

Θα ήταν σημαντική παράλειψη να μην σχολιάσω την σημαντική παράλειψη που παρουσίασε το πρωτόκολλο της επίσκεψης του γερμανού αντικαγκελάριου.

Φαίνεται ότι αυτοί που οργάνωσαν την υποδοχή του δεν φρόντισαν να μελετήσουν σε βάθος το βιογραφικό του, με το αποτέλεσμα να μην πραγματοποιηθεί η κορυφαία ίσως συνάντηση κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, δηλαδή με τον Λοβέρδο.

Δεδομένου ότι ο Ρέσλερ είναι όπως και ο Λοβέρδος δωρητής οργάνων (ο θεός να μας φυλάει και από τα δύο) και ότι διετέλεσε υπουργός υγείας στη γερμανία, οι δύο άνδρες θα είχαν σίγουρα πολλά να πουν.

Ήταν μια ευκαιρία που κακώς για τη χώρα μας δεν αξιοποιήθηκε.

Και ...εγγαστρίμυθος!-που αγαπά τις κούκλες...

Μετά από αυτή την μακροσκελή, παρυσίαση φαντάζομαι πως έχετε αντιλήφθεί με τι είδους μετάλλαξη έχετε να κάνετε. Δεν έχετε παρά να προσδιορίσετε το πεδίο δράσης κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό κ.λ.π. και είστε μέσα.

Νομίζετε λοιπόν ότι ξέρετε καλά τον Ρέσλερ ;

Οχι βέβαια. Να κάτι ακόμη : ο Ρέσλερ είναι εγγαστρίμυθος

Στη γερμανία είναι πασίγνωστος, σαν πολιτικός που εμφανίζεται στη τηλεόραση μαζί με την αγαπημένη του κούκλα τον "Willi". Τώρα πως του βγήκε αυτό με τις κούκλες δεν γνωρίζω. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι χρησιμοποιούσε αυτό το ταλέντο, για να κθησυχάζει τα παιδιά όταν υποβάλλονταν σε οφθαλμολογική εξέταση.

Έτσι δεν χρειάζεται να ανοίξει το στόμα του για να πεί αυτό που θέλει. Ούτε πάλι μπορεί κανείς να τον διαψεύσει αφού ούτε καν άνοιξε το στόμα του.

Η αγάπη του όμως για τις κούκλες είναι εμφανέστατη, γιατί δεν διστάζει να τις χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία. Παλαιότερα είχε χαρακτηρίσει τη Μέρκελ σαν μια κούκλα barbie των 300 ευρώ. Διευκρινίζοντας ταυτόχρονα, ότι η κούκλα στοιχίζει 40 ευρώ και τα "παντελόνια" της τα υπόλοιπα.

Αυτός είναι ο λεβέντης που ήρθε να "σώσει" την Ελλάδα και αυτόν τον λεβέντη προσκήνησαν οι γραικύλοι.

Αυτά όλα δεν τα ' ξεραν ;;;;;;;;

Η σημερινή γερμανία μπορεί να έχει ανάγκη από ευρασιάτες ηγέτες σαν τον ρέσλερ ή μπορεί να μην της φτάνει η μέρκελ και να θέλει ένα δίδυμο Μέρκελ – Ρέσλερ για να πάει μπροστά. Πιθανά να είχε πάντα ανάγκη από κάποιους ηγέτες, όπως αυτόν που ισοπέδωσε και αιματοκύλησε πριν από μερικά χρόνια την Ευρώπη και που τώρα τα κόκαλά του θα τρίζουν με ευρασιάτη αντικαγκελάριο.

Παρ' όλα αυτά υπάρχουν και μερικοί που μπροστά στην απελπισία και την απογοήτευσή τους λένε αβίαστα :"δε βαριέσαι, αφού μέχρι τώρα δεν τα καταφέραμε να τα βρούμε μόνοι μας, ας έλθουν οι ξένοι να μας κυβερνήσουν, μπας και δούμε καμιά προκοπή".

Να είστε βέβαιοι ότι όχι μόνο "προκοπή", αλλά "όλα θα τα δούμε" τότε.

Θα είναι πολύ αργά όταν θα διαπιστώσουν τι θα πει στην κυριολεξία, να διαφεντεύουν επίσημα πλέον ξένοι τον τόπο, ιδιαίτερα όταν έχουν μάθει να ζουν με τον τρόπο που βοήθησε κι αυτός σ' ένα βαθμό να φτάσουμε μέχρι εδώ.

Αχαριστία και προσβολή

Μια τέτοια εκ του ασφαλούς αντίληψη είναι τουλάχιστον αχαριστία και προσβολή απέναντι σ' όλους αυτούς, που για χρόνια ολόκληρα σήκωσαν θαρραλέα και παλικαρίσια το ανάστημα τους και θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι και "άνετοι".

Αν νοιώθουμε κάποια τιμή και υποχρέωση απέναντί τους αντί να ψάχνουμε τότε πως θα ξεσηκωθούμε να διώξουμε τους κατακτητές, ας σηκωθούμε αύριο κιόλας να διώξουμε αυτούς που καθορίζουν σήμερα τις τύχες μας και που υποθηκεύουν το μέλλον της πατρίδας, το μέλλον των παιδιών μας και το δικό μας, εξαπατώντας και προκαλώντας μας με το σύνθημα πως θέλουν να φτιάξουν την Ελλάδα, που ποτέ δε σταμάτησαν να καταστρέφουν.

Και ο Σταμάτης Κραουνάκης....η κρίση το μεθύσι και το...γαμήσι(!!!)

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και το επιστέγασμα.

Ανοίγοντας την ΕΡΤ3 έπαθα το απόλυτο πολιτισμικό σοκ.

Άξαφνα φιγουράρισε μπροστά μου το θεϊκό κορμί του "ταλαντούχου τραγουδοποιού" Σταμάτη Κραουνάκη, ο οποίος καθιστός (πως αλλιώς) πάνω στη σκηνή, συνοδευόμενος από δύο φιγούρες που λικνίζονταν με γαμικές κινήσεις και μια κουστωδία μουσικών, που αν είχαν λίγη αισθητική, αν όχι και φιλότιμο, θα έπρεπε να προτιμήσουν να προσφέρουν οπουδήποτε ακόμη και πιο φθηνά την τέχνη τους, παρά σ' αυτή την άθλια σύναξη.

Ο υπότιτλος με βοήθησε να καταλάβω ότι επρόκειτο για το "ατέλειωτο κοντσέρτο" (σίγουρα κάτι έλλειπε, όπως της μ.,,,, της ηλ......), που είχε δώσει πρόσφατα στο τέλος Αυγούστου στις Πρέσπες.

Έμεινα όμως για άλλη μια φορά κάγκελο μετά τον καγκελάριο, όταν άκουσα τους στίχους που συνόδευαν το επαναλαμβανόμενο απλοϊκό μουσικό ρυθμό :

"κρίση, κρίση

μεθύσι, γαμήσι,

επίστροφη στη φύση (ο τονισμός σας διευκολύνει να αντιληφθείτε το ρυθμό)

ακολουθήστε μας"

Μόλις που πρόλαβα να συνέλθω και να σου, τον ακούω να παροτρύνει το κοινό να τραγουδήσει μαζί του : "όλοι μαζί παιδιά", εξηγώντας ότι πρόκειται για μια πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης !!!!!!!!

Ενώ όμως ο κόσμος είχε μείνει ακόμη αποσβολωμένος, εκείνος συνέχισε απτόητος, διανθίζοντας το δημιούργημά του με σχετικές προς τους στίχους κινήσεις παντομίμας, προτρέποντας να τον ακολουθήσουν σ' αυτή, όσοι από το κοινό δεν ήθελαν να τραγουδήσουν !!!!

....και δυστυχώς στο τέλος μετά από δεκάδες επαναλήψεις των στίχων που προφανώς αντιπροσώπευαν τις προσφιλείς απολαύσεις του "καλλιτέχνη", το ακροατήριο ενέδωσε στον καλλιτεχνικό παραλήρημα.

Δεν εκπλήσσομαι βέβαια ούτε από την υψηλή αισθητική που χαρακτηρίζει το έργο του, ούτε από την πολιτική του ωριμότητα, ούτε από το αξεπέραστο και υποδειγματικό του ήθος, που δεν χάνει ευκαιρία να το προβάλλει με απέριττο θράσος και κοινωνική ασυλία, προκαλώντας και προσβάλλοντας με τρόπο χυδαίο και φτηνό.

Αυτό όμως που με εκπλήσσει είναι η πρωτοβουλία της ΕΡΤ3 να αναμεταδώσει αυτή τη χυδαιότητα, ενώ μας έχει συνηθίσει σε εκπομπές που απέχουν κατά πολύ σε ποιότητα από άλλα κανάλια της ελληνικής τηλεόρασης.

Με θλίβει επίσης η ανοχή και η αισθητική του κοινού, που θα έπρεπε αντί να συμμετέχει στη γελοιότητα, να ανταμείψει τον δημιουργό της με τον τρόπο που του αξίζει, με την περιφρόνηση και την αποχώρηση από τον χώρο της εκδήλωσης, γιατί δυστυχώς με την ασυλία που διαθέτει ο κρατικοδίαιτος "κακοτέχνης", θα τον απολαύσουμε ασελγούντα εκ νέου στο Ηρώδειο ή στην Επίδαυρο.

Επιπλέον μια τέτοια κοινωνική συμπεριφορά δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εγγύηση για συστράτευση στον αγώνα ενάντια στη σημερινή κρίση.